शिशिरमासी

चतुरंग,
बालकवींचा वरदहस्त आहे तुमच्यावर.. असे वाटले तुमच्या या कवितेवरून. केवळ अप्रतिम.

बघता बघता नभ हे सारे झाकोळुन मग जात असे,
सूर्यबिंबही केविलवाणे ढगांतुनी त्या मग हासे,

शुभ्र फुले ही फुलता सगळी हिमगौरी ही अवतरते,
ह्या जमिनीवर अन गवतावर शुभ्र गालिचे अंथरते,

नसता पाने झाडे सगळी उदासवाणी उगीच ती,
पांघरुनी मग शुभ्र हिमाची 'हिमपर्णे'ही सजवित ती,

सगळे माझ्यासमोर आहे... अगदी परिस्थितिचे यथार्थ वर्णन.

- (निसर्गवेडी)प्राजु

बालकवींकडून मिळालेल्या प्रेरणेचे सार्थक केले!

अशाच कविता येऊ देत.
कवितेच्या ओळी मस्त आहेत.
वर्णन खूप मस्त केले आहे.

थंडित त्याही बागडणारे खगही काही असति नभी,
विस्मय वाटे मनी कशी ही विजीगिषा ती आज उभी!

यामधील फक्त "विजीगिषा" चा अर्थ सांगाल का?

नसता पाने झाडे सगळी उदासवाणी उगीच ती,
पांघरुनी मग शुभ्र हिमाची 'हिमपर्णे'ही सजवित ती,

.....गोठुन गेला काळ असा जणु उदास वाटे आज तरी,

थंडित त्याही बागडणारे खगही काही असति नभी,
विस्मय वाटे मनी कशी ही विजीगिषा ती आज उभी!

वा वा वा.. 'नेमक्या' शब्दांतील वर्णन!!! अतिशय चित्रदर्शी कविता.. आवडली

-ऋषिकेश

कविता. शुभ्र गालिचे, हिमपर्णे, गोठून गेलेला काळ इ. विशेष आवडले. शीर्षकावरुन मर्ढेकरांची शिशिरागम कविता आठवली. (शिशिरऋतुच्या पुनरागमे,एकेक पान गळावया, कां लागता मज येतसे, न कळे उगाच रडावया)

नंदन
(मराठी साहित्यविषयक अनुदिनी
http://marathisahitya.blogspot.com/)

उत्तम वर्णन ..
कदाचित अमेरीकेत येऊन असे प्रत्यक्ष पाहीले नसते तर आम्हास या काव्याचा आनंद संपूर्णपणे लुटता आला नसता. आपण उत्तमपणे हे आमच्या आजूबाजूचे चित्र शब्दबद्ध केले आहे. मस्तच.
पुण्याचे पेशवे

वा चतुरंगा,

फारच सुरेख कविता केली आहेस, वाचून निखळ आनंद मिळाला, समाधान मिळाले!

शुभ्र फुले ही फुलता सगळी हिमगौरी ही अवतरते,
ह्या जमिनीवर अन गवतावर शुभ्र गालिचे अंथरते,

उदास मन हे झाले मग तरि आनंदी हे नाचतसे,
निसर्गचक्रे स्तिमित असा मी काव्यरंग हा उधळितसे.

वा वा! सुरेख...!

तात्या.

चतुरंगशेठ मस्तच रचना आहे.
बालकवी देखिल खुश होतील तिथे स्वर्गात!

यथार्थ वर्णन...
सुन्दर कविता...
-सख्याहरि

शिशिरमासी शुभ्र मानसी हिम हे दाटे चोहिकडे,
क्षणात असते थंड हि वारे क्षणात फिरुनी हिम हि पडे

अगदी असंच चाल्लंय सद्ध्या...फारच छान वर्णन....

तुमची ही कविता खूप आवडली. वृत्तबद्ध रचनेचा डौल तुम्ही सावरला आहे आणि सगळे वर्णन चित्रदर्शी झाले आहे. या दृष्टीने, तीन-चार पिढ्यांमागच्या कवि माधव, बालकवी, ना.वा. टिळक यांच्या प्रभावळीतल्या उत्कृष्ट निसर्गकवितेशी , ही कविता आपले नाते सांगते.

"शिशिरमासी" हा प्रयोग अर्थाच्या दृष्टीने किंचित चुकीचा आहे (शिशिर हा ऋतू ; "मास" नव्हे. ) आणि सगळ्या कवितेमधे साधलेला वृत्ताचा तोल केवळ या एका ठिकाणी ढळलाय. त्या ऐवजी "शिशिरमौसमी" हा शब्द बसू शकेल. (मात्र असे करण्याने एक फारशी शब्द वापरावा लागतो , जो प्रस्तुत कवितेच्या प्रकृतीशी आणि भाषेशी विसंगत आहे.)