घर

मिल्या,
छानच लिहीले आहेस रे. _/\_
घर बदललेस ते चांगले केलेस. सगळ्याच गोष्टी काही तशाच ठेवायच्या नसतात.
पुण्याचे पेशवे
एरवी सगळे कागद सारखेच. फक्त कागदाचे सर्टीफिकेट झाले की त्याला अहंकार चिकटतो.
Since 1984

टुकुलशेठ, मस्त लिहले आहेस रे.
चुका वगैरेंची काळजी करत जाऊ नकोस, मनोसोक्त आणि मनाला वाटेल तेच लिहीत रहा. एकदा भावना लेखात उतरल्या की मग भाषा आणि भाषेचे अलंकार ह्याला दुय्यम स्थान रहाते, तेव्हा त्याची काळजी नको.

मस्त जमला आहे लेख, शेवटचे वाक्य आवडले ...
"अजुनही पाउस तसाच आवाज करत आहे, ना तो बदलला ना मी, मग घर बदलन जरुरी आहे का?" , झक्कास !!!

------
छोटा डॉन
बहिणाबाई म्हणतात "अरे संसार संसार, जसा तवा चुल्यावर, आधी हाताला चटके, तवा मिळते भाकर".
आता कसले भाषासौंदर्य, व्याकरण, शुद्धलेखन पाहता आणि कशासाठी ?

खूप सुरेख लिहिलंय! अगदी मनापासून. खूपच आवडलं...

एकदम झकास !!! ब्येष्ट !!!!
जियो दोस्ता !!!

हळवं वाटलं वाचुन.

नविन घराच्या शुभेच्छा!!

>मग घर बदलन जरुरी आहे का?

घर म्हणजे चार भिंती नाहीत, घर घरातील लोकांमुळे बनते. मस्त रे!! लवकर मोठा बंगला मिळू दे.

अभिनंदन!

अजुन येउ दे.

मस्त रे टुकुल. छान लिहिलयस.

खूप आवडले.
>>घर म्हणजे चार भिंती नाहीत, घर घरातील लोकांमुळे बनते.
अगदी अगदी. मात्र घरातली माणसं बदलली की तेच घर परके होते.
नविन घरातील पुढील आयुष्य आपल्या माणसांबरोबर आनंदात जावो.

चांगलं लिहलंस. गळणार्‍या घरात एकटीने रात्र काढायचा अनुभव घेतलाय मी.अजुनही ते दिवस आठवले की डोळे भरुन येतात. ह्यासारखे प्रसंगच पाय जमिनीवर घट्ट ठेवायला मदत करतात्.सह्ही लिहलंस. "छतातुन आणी डोळ्यातुन एकत्र पाणी , पण एक आवाज करत होत तर दुसर मुकं."काळजाला हात घातलास.

खूप भावपूर्ण लेख लिहिला आहे.अभिनंदन!!!!!!!

सोपी भाषा, ओघवती शैली.
टकुलं शेठ, फारच छान लिहीलय तुम्ही.

खरोखर फार आवडलं

नंदू

आपलं अभिनंदन.
सुंदर लेख.थोडा विस्तारानी लिहीला असता तर ...
व्यंकटेश माडगूळकरांच्या एका कथेची आणि महादेव शास्त्री जोशींच्या एका कथेची एकाच वेळी आठवण झाली.
पुलेशु.

आपलं अभिनंदन.
सुंदर लेख.थोडा विस्तारानी लिहीला असता तर ...
व्यंकटेश माडगूळकरांच्या एका कथेची आणि महादेव शास्त्री जोशींच्या एका कथेची एकाच वेळी आठवण झाली.
पुलेशु.

मस्त सुरेख लेखन

--अवलिया
============
यॉर्कर भल्याभल्यांची दांडी उडवतो... म्हणुन पक्षपाती पंच त्याला नोबॉल ठरवतात.

अतिशय सुरेख लिहिले आहेस...
खूपच छान.
- प्राजक्ता पटवर्धन
http://praaju.blogspot.com/

छान लिहिलंय. अगदी मनातलं आणि मनापासून!

क्रान्ति
अग्निसखा

आवडला लेख. हळवे करून गेला.

फार आतनं आलंय रे!
छतातुन आणी डोळ्यातुन एकत्र पाणी , पण एक आवाज करत होत तर दुसर मुकं.
काय बोलू?

तुझ्या नवीन घराला शुभेच्छा आणि जुन्यालाही! :)

आमचा वाडा पाडून अपार्टमेंट काँप्लेक्स केलं तेव्हाची आठवण आली. सगळं घर खाली करताना ते जोरजोरात आक्रंदून "नका रे जाऊ सोडून!" असं जिवाच्या आकांतानं म्हणतंय असं वाटत होतं. परिस्थितीपुढे इलाज नव्हता. जवळच्याच अपार्टमेंटमध्ये सामान हलवलं. भिंतीवर पहिली कुदळ बसली, खरंतर छातीवर बसली!
रात्रभर डोळ्याला डोळा नव्हता. चार दिवस त्या रस्त्यानं जायचं धाडस माझ्यात नव्हतं. पाचव्या दिवशी भर दुपारचा तिथे जाऊन त्या खंडहरात ढसाढसा रडत बसलो होतो. वडील बर्‍याचवेळानं मला शोधत आले. समजूत घालून घेऊन गेले...जाऊदे....आठवणी एकदा झिरपायला लागल्या की खळत नाहीत....

चतुरंग

खूपच छान....
घर म्हणजे घर असावं
नकोत नुसत्या भिंती
त्यात असावा प्रेम जिव्हाळा
नकोत नुसती नाती

वाचनखूण साठवल्ये.
बाकी बोलण्या - लिहिण्या सारखं कहिही नाही.