जे न देखे रवी...

योगेश्वर....

अज्ञानी जीव, होई वेडापिसा..
तयाचे समाधान, योगेश्वर.

मनी असे नित्य, प्रश्नांचे आवर्त..
तयाचे उत्तर, योगेश्वर.

भवनदी माजी, आशेचा भोवरा..
रक्षी तो सोयरा, योगेश्वर.

देहाच्या ममत्वे, दु:ख निरंतर..
आनंद निधान, योगेश्वर.

मानवी जीवन, वृत्तीचा पसारा..
तयासि निवृत्ती योगेश्वर.

मनमोहन कृष्ण येतो स्वप्नी
मधुर पावा मनात गुंजतो.
होते मी हि राधा वेडी.
अंगणी चाफा डोलू लागतो !!
चाफ्याच्या मधूर सुगंध लहरी ,
दरवळती दूर दूर रानी वनी
गंधाने त्या वेडा होऊन
कृष्ण येतो माझ्या स्वप्नी...!!
चाफा माझा सोनसळी
सुगंध अनुपम जगात ,
जीवा शिवाची भेट घडवतो,
राधा कृष्णाच्या रूपात !!
-वृंदा

पाना फुलांवरूनी, फिरतो कधी जरासा?
शायरीचा मम मनाला, यत्किंचित गन्ध नाही!

शब्दांवरी जरासा, आहे लोभ मनाचा
सहसा तसा तयांना, मी हात लावत नाही!

अर्थास प्राप्त होता,शब्दास जाग यावी
ऐश्या प्रभावितेची,मी साक्ष मागत नाही!

मी सहजतेचा प्रवासी,असतो तिच्याचपाशी
रचनेत हाव रचितेची ,अशीही मनात नाही!

मी पाहिल्यात इच्छा आकांक्षांच्या कळ्या.
उमलताना फुलताना, मस्त बहरताना.
काहींना झाडावरच कोमेजताना.
काहींना निर्माल्य होताना.

मी पाहिलेत निर्धाराचे पाषाण.
अविचल स्तब्ध असताना.
प्रयत्नांचे घण चिकाटीने सोसतांना.
मूर्ती बनून श्रद्धास्थानी बसताना.

ही रात निळीशार,
ओतीत चंद्र-धार...
स्वप्नातल्या कळ्यांना
देते नवा आकार!

पाण्यात चंद्र-पक्षी,
मांडून सौख्य-नक्षी...
किरणावरी शशीच्या
होतात मंद स्वार!

पाहून चंद्र-मेळा,
क्षितिजास ये उमाळा...
नक्षत्र बांधतात
तारांस एक-तार!

स्वप्नील चंद्र-गाणे
मधु-मीलनी उखाणे...
गातात फूल, वारे
छेडीत गंध-तार!

कुणीतरी..

कुणीतरी माझच मला,
नव्यानं ओळखायला शिकवलं..

आरशाचं स्थान जनात नसून,
मनात असलेलं दाखवलं..

विचारांच्या पसारा-याला,
मनातच आवरायला शिकवलं..

बावरलेल्या मनालाही,
आशाकिरणांनी सावरलं..

सैरभैर चित्ताला त्यानं,
विवेक देऊन स्थिरावलं..

कोमेजलेलं चैतन्य,
एका आशीर्वादानं फुलवलं..

लाॅकडाउनमध्ये लागलेल्या छंदाने आता थोडं बाळसं धरलंय म्हणायला हरकत नाही. काही लेख आणि थोड्याफार कविता एवढी मोजकीच शिदोरी गाठीशी असताना असं म्हणणं धाडसाचंच आहे, पण मूळ मुद्दा हा की नाविन्याची ओढ बऱ्याचदा स्वस्थ बसू देत नाही. त्यामुळे काव्याचे वेगवेगळे प्रकार करून पाहावेसे वाटले.

शुभेच्छा देतो की मस्करी करतो? : नागपुरी तडका

सुख-समृद्धीच्या देतो शुभेच्छा
की तू करतो मस्करी?
कुठून येईन रे भाऊ धन
आम्हा शेतकऱ्याच्या घरी?

सायबीन सवंगाचं काम
बिलकुल नाही पडलं
चकरभुंग्यापायी पीक
खुमसूखुमसू रडलं
घरी धन आणासाठी
करु का रे गांजा-तस्करी?
कुठून येईन रे भाऊ धन
आम्हा शेतकऱ्याच्या घरी?

सहज त्या दिवशी तू
फोटोसाठी पोज़ काय दिलीस,
नकळत माझ्या ह्रदयाची
तार छेडुन गेलीस..

कस् सांगू तुला काय
झक्कास दिसलीस तेव्हा,
असाच मला छळायचा
तुझा छद जगावेग.ळा..

काढलेस जरी असले फोटो तर
प्लीज़ दाखवू नकोस मला,
ते क्षण मिस केल्याचा
त्रास होतोय मनाला..