अलौकिक

कळली नाही.

जांभया टाळण्याचा जालीम उपाय.....झोपा

:)
- (सर्वव्यापी)प्राजु
http://praaju.blogspot.com/

माझ्या प्रतिसादास समजून न घेता आणि म्या पामरास कविता समजविण्याचे कष्ट न घेता, १००% वाचकांना आपली काव्यप्रतिभा समजलीच पाहिजे असा आग्रह धरण्यापेक्षा, व्यक्तिगत निरोपातून खालील ताशेरे मारण्याचे 'शौर्य' दाखविण्यापेक्षा, आपल्या संवेदनशील कवीमनाचे प्रतिबिंब आपल्या प्रतिसादांमधून दिसेल आणि आपल्या सुंदर हृदयाचे मनोहारी चित्र वाचकांसमोर येईल असा प्रयत्न करावा. हीच आपल्या चरणी नम्र विनंती.

मला आलेला तुमचा व्यक्तिगत निरोपः-

झोपून झोपुन आयुष्य झडले तुझे
का रे सुष्टा॑स त्रास देतो
अर्थ कळावयास ह्रुदय लागते
पाषाणास कळायचा नाही तो
------------द्विज (प्रणव खेर्डेकर )

द्विज म्हणजे ब्राह्मण (आपण लिहीता तसा ब्राम्हण नाही.) तो क्षमाशील असतो.
'खरा ब्राह्मण नाथची झाला जो महारा घरी जेवला' अशी एक एकनाथ महाराजांच्या संदर्भातील उक्ती आहे. ते ब्राह्मण होते. ते एकदा नदीवरून स्नान करून येत असता एक महार त्यांच्या अंगावर थुंकला. त्याचा राग मनांत न धरता ते पुन्हा नदीवर गेले आणि पुन्हा स्नान करून आले. वाटेत त्या महाराने पुन्हा तेच कृत्य केले. पुन्हा एकनाथ महाराज स्नान करून आले. असे खूप वेळा झाले. शेवटी तो महार खजील झाला. त्याने क्षमा मागितली. आणि नाथांना त्याच्या कृत्याचा राग कसा आला नाही, असे विचारले असता नाथ म्हणाले, 'अरे! त्यात राग कसला. उलट तुझ्या मुळे मला इतक्या वेळा गोदास्नानाचे पुण्य लाभले.'
तेच एकनाथ महाराज गोदेत सुर्याला अर्घ्य देण्यासाठी ओंजळीत पाणी घेत असताना त्या पाण्यासमवेत एक विंचू ओंजळीत आला. त्या विचवाने नाथांना दंश केला. नाथांनी त्याला कुठलीही शिक्षा न देता पुन्हा पाण्यात सोडून दिले. पण पुन्हा ओंजळीत पाणी घेताना पुन्हा तोच विंचू ओंजळीत आला आणि नाथांना पुन्हा चावला. दंश जहरी होता पण नाथांनी पुन्हा शांत पणे विंचवाला पाण्यात सोडून दिले. जेंव्हा त्यांची सुर्योपासना संपली आणि ते काठावर आले तेंव्हा तिथल्या एका माणसाने नाथांना विचारले,' आपण त्या विंचवाला मारले का नाही. ' तेंव्हा ते म्हणाले. ' दंश करणे हा त्याचा धर्म आहे आणि क्षमा करणे हा माझा धर्म आहे.तो जर त्याचा धर्म सोडत नसेल तर मी माझा धर्म का सोडू?'

तात्पर्य 'द्विजा'चा धर्म क्षमा करणे. 'द्विज' उपाधी लावायची असेल तर तसे धर्माचरण असावे.

जास्त काय लिहू. आपण कवी आहात. 'जे न देखे रवी, ते देखे कवी' जिथे सुर्य किरणे पोहोचू शकत नाहीत, मिट्ट काळोख असतो तिथलेही कवीला सर्वकाही लख्ख दिसते. माझ्या काळोख्या पाषाण हृदयातल्या भावना तुम्हाला नक्कीच दिसू शकतील अशी मला भाबडी आशा आहे.

पेठकर साहेब !!!

एकदम क्लास प्रतीसाद !!!

बैलोबा चायनीजकर !!!
माणसात आणी गाढवात फरक काय ?
माणुस गाढव पणा करतो,गाढव कधीच माणुस पणा करत नाही..

भिरभिर्‍या

हा माझा दोष आहे बहुतेक. प्रणव साहेब आपण कविते बरोबर स्पष्टीकरण दिले तरी चालेल.
वेताळ

http://vipravani.wordpress.com/
काळजी करा नको रे वेताळा. कविता यव्ढी भारी हाय की य्वरीबडी इज अलॉ टू किक

http://vipravani.wordpress.com/ मला तर काय बाय कल्ली नाय. कलेल तेचा सत्कार करेल मी.

आलोच होतो मी अज्ञानाचे अलन्कार ह्रुदयावर लेवुन मैत्री माझी
इथे अनुमति घेउन जगाचे पान सुद्धा हलत नाही
जीव तान्हाच असतो मुळी त्याशिवाय ह्रुदयातला गाभा फुलत नाही
एक तुच मला इथे आपलीशी वाटली तुझ्या स्वभावाशिवाय
तुझ्यापाशी दाटली सारीच
ओळखण्यास्तव नाविण्याची नजर लागत नाही
आपुलकीशिवाय नसेल पाहिले मी तुला कधी सात जन्मातही
ओजस्वी दिग॑तराचे पण तार छेडो आपली सद्भावना

बहुतेक कवी महाशयांचा कट पेस्ट चा घोटाळा झाला आहे. मी शब्द जरा इकडेतिकडे फिरवुन बसवले आहेत
जरा बघा नाहीतर तुम्ही पण फिरवा थोडे इकडे तिकडे

http://vipravani.wordpress.com/
आयला नाना तुम्ही कट्पेस्ट आर्टीस्ट केव्हापासुन. पण आता चांगली कळली.

..."ग्रेस"फुल कविता आहे..

आयला ह्या कवींच्या...

काही (च्या) काही लिहीतात....चांगली करून टाकली पाहीजे एकदा...:)

ह. घ्या....सुज्ञास सांगणे न लगे....

हा तर काव्यात्मक बोळा वाटतोय.
कसलं ते प्लॅटोनिक का काय म्हणतात ते हाय का हे?

अवांतर - "नाविण्याची" मधे मराठीतली श्पेलिंग मिश्टेक हाये का "ना-विण्याची" हाय? ;)
सुद्द्-लेखन लै म्याटर करतं बरका हिकडं

ह. घ्या.

- अभिजीत

आलोच होतो मी नाविण्याची इथे अनुमति घेउन
अज्ञानाचे अलन्कार ह्रुदयावर लेवुन
इथे हृदयावर एवजी मनावर वापरले असते तर बरे झाले असते.
नसेल पाहिले मी तुला कधी सात जन्मातही
पण ह्रुदयातला गाभा ओळखण्यास्तव नजर लागत नाही

इथे ही मनातला गाभा हा सब्द समर्पक बसतो
अवांतरः इथे ही परत हृदय आले आहे.सतत हृदय शब्द वापरल्याने हृदय विकाराच त्रास संभवतो
वेताळ