कृष्णबावरी..

वा छान कविता.
कृष्णबिंब मस्त :)
श्रीरंग या शब्दातल्या रंगावरती छान श्लेष. (ष की श?)

शंका-
गीत कान्हाचे असे राधे तुझ्या ओठावरी..
या मध्ये कान्हाचे असा शब्द बरोबर की कान्ह्याचे असा शब्द?
दृष्ट काढी काजळाने सावळ्या थेंबावरी..
यातली कल्पना कळाली नाही. थेंबावर दृष्ट काढणे म्हणजे काय?
पैलघंटा वाजते ना सांज आली राऊळी
यातली सुद्धा कल्पना समजली नाही. वाजते ना सांज आली..म्हणजे पैलघंटा वाजते तोच संध्याकाळ झाली का? तसे असेल तर 'ना'च्या ऐवजी 'तो' असे असावे का? की अजून काही?
उपशंका -पैलघंटा म्हणजे नक्की काय? पैलघंटा हा शब्द 'पैल घंटा घुमे राऊळी' या वाक्यात सुद्धा सांज ये गोकुळी मध्ये आहे. पण बहुधा पैल हा शब्द आणि घंटा हा शब्द स्वतंत्र आहे. तसे असेल तर पैलतीरावर असलेल्या देवळातली घंटा असे काही असावे !

-- लिखाळ.
या प्रतिसादासाठी एकदा जोरदार टाळ्या झाल्या पाहिजेत !!! - लिखाळ जोशी :)

पाहताना दर्पणी त्या रंग भासे सावळा
कृष्णबिंबा! तूच की मी?"... हाय ! राधा बावरी..

सप्तरंगी नाहला वृंदावनीचा श्रीहरी
ल्यायली श्रीरंग राधा त्या तिच्या कायेवरी..
मस्त! सुरेख! कृष्णबिंबा शब्द खूप खूप आवडला!

क्रान्ति
ध्यानम् मूलम् गुरुमूर्ति, पूजामूलम् गुरु पदम्
मंत्र मूलम् गुरुवाक्यम्, मोक्षमूलम् गुरुकृपा
अग्निसखा

आवडली.
संदीप खरेची 'राधे तुझा रंग, कशानं रापला' ही कविता आठवली.
----
लिखाळ म्हणाल्याप्रमाणे 'कान्ह्याचे' हा शब्द योग्य आहे.

वा छान!
आवडली.

पैलघंटा वाजते ना सांज आली राऊळी
ऐकण्या आतूर राधा माधवाची पावरी..

या ओळी वाचून मलाही सांज ये गोकुळी या गीताची आठवण झाली.

--शाल्मली.

सुंदर.

कविता आवडली. विशेषतः

सप्तरंगी नाहला वृंदावनीचा श्रीहरी
ल्यायली श्रीरंग राधा त्या तिच्या कायेवरी..

यामधील दुसर्‍या ओळीतली कल्पना मस्तच.

बिपिन कार्यकर्ते

दृष्ट काढते काजळाने... उत्तम!
(वाचक)बेसनलाडू

सुरेख कविता !

मोहनाला रेखिते ती लोचनांच्या अंगणी
दृष्ट काढी काजळाने सावळ्या थेंबावरी..

पाहताना दर्पणी त्या रंग भासे सावळा
कृष्णबिंबा! तूच की मी?"... हाय ! राधा बावरी..

सगळी कडवी सुंदरच, पण वरची दोन कडवी अतीव सुंदर

सुंदर कविता ... :)

समिधा
(चांगल्या मैत्री सारखे सुंदर दुसरे काही नाही.)

ही कवीता स्वतन्त्र आसली तरी ....पण आधारित वाटते.

शब्दान्चे एक सूरेख जोडकाम .

कान्ह्याचे हा शब्द ऊचित असावा.कोणी वैयाकरणी ?

छान कविता आहे. कलर्स वरील "क्रिष्णा" ची आठवण झाली.
मुल आणि कविता होईपर्यंत खाजगी असते आणि एकदा "झाल्यानंतर" ते सार्वजनीक होते.
- मराठी आणि बेळगाव, कारवार, अहवा, डांग, बर्‍हाणपूर, गोव्यासह संयुक्त महाराष्ट्र प्रेमी - पाषाणभेद उर्फ दगडफोड्या ( -राजेंनी बहाल केलेले नाव)

वा! मस्त !!
सगळी कडवी सुंदर !!

--अवलिया

आरशातही तिला कृष्णाचा भास होतो.

कल्पना आवडली.

प्राजु यांची वृत्तावरची पकड तर नेहमीसारखीच अचूक आहे.

सगळीच कविता छान! त्यातही -

भारलेल्या त्या स्वरांची तान छेडे बासरी
गीत कान्हाचे असे राधे तुझ्या ओठावरी..

पाहताना दर्पणी त्या रंग भासे सावळा
कृष्णबिंबा! तूच की मी?"... हाय ! राधा बावरी..

मोहनाला रेखिते ती लोचनांच्या अंगणी
दृष्ट काढी काजळाने सावळ्या थेंबावरी..

पैलघंटा वाजते ना सांज आली राऊळी
ऐकण्या आतूर राधा माधवाची पावरी..

ही ४ कडवी अगदी खास!
दर्पणाची कल्पना अगदी वैशिष्ट्यपूर्ण!!
खूप आवडली कविता.

राघव
( आधीचे नाव - मुमुक्षु )

कविता ठीक वाटली...

तात्या.

कविता नेहमी प्रमाणेच लाघवी आणि लोभसवाणी आहे !