ती म्हणाली " चिमणी "
मी म्हणालो भुर्रर्रर्र
ती म्हणाली " कावळा "
पुन्हा उत्तरलो भुर्रर्रर्र
आलतूफालतू उत्तरं देऊन
आमचं प्रेम झालं सूर्रर्रर्रर्र
लक्षात ठेवून होतो चांगलंच
गुढघ्यात असते अक्कल
डोकं बाजूला ठेऊन काम होतंय
थोडीच पाहिजे शक्कल
कशाला करावा अभ्यास ?
कशाला हवी ती नोकरी ?
कुणी सांगितलंय घासायला
पटवावी श्रीमंत बापाची छोकरी
सासरा बिचारा राबेल
कन्या भोळीच असेल
होऊन जायचं घरजावई
आपोआप झोळी भरेल
{{{ सिद्धेश्वर विलास पाटणकर }}}
प्रतिक्रिया
17 Jun 2019 - 7:28 pm | जोन
तो म्हणाला हाड हाड !!!!
17 Jun 2019 - 7:54 pm | दुर्गविहारी
हायला !!! या चिउ,काउची गोष्ट आहे होय. :-)
18 Jun 2019 - 1:34 pm | खिलजि
होय बरोब्बर ओळखलंत दुविसाहेब . मुली फारच हळव्या असतात . त्यांना खरे प्रेम काळतच नाही बहुतेकवेळा . काही उनाड पोरे , या गोष्टीचा व्यवस्थितपणे फायदा उचलतात आणि आयुष्यात सेटल होतात , तेही काही न करता . बिच्चारा बाप , हतबल होतो , त्यांच्या लाडावलेल्या मुलींसमोर आणि देतो त्यांना त्यांच्या गळ्यात बांधून ..
लहानपणीचा खेळ आठवतोय का तुम्हाला .. एकाने " चिमणी " बोलायचं आणि इतरांनी आपापली बोटे वर करून " भुर्रर्रर्र " बोलायचं . पक्ष्यांची नाव बोलता बोलता , मध्येच काहीतरी अचल वस्तूचं नाव घ्यायचं , उदा . डोंगर ,चमेली . आणि जो बोट वर करतो तो आऊट . हे असे खेळ मोठे झाल्यावर आचरट वाटतात पण लहानपणी एकदम निरागस . तसेच काहीसे मुलींचे आहे . मुली मोठ्या झाल्या तरीही निरागस असतात . त्यांना खरे खोटे प्रेमातले काहीच कळत नाही आणि मग पुढे जाऊन फसवणूक होते ...
18 Jun 2019 - 5:02 pm | जॉनविक्क
18 Jun 2019 - 5:07 pm | खिलजि
जॉनविक्क साहेब , विश्लेषण आवडले गेल्याबद्दल धन्यवाद ...