चौसष्ट रुपयांची बचत

हेहे.. डोळ्यासमोर तेल्यामारुती उभा राहिला

हा हा हा...!
अहो दादा ते चौसष्ठ रुपये कॅनसाठी होते ना.
वाचवण्यापेक्षा ते वाचले असे घरच्या अकाऊंटन्टला पटवून देणे महत्त्वाचे. अजून किस्से येऊ द्या. :)

माझ्या आइडी नावाला जागून मी किती वाचवत असेल ते ओळखा.

जेनो काम तेनो थाय
बिजा करे गोता खाय....

आपलं क्षेत्र स्वयंपाक घराच्या उंबरठ्या पर्यंत.

सांग काम्या आणी ओ नाम्या म्हणतात ते चालेल पण नंतरचे कुरुक्षेत्र नको.

असे काही करायला गेलो तर भीक नको कुत्रं आवर आशी परिस्थिती होते.

सेवानिवृत्तीनंतरचा विरंगुळा म्हणायचा आणी काना डोळा करायचा.

हाय काय नाय काय

किस्सा आवडला. मलाही विशेषतः तेलाच्या बाबतीत किमती पडताळुन १ ली/५ली/१५ली /सुर्यफूल की शेंगदाणा/धारा की जेमिनी/ मोर का डी मार्ट हे असले करायची सवय आहे. त्यामुळे आंतरराष्ट्रिय पेचप्रसंग जसे की मलेशियाने पाम तेल निर्यात बंद केली किवा रशियाने काळ्या समुद्रातुन जाणारी युक्रेन ची जहाजे अडकवली असे काही वाचनात आले की संभाव्य धोका ओळखुन मी लगेच घरात तेल भरुन टाकतो.

मोठ्या डब्यातुन छोट्या डब्यात तेल भरण्यासाठी सर्वात सोपा उपाय म्हणजे बाजारात एक साधा ३०-४० रुपयाचा हवेच्या दाबावर काम करणारा पंप मिळतो तो वापरायचा म्हणजे मोठ्या कॅन मधुन तेल काढणे सोपे जाते. त्यातही खालची बरणी/कॅन ताटात ठेवायचा म्हणजे तेल त्यातच सांडते आणि पुन्हा वापरता येते.

त्यातुन जमिनीवर तेल सांडलेच तर हाताने समईत भरुन देवांसाठी वापरायचे. असे सगळे झाले की मग पेपर्/टिश्यु वापरुन जमीन पुसायची. अगदीच गुळ्गुळीत वाटले तरच सर्फ वगैरे टाकायची चैन करायची आणि पुसुन घ्यायचे :)

बुधला वगैरे शब्द वाचून अलिबाबा चाळीस चोरच्या जमान्यात गेल्यासारखे वाटले. कृपया लेखकाने रागवू नये व इतरांनी फक्त हसावे म्हणून लिहिलेय.

त्यातुन जमिनीवर तेल सांडलेच तर हाताने समईत भरुन देवांसाठी वापरायचे.>>>
अरे रे. देवा त्यांना क्षमा करा.
They don't know what they are doing.

मस्त किस्सा, छान फूलवून सांगितला आहे.
असे किस्से मला वाटतं रोजच होत असतात.
पण ते खुलवून सांगता आलंय तुम्हाला.आमच्या घरात मला रोजच ‘ पाच रुपये वाचवायला पन्नास घालवले‘ हे रोजच बोलावं लागतं.
आणि वर ‘मदत केली तरी तुझी कटकट चालूचचालूच’
ही दोन वाक्य होतातच.
लिहीत रहा अस्से किस्से.

खरोखरच ५ लिटरच्या बुधल्यापेक्षा एक लिटरच्या पाच पिशव्या स्वस्तं असल्याचा साक्षात्कार झाला.
हे नेहमीच असत कि कधी कधी?
रिटेल होलसेल पेक्षा स्वस्त कसं काय भाऊ ?

तेलाचा १५ लिटरचा पत्र्याचा डबा आणणे अधिक स्वस्त पडते असा अनुभव आहे. डब्याचा भाव लिटरमागे पिशव्यांपेक्षाही कमी येतो शिवाय रिकाम्या डबा वाण्याला किंवा भंगारवाल्याला दिल्यास त्याचेही २० रु येतात, डबा तेलाच्या किटलीत ओतणे थोडे जिकिरीचे होते मात्र झाकणाच्या बाजूस अजून एक छिद्र पाडल्यास तेल सलग धारेने धारेने किटलीत न सांडता भरता येते. ऍमेझॉनवर शक्यतो टिन मिळत नाही मात्र दुकानांत मिळतो, शिवाय कोपऱ्यावरचा वाणीही फुकटात घरी पोहोचता करतो.

शाम्पू आणि चहापावडर यांच्या बाबत सहमत. पण मला नेहमी असं वाटत आलं आहे की बहुधा छोट्या पाकिटात मिळणाऱ्या वस्तू, जसे शाम्पूचे सॅचे आणि चहा पावडरीचे ५०-१०० ग्रॅम पाकिटे यात, 'शिल्लक उरलेला' माल विकत असावेत.
शाम्पूच्या बाबतीत मागील दहा वर्षांपासून मात्र सॅचेच वापरतो.

तेलाच्या पाच लिटर डब्याची किंमत जास्त असण्याचे कारण म्हणजे तो डबा स्वतः .

एक लिटर पाउच मध्ये कंपनीला तो खर्च नसतो. पण पंधरा लिटर चा डबा जसा वीस रुपयांना विकला जातो तसा हा पाच लिटरचा प्लास्टिक डबा विकला जात नाही.

अजूनतरी किराणा सामान ऑनलाईन घेतलं नाही. एक्सपायरी डेटच्या भीतीने.

हा .... हा .... हा .... !
😀 😀 😀

भारी किस्सा .... झकास रंगवून सांगितला आहे.
आमचे ही किस्से सांगावे की काय असे वाटू लागले !

फायनली बचत केवढ्याला पडली?

नवऱ्यानं (न ठरवता) वेंधळेपणा करायचा आणि बायकोनं त्यावर तोंडसुख घ्यायचं हा सार्वकालिक प्रापंचिक नियम आहे! त्याला अपवाद फारच कमी असावेत!
आमचे असे अनेक किस्से आहेत. बायकोला ते किस्से आठवून आणि परत परत उगाळून सांगण्यात, कसलं सुख मिळतं म्हणून सांगू!!

आता अक्षरशः आजच घडलेला किस्सा:
बायको माहेरी गेलेली, उद्या परत येणारे. तोवर काही दिवस भावाकडे रहायला गेलो होतो कोथरूडात. आज परत आलो वाकडला सकाळी. सगळी तयारी करून अगदी वेळेत निघालो. कसला अभिमान दाटून आला होता मनांत.. व्वा रे व्वा! अगदी ७:३० ला सकाळी घरी हजर होतो मी.
पण हाय रे दैवा..! नेमकी घराची चावी विसरलो. अभिमानाचं विमान केवळ उतरलं नाही जमिनीवर.. पार भुईसपाट झालं.
भावाला फोन केला तर त्यानंही मनसोक्त हसून घेतलं. जेव्हा त्याला सांगितलं की "आता तूच घेऊन ये इकडे चावी" तेव्हा वरमला जरा! मग त्यानं स्विग्गीवरून ऑर्डर बुक केली अन् चावी पाठवली. शेवटी एकदाचे आम्ही ९:०० ला घरात दाखल झालो!
अगदी हातातलं सामान ठेवत नाही तोवर बायकोचा फोन आला. मी मनांत म्हटलं नाही तेव्हा कधी स्वतःहून फोन करायची नाही.. पण अशावेळेस हटकून करेल ही फोन. पण तिला अजून तरी माझ्या वेंधळेपणाचा किस्सा सांगीतला नाहीये. उद्या पोहोचली परत की विचारेलच खोदून की "अगदी सक्काळी निघणार होतास ना कोथरुडाहून? मग इतका उशीर कसा झाला.." वगैरे. तेव्हा मग सांगेन आणि खाईन बोलण्या..! :-)

स्विग्गीवरून ऑर्डर बुक केली अन् चावी पाठवली
हायला शॉलिड कल्पना .. हे प्रथमच ऐकलं .. "उ बर डिलिवरी एनिथिंग अल्मोस्ट एनिथिंग" अशी सध्या जाहिरात चालू आहे त्यात त्यांनी " विरसरभोल्यांसाठी " अशी सेवा सुरु केली पाहिजे

मस्त, खुशखुशीत किस्सा.
अशाच काही वाढीव प्रकरणांमुळे मी किचनमध्ये एरवी जात नाही. घरी कुणीही नसल्यास मित्र जमवून मग किचन आणि तिथल्या सर्व वस्तूंशी भेट होते. शक्यतो, तिथले जिन्नस न वापरता नवीन तेवढ्यापुरते आणून त्याची पुरावा ठेवता विल्हेवाट लावणे हे प्रेफरेबल असते. :)

सं - दी - प

आवडला

मेनकेला खूष करणे, हे लग्न करून मग सन्यास घेण्याची पहिली पायरी आहे .... इति, बाबा महाराज डोंबोलीकर म्हणतात....

किस्सा छान लिहिला आहे... प्रसंग अगदी डोळ्यासमोर उभा केलात. पण किचन स्वच्छ करण्यांत बराच वेळ गेला असणार !

मग बराच वेळ माझं बौद्दिक झालं.

हे तर होणारच :)

खुसखुशीत किस्सा!

बाई गं कसं, भरवत नाही गं... खाली तेल, वरं तेलं, तेलं बाजूनी.. कसं सांडलं गं...
असो ऐसा प्रसंग जाला.. जाला तो होवोनि गेला.. आता तरी आपणाला... शहाणे करावे...
--- चौसष्ट रुपये वाचले..तेल कसं ओतावं (किंवा ओतु नये) याचं प्रशिक्षण मिळालं.. संपूर्ण स्वयंपाकघर ओट्यासह धुतलं गेलं..घरात घालायच्या चपला धुतल्या गेल्या..अनेक जुनी फडकी कामी आली..ऊठ सूठ वस्तू टाकून न देता जपून ठेवल्याचा कसा फायदा होतो हे ऐकायला मिळालं..दिवाळी नसतानाहे अभ्यंगस्नान घडलं .... हेही नसे थोडके.

-- मस्त लिहीलंय, सगळा प्रसंग हुबेहुब डोळ्यासमोर उभा राहिला.