कविता

कदाचित शब्द निरर्थक ठरले नसतील
पण ते पोचले नाहीत त्या अंतापर्यंत
काही ओळी ओसाड पडल्या खऱ्या
पण त्यांना तर वाटाच नाही सापडल्या
म्हणूनच तर मनातल्या पर्णरेखांना
डायरी जवळची वाटली
कारण त्यांना माहित आहे
मनातून उमटलेल्या सुरांचा प्रवास
चालू असतो निरंतर .....

- डॉ. सुधीर रा. देवरे

अनादी काळापासून
सरपटत चाललोय मी
प्रचंड अस्ताव्यस्त पसारा घेऊन
माझी लांबी रुंदी उंची
मोजता येत नाही मलाच

अंगाखांद्यांवर वाढणार्‍या
असंख्य जीव जंतूंचं
संगोपन करत
कुठून निघालो
नि कुठं संपणार
हा आदिम चिंतनाचा प्रवास
माहीत नाही

*दिवाळी इथली आणि तिथली*
बंगल्यामधे सगळीकडे विजेची रोषणाई
गिफ्ट बाॅक्सेसमधून ओसंडते मेवे मिठाई
खातील तरी किती..अर्धे वायाच जाई
कशाचीच तमा इथल्या कोणालाच नाही !!
झगमगाटात वाहतो पैशांचा महापूर,
आसमानात पसरे हजारो फटाक्यांचा धूर !
तिजोरी भरून वाहिली तरी 'अजून' चा सूर,
कोण करेल भस्मसात हा लालसेचा असुर !!

दोघे आपण...!!

परिणय आपुला, हे नवजीवन,
त्यास प्रीतीचे, अनुपम कोंदण,
जगा वेगळा वाटे साजण,
तरी, दोन ध्रुवांवर दोघे आपण..

मनी बांधते मखमली तोरण,
छोटे घरकुल, मोठे अंगण,
अनुरागाचे त्या, मधुर शिंपण,
पण, दोन ध्रुवांवर दोघे आपण..

दोन मनांची नाजूक गुंफण,
जना मनाचे सुरेख बंधन,
विवेक करितो अभिनव कुंपण,
कां, दोन ध्रुवांवर दोघे आपण..

दोन जीवांचे एकच बंधन,
सुगंधी नाते, जणु ते चंदन,
आता उरले अबोल क्रंदन,
दोन ध्रुवांवर दोघे आपण..

संदर्भः
लहान मुलांकडे असलेल्या निरागसतेमुळे मी नेहमीच प्रभावित अन् अचंबित होत असतो. आणि खरंतर ते अत्यंत आनंददायी असतं!
"अरे खरंच.. आपण असा साधा विचार का नाही करू शकलो?" असं स्वतःला अक्षरशः अनेकदा विचारण्याची वेळ येते !
त्यांचा जगाकडे बघण्याचा दृष्टीकोन फार साधा आणि कुतुहलाचा असतो. सरळ स्वभाव असल्यामुळे केमिकल लोचा कमी असतो!
परत, जरी त्यांची स्मृती चांगली असते तरी मनात अढी ठेवून वागण्याची वृत्ती त्यांच्यात नसते. उलट ते फार सहजपणे गोड वागतात, माफ करतात आणि विसरूनही जातात. कदाचित याच कारणानं लहान मुलं सगळ्यांना हवीहवीशी वाटतात!

तुझ्या समोर मी नेहमीच शहाण्यासारखं वागायचं ठरवते.
खूप वाटंत असतं तुझ्याकड अनिमिष नेत्रांनी पहावं..
तुझ्या कपाळावर येणारी चुकार बट, तुझे भुरभुरणारे केस,
तुझ्या गालावरची खळी, बोलताना हलणारे लोभस ओठ..
पण मी अगदी शहाण्या मुलीसारखी बसते, डोळे झुकवून.

मिसळ पाव मिसळ पाव
खा रे खा मिसळ पाव मिसळ पाव

मटकीची उसळ तिची करा मिसळ
उसळीत घातला शेव कांदा
त्यात पिळला लिंबू अर्धा
रस्सा टाका त्यात चांगला
पावाबरोबर खाऊन टाका
मिसळ पाव मिसळ पाव

झणझणीत तर्री अर्धी वाटी
ओता त्यात होईल खाशी
नाकातोंडातून येईल धुर
मग दह्याने बदला नूर
असली मिसळ अन दहा पाव
खाऊन तर पहा राव
मिसळ पाव मिसळ पाव

हसरतों का ज़नाज़ा...!

लुटा रही थी खुशियाँ,
मैं तो सारे जहाँ में,
सौगात कोई गम की,
मुझें भीख दे गया ।
हसरतों का मेरी, ज़नाज़ा निकल गया..

दिल की मुराद लिखने,
बैठी थी नाजुक कलम से,
बेवफ़ाई की स्याही,
कोई उनपे गिरा गया ।
हसरतों का मेरी, ज़नाज़ा निकल गया..

लिखे थे मैंने इम्तेहाँ,
बड़े लगनों-इमान से,
सफ़ल उन्हीं में मगर,
कोई गैर हो गया ।
हसरतों का मेरी, ज़नाज़ा निकल गया..

जुड़ी थी साँसे जिनसे,
मेरी ही जिंदगी की,
चुराके मुझसे उनको,
कोई मौत दे गया ।
हसरतों का मेरी, ज़नाज़ा निकल गया..

*कोजागिरी*
पुनवेचा चंद्र उगवता
चांदणे निथळते भूमिवरी,
आली शरदाची पौर्णिमा,
आनंदभरली हि कोजागिरी !!

आबालवृध्द सारे जमूनी,
पुजन ध्यान लक्ष्मीचे करती
लक्ष्मी बसूनी विमानी, पुसते,
"कोजागर्ती" "कोजागर्ती" ? !!

एकत्र सारे खेळ खेळूनी,
गाणी गाऊनी, फेर धरूनी..
आनंदे जागवा रात्रीला,
बदाम केशराचे दुध आटवूनी,
नैवेद्य दाखवा चंद्राला !!

केशर दुधाने भरूनी प्याले,
चंद्रकिरणं त्यात पडूद्या,
आरोग्यदायी शितल दुध,
चवी चवीने रिचवून घ्या !!

महारास..!!

इतकी वर्ष झाली आता,
थांबव लपंडावाचा फार्स,
नटून थटून आलेय मी,
दिसतेय एकदम क्लास,
जन्मभर वाट बघतेय,
संपले घड्याळाचे तास,
कृष्णा, खेळशील माझ्याशी रास..?

खूप वर्ष रेटला रे हा,
भातुकलीचा संसार बास,
आयुष्याच्या सांजवेळी,
कधी होई मन हे उदास,
दमल्या थकल्या ह्या जीवाचा,
निरवी संसार त्रास,
गोविंदा, खेळशील माझ्याशी रास..?