जे न देखे रवी...

गोष्ट लहानपणची

लहानपणी ऐकली होती एक गोष्ट
हाकामारी तीच नाव खुप होती दुष्ट
खुप घाबरलो होतो ऐकल्यावर
पण खरी होती कळले मोठे झाल्यावर

एक दिवशी आई म्हणाली
लवकर घरी ये हाकामारी येईल
रस्त्यावर दिसलास तर तुला उचलून नेईल

उल्कापाताच्या आतषबाजीने
दिपून जातोय मी आज
पण कधीतरी
चंद्रमाधवीच्या अद्भुत प्रदेशात
अंतर्बाह्य उजळायचंय मला

शब्दांच्या समृद्ध अडगळीत
हरवून जातोय मी आज
पण कधीतरी
शब्दापल्याडच्या घनघोर निबिडात
निरुद्देश पोहोचायचंय मला

नीटनेटक्या रंगरेषा
रेखाटतोय मी आज
पण कधीतरी
अमूर्ताचं असीम अवकाश
अनवट रंगांनी भरायचंय मला

रूटीनाचे गंजलेले
यंत्र अखंड घुमते
जुन्या व्रणावर रोज
नवी जखम करते

अनावर भोवंडून
शिणलेल्या प्राणासाठी
वाटेवरच्या झाडाची
साथ वाटे मला मोठी

त्याचा मायाळू विस्तार
घाले हिरवी फुंकर
एक रंगीत पाखरू
झुले उंच फांदीवर

इवल्याश्या कंठातून
काढी तरल लकेरी
हाक आभाळाची येता
झेपावते दिगंतरी

काय आहे तुझ्या ....माझ्यात
मैत्री,आपुलकी की अजुन काही?

माझ्या जे मनात असतं ते तुझ्या बोलण्यातुन जाणवतं..
तुला जे करावसं वाटतं ते माझ्या कृृतीतून
झळकतं..

काहीतरी पुर्वजन्मीचं नातं असावं
आपल्यात ..
नाहीतर उगाच का इतकी ओढ आहे ....

तुला माझी अन् मला तुझी ...
खरचं .....ए....मागच्या जन्मी कोण असेल मी तुझी ??
सखी,सोबतीण की अजुन कोणी??

नुसतं हो म्हटलं म्हणून जुळत नसतं नातं..
आखून दिल्या वाटेवर रुळत नसतं नातं..

माती हवी मायेची, अन् थोडं खारं पाणी,
सुक्या कोरड्या मनामध्ये रुजत नसतं नातं..

जपलं नाही जीवापाड तर मुकं मुकं होतं..
शब्दाविना स्पर्शाविना फुलत नसतं नातं..

रागावून रुसून वरून गप्प बसलं तरी,
हाकेसाठी एका, आत झुरत नसतं नातं?

काही शब्द असतात मुके
उभे उन्हात जणु पोरके मुले

भूतकाळात ना भविष्यात डोकावत
सहज वर्तमानाच्या क्षणांत घुटमळत

वाटते समोरच्या मनी कराव घर
रेंगाळावे उशीशी कोणाच्या रात्रभर

पण होतात ह्रदयी कप्प्यात बंद बंद
हसतात डायरीच्या पानांतून मंद मंद

-भक्ती
११/०१/२०१७

जेव्हा निर्मम कठोर
आसमंतात दाटले
तेव्हा अनाहत आत
खोलवर निनादले

अनाघ्रात अदृृष्टाची
जाणवली रूणझुण
स्पर्श,गंध,रस, रंग
एक झाले कल्लोळून

आकलनाच्या कवेत
आले-आलेसे वाटले
अज्ञेयाच्या धुक्यामध्ये
नकळत वितळले

जाणिवेची नेणीवेशी
जेव्हा थेट भेट झाली
जुन्या जखमेच्या जागी
तप्तमुद्रा उमटली

काही लोक WhatsApp वर मेसेज वाचल्याचे कळू नये म्हणून निळ्या टिक ऑफ करतात.त्यांना विनंती

मूळ गीत : निजरुप दाखवा हो
गीतकार: ग.दि.माडगूळकर

निळ्या टिक दाखवा हो।मॅसेज वाचल्याचे कळू द्या हो।
निळ्या टिक दाखवा हो।।

अपेक्षेने लिहितो मी; प्रतिसाद त्यास द्या हो।
निळ्या टिक दाखवा हो।।

कोणी इथे तळमळतो; त्याची चिंता सरु द्या हो।
निळ्या टिक दाखवा हो।।

ये जेवण है, इस जेवण का
यही है, यही है, यही है रंगरूप
थोडी कम हैं, थोड़ी रोटीयाँ
यही है, यही है, यही है पाव सूप

ये ना कोसो, इसमें अपनी, मार है के पीट है
उसे दफना लो जो भी, जेवण की सीट है
ये स्वीट छोड़ो, यूं ना तोड़ो, हर फल इक अर्पण है
ये जेवण है, इस जेवण का...