मसाजिस्ट

अन्यथा नंतर राजकीय धुळवडीत इतर धाग्यांवर धूळ बसली जाईल....!!
विहारींची सुचना आवडली....

दुर्गविहारी आपले सुरवातीला टाकलेले इमोजी नुसते सेमी कोलन, डॅश, हाफ ब्रॅकेट दिसते आहे. नीट दिसायला काय करावे?

कदाचित आपले नाव अभिजित असावे पण इथल्या नावाने ... मित्रा अभ्या...

शिस्त म्हनून असते... उगी मराठीत १५०० फॉन्ट उपलब्ध आहेत म्हनून रॅन्डमली ते वापरले की सजावट होत नाही. त्याचेपण एक शास्त्र असते.

आपण म्हणता ते बरोबर आहे. विशेषतः हवाईदलातील सदस्याला तिचे महत्व काय याचा परिचय असावा लागतो.

लेखनतंत्राचा विकास होत गेला तसा त्यावर विविधांगांनी विचार करून ते वापराच्या काही रुढी, परंपरा, नियम किंवा परिपाठ रुजले. मान्यता पावले. पेपर, नियतकालिके, पुस्तक छपाई यात एक सूत्रता आली वगैरै कोणालाही मान्य होण्यासारखे आहे....
लेखकांनी आपले कथन हस्तलिखित कागदावर प्रकाशकाला, पेपर, नियतकालिकाच्या हाती दिले की त्यांचा छपाई, जाहिरात, वितरण, आणि विक्री अशा प्रत्येक पुढील पायरीवरील कारवाईवर ताबा नसल्याने मानधन मिळालेच तर ते स्वीकारून नव्या जोमाने लेखनात गुंतवून घ्यायला मोकळा, असे घडत असावे.
ही पद्धत आता हळूहळू बदलत आहे हे आपण जाणताच. पुर्वीच्या काळातील व्याकरणाचे नियम ढिले होत गेले. ह्रस्व-दीर्घाची अनिवार्यता विस्कळीत झाली. अनुस्वारांचा अति वापर कमी होत संपुष्टात आला. (9वारी) सकच्छ का (5वारी) विकच्छ साडी? असे वाद नाटकांचा विषय होत होते ते संपुन आज साडी ही समारंभात वापरायपुरती शोभेची उरली. वाहनावरून लीलया संचार करायला सोईचा ड्रेस गाजावाजा न होता रुळला. 4 ओळी चारोळ्या झाल्या. त्यांना राजकीय प्रतिष्ठा आली. बदल हा निसर्गाचा स्थायी भाव आहे. हे सर्व व्यवसायात दिसत आहे.
आज ब्लॉग वरून मला काही लिहायची सुरसुरी आली की मिसळपाव सारख्या नवीन दालनातून माझ्या विचारांना वाचकापर्यंत मांडायला फोरम, वाचक वर्ग मिळत आहे. त्याला आकर्षक वाटेल असे विषय थोडक्यात पण प्रभावीपणे धाग्यांच्या जंजाळात मांडले जात आहेत. वाचकांनी आपले मत सादर करून विषयवस्तूला साजेल असा प्रतिसाद मिळवता येत आहे. ट्रोलिंगचा मान वाढला आहे. जरा वावगे म्हटले, फोटोची सरमिसळ केली तर सुप्रिम कोर्टातून बोलावणे यायची संधी उपलब्ध आहे. इतके या सर्व गोष्टींचे भान ठेवून लेखन केले असेल तर तो माल मार्केटिंगची तंत्रे अवगत करून सादर करायला यायला हवा. हे जे मी लिहित आहे ते नवे नाही पण एकत्रितपणे विचार व्यक्त करायला संधी मिळते आहे म्हणून बोटांच्या दाबाने लेखन करत आहे. असो.
माझी मुलाखत नुकतीच छापून आली म.टा.त. त्याचा फाँट काय असावा, कितव्या पानावर, कोणच्या दिवशी, कोणच्या सदरात, ते योग्य दिसेल याची काळजी मी करू शकत नव्हतो. ना गरज होती... आपण म्हणता तसे पेपरवाल्यांच्या नीती-नियमांचा, शिस्तीचा तो भाग होता.
मात्र इथे माझे लिखाण मलाच टाईप करावे लागते आहे. फोटो टाकायला करावी लागणारी उसाभर, त्याच्या सादरीकरणात नेटकेपणा आणणे मलाच शक्य आहे. म्हणून त्या साठी मी असे काही प्रयोग माझ्या कुवतीनुसार केले तर ते वावगे ठरू नयेत. आपल्या ते फारसे रुचले नाहीत असे आपण नोंदता तेही योग्य आहे.

.

चेष्टा किंवा विनोदी लेखन म्हनून ठेक आहे पण महिलावर्गांना वाचायला/बघायला अवघडल्यासारखे लेखन मिपावर होऊ नये असे फार वाटते.

अश्लील मार्तंड म्हणून नावाजलेले काही महाभाग होते पुण्यनगरीत. आचार्य अत्र्यांनी मराठातून त्यांच्यावर बरेच वेळा शर संधान केले होते. त्याच आचार्य अत्र्यांनी नंतरच्या काळात चिं. त्र्य. खानोलकरांच्या एका कादंबरीवर झोड उठवून त्यातील ओंगळ व त्यांच्या नजेरेत अश्लील म्हणून जे काही होते त्याचे परिच्छेद सादर करून सध्याच्या भाषेतील आपला टी आर पी वाढवला होता. ते अग्रलेख आम्ही मित्र मुद्दाम सार्वजनिक वाचनालयातील मराठा प्रत आवर्जून वाचायला गर्दी करत असू. असो.
वरील लेखन मी माझ्या कॉलेजच्या मित्रांसाठी लिहिले होते. त्याचा बाज आणि त्यातील घटनांना साजेल अशी सजावट गरजेची होती म्हणून एका दिवसात धागा असा पळाला की हजारी झाला एक दोन दिवसात... माझ्या मित्रांनी हा धागा वाचून त्या मसाजिस्टचे नाव मला ताबडतोब कळवले. शिवाय आणखी काही सुंदर चेहऱ्यांची त्या निमित्ताने उजळणी झाल्याचे आवर्जून लिहिले आहे. इथे असे काही वाचक असतील त्यांना सांगलीतील जयश्री टॉकीज, कॉलेजचा परिसर वगैरे आठवावा असे वाटून इथे सादर केले होते.
असो...
काही काळापुर्वी एका सिनेमात नाडी भविष्याच्या संदर्भातील चुका दाखवणारे चटपटीत लिखाण असे काही तडाखेबंद वेगाने सरकत गेले कि त्या वेगावर आश्चर्य वाटते आहे... अशी चिंतायुक्त एक प्रतिक्रिया देखील आल्याचे स्मरते... कारण सौ. सनी लिओनींच्या सर्वांग सुंदर नामाचा तो प्रभाव!
आपल्या मताशी सहमतीची प्रतिक्रिया अजूनही स्त्री वर्गाकडून आली नाही याची नोंद घेण्यासारखी आहे. कदाचित आता कोणी पुढे येतील...
...