मुक्तक

अनया.....

प्राची अश्विनी's picture
प्राची अश्विनी in जनातलं, मनातलं
25 Mar 2020 - 8:03 pm

एवढं सोपं नसतं आपल्या माणसाला दुस-याचं होताना पहाणं आणि तरीही त्याचं आपलंपण अबाधित ठेवणं..
त्यासाठी मत्सर, असूया, राग अशा अनंत फण्यांनी डसू पहाणा-या कालियाला सतत ठेचावं लागतं..
सहनशीलतेचा गोवर्धन उचलावा लागतो..
जिरवावे लागतात कढ अश्रूंचे, आतल्या आत आणि जगाला दर्शन होतं ते सुहास्यरुपाचं...
हात बांधलेले असतात मायेनं, तरी तडफड धडपड होतेच मनाची, उन्मळून पडतात रुढी आणि परंपरांंचे वृक्ष आणि मोकळे होतात अपेक्षांचे आणि हक्कांंचे शापित गंधर्व..
अखंड पुरवत रहावं लागतं प्रेमाचं वस्त्र, उघड्या पडणा-या नात्याची लाज राखण्यासाठी..
अनया,

मुक्तकप्रकटनविचार

एक व्हायरस साला आदमी को..

अनन्त्_यात्री's picture
अनन्त्_यात्री in जे न देखे रवी...
24 Mar 2020 - 7:39 am

ये व्हायरस साला आदमी को
बहुत कुछ सिखाया..

मर्यादा-
श्रध्देच्या,
विज्ञानाच्या,
स्वयंघोषित तज्ञांच्या

अवघडपणा-
जुन्या सवयी सोडण्यातला,
सोप्या गोष्टी करण्यातला,
जगण्याच्या वेगाला करकचून ब्रेक लावण्यातला,
शांततेची सवय करण्यातला,
अतर्क्याचा साक्षीदार होण्यातला,
हतबलांच्या तांड्यातील एक असूनही..
विझू विझू आशेवर जगत राहाण्यातला

न जाने ये व्हायरस साला आदमी को...
और क्या क्या सिखायेगा

मुक्त कवितामुक्तक

दिवस... पक्ष्यांचा, आणि माणसांचा!

दिनेश५७'s picture
दिनेश५७ in जनातलं, मनातलं
22 Mar 2020 - 6:08 pm

सकाळ उजाडली, उन्हं अंगावर आली तरी आपापल्या घरट्यात आज पक्ष्यांना जागच आली नाही. कशी येणार? रस्त्यावर आणि आजुबाजूला कुठेही कसलाच आवाजही येत नव्हता. गाड्यांच्या आणि कर्कश्श आवाज करीत पहाटरंगी प्रकाशाला चिरत पळणाऱ्या मोटारसायकलींचा सवयीचा ध्वनी अजून कानावरही पडलाच नव्हता. कॅरियरला लटकावलेल्या दुधाच्या किटल्या सांभाळत सायकल चालविताना रस्त्यावरच्या खड्ड्यात सायकल आदळून होणारा किटल्यांचा आवाजही उजाडल्याची वर्दीच देत नव्हता. बसगाड्यांचा धूरदेखील हवेत मिसळला नसल्याने जाग येण्यासाठी सवयीचा झालेला वासही अजून नाकात शिरला नव्हता ...

मुक्तकप्रकटन

वुई मीस 'यू'!

माहितगार's picture
माहितगार in जे न देखे रवी...
9 Mar 2020 - 9:26 pm

भेटलेली संध्याकाळ
स्मरणात असते
न भेटलेल्या
संध्याकाळचे काय ?

त्या संध्याकाळी माझाही
कृष्ण आलाच नाही
योगा योगाने
वेगळ्याच मळ्याच्या दिशेनी धावलेल्या
राधेचा दुसराच कृष्ण
त्याच तळ्याकाठी गवसला

एकमेकांना आधार देत
परतत असताना
तुझं चाफ्याच्या फुलांच दुकान
वाटेत लागलं त्यानी नजर
चुकवलेलं मी पाहुन
नाही पाहिलं

miss you!मुक्तक

मेरा कुछ सामान...

प्राची अश्विनी's picture
प्राची अश्विनी in जनातलं, मनातलं
9 Mar 2020 - 5:30 pm

1 कविता वाचून तू म्हणालास, पण त्या संध्याकाळची तिरपी किरणं राहिली की लिहायची!
राहणारच ना रे??
मुठीत घट्ट पकडून ठेवलीत मी ती!

2 तिरपी किरणं राहिली,
तुझ्या चित्रामधली तिरपी रेघ राहिली..
अन् ती छोट्टीशी तिरपी काच पण राहिली..
अश्या तिरक्या कल्पना कुणाला सुचतात का?
तिरपागडीच तू...

3 जगजीतची गझलसुद्धा राहिली..
कुठली होती रे ती??
आयला, अशी कशी विसरले??
वय झालं बघ माझं!!

मुक्तकप्रकटन

करोना विषाणू COVID-19 (Coronavirus disease 2019)

सुबोध खरे's picture
सुबोध खरे in जनातलं, मनातलं
4 Mar 2020 - 6:55 pm

करोना विषाणू
हा एक साध्या सर्दीपासून मर्स आणि सार्स (Middle East Respiratory Syndrome (MERS) and Severe Acute Respiratory Syndrome (SARS) सारख्या श्वसनसंस्थेला सूज आणणाऱ्या विषाणूंच्या गटातील एक विषाणू आहे.

COVID-19 (Coronavirus disease 2019) हे या विषाणूंचे नाव आहे आणि याचा आपल्याला शोध हा आता हि साथ आल्यामुळे लागला आहे.
यामुळे होणाऱ्या रोगाची लक्षणे -- ताप, कोरडा खोकला आणि थकवा येणे. काही रुग्णांना सर्दी, अंग मोडून येणे, नाक बंद होणे, घसा दुखणे आणि काही रुग्णांना डायरिया पण होतो. हि सर्व लक्षणे हळूहळू दिसू लागतात.

मुक्तकप्रकटन

राधाकृष्ण प्रणय प्रितीचे गीत

माहितगार's picture
माहितगार in जे न देखे रवी...
3 Mar 2020 - 12:17 pm

कामाने कृष्णाची तपस्या
भंग करण्यासाठी
राधेस पाठवले पण
कृष्णाच्या तपस्येच्या
अनुभूतीने राधाच
तपस्वी झाली
सोडवण्यास गेलेला
कामही तपस्वी होऊन
कृष्णराधेच्या प्रणय
तपस्येस शरण गेला
राधाकृष्ण प्रणय प्रितीचे
गीत गाऊ लागला

अदभूतमुक्तक

तारुण्य पुन्हा जगताना

माहितगार's picture
माहितगार in जे न देखे रवी...
3 Mar 2020 - 11:38 am

गीत गाऊन
रितं होताना

विवेक प्रगल्भ
निर क्षीर होताना
तारुण्यातला
अनुभव
पुन्हा जगताना

रितेपण
अधिक मोकळेपणाने
भरुन काढताना

नेमकं कोण कोण
तरुण होत ?
कवि, कविचे
अनुभव भावना
प्रेरणा नी कल्पना
की वाचकाची
अनुभूती ?

कखगजिलबीमुक्तक

एक चांदणी माझ्या घरात डोकावते

चांदणे संदीप's picture
चांदणे संदीप in जे न देखे रवी...
2 Mar 2020 - 4:02 pm

दुधाळ चांदव्यात,
प्रखर तेजाळते
एक चांदणी माझ्या,
घरात डोकावते

मी बसतो दडून,
तिच्यापासून
ती हलत नाही,
टक लावते

माझा मी लिहितो,
हळुवार गुणगुणतो
ही, मी लिहिलेले,
गावाला ऐकवते

चालत राहते रात्र,
ही चांदणी मात्र
अमीट असल्याच्या,
थाटात वावरते

उशीरा कधीतरी,
फिरते माघारी
ती गेल्यावर तिची,
टिमटिम आठवते

रात्रभर छळते,
मला जागवते
पहाटे निमूट माझ्या,
कवितेत उतरते

- संदीप चांदणे

कविता माझीशांतरसवाङ्मयकवितामुक्तकसाहित्यिक