प्रासंगिक
येथ ’पौरुषास अटक’, सांगून गेले जे तिथे ।
’कोरडे’ पाहून जगणे, क्रंदू लागती ते तिथे ॥
सुहृदांनो काय सांगू, भावना आमच्या इथे ।
तेव्हाही होतो ’थक्क’, ’चकीत’ झालो या इथे ॥ १ ॥
जे खुशीने विहरती वा, सुखे संचरती तिथे ।
तेच वैभव मातृभूचे वाढवू शकती तिथे ॥
खंत खुलवत नांदणे, तिथले बरे ना येथले ।
नांदा खुशीने तेथ वा, सत्वर निघुनी या इथे ॥ २ ॥
वाहिले लाटेवरी अन् पोहोचले, असती जिथे ।
ओढ घेऊन जे घराची, पाहती स्वप्ने तिथे ॥
त्यांस सल्ला हाच की, सावरा वल्ही तिथे ।
सत्वरे ती वल्हवा अन्, लवकरी पोहोचा इथे ॥ ३ ॥
भावना तुमच्या समजल्या, आम्हीही व्याकुळ इथे ।
काय राहणे ते विदेशी, तुमचे आम्हा रुचते 'असे' ॥
या इथे आयुष्य फुलवा, साथीला आम्हीही असू ।
या शिकवू या सर्व विश्वा, जगण्यात सौष्ठव ते कसे ॥ ४ ॥
प्रतिक्रिया
22 Jul 2009 - 1:18 pm | श्रावण मोडक
मार्मिक. योग्य वेळी. चांगली.
22 Jul 2009 - 6:49 pm | लिखाळ
सौष्ठवपूर्ण जीवनाचा योग्य विचार वेळेवर सुचला पाहिजे.
कविता छान आहे.
-- (खुष्कीच्या मार्गाने प्रवास करणारा)लिखाळ. :)
'काहीतरी कुठेतरी चुकते आहे.' असली वाक्ये आपल्या 'सूक्ष्म' विचारशक्तीची बतावणी करायला उपयोगी असतात :)
15 Sep 2009 - 7:11 am | नरेंद्र गोळे
सौष्ठवपूर्ण जीवनाचा योग्य विचार वेळेवर सुचला पाहिजे.>>
हे कळणे अवघड असतेच. आणि तो प्रसंग जर जुना झाला की मग प्रासंगिकाला तरी अर्थ काय उरेल! नाही का?
प्रतिसादाखातर धन्यवाद.
15 Sep 2009 - 8:16 am | मदनबाण
कविता छान आहे. :)
मदनबाण.....
पाकडे + चीनी = भाई-भाई.
http://videos.oneindia.in/watch/12877/now-china-incursion-uttarakha