पोशाखावरून पात्रता ठरवता येते काय?

ती "कमीतकमी" शिकलेली आहे, हे कश्यावरून?

So easy even she can use it असं जाहिरातीतच म्हटलंय.

तुम्ही पारंपारिक वेशातली स्त्री अडाणी असते असा सरसकट अर्थ काढल्यानं तुम्हाला त्रास होतोयं.

सरळ विचार करुन पाहा : `कमीतकमी टेक्नो सॅवी स्त्री सुद्धा ते कार्ड वापरू शकते' इतका मर्यादित अर्थ जाहिरातदाराला अपेक्षित आहे.

तुम्ही त्याही पुढे जाऊन मॅनेजरला म्हटलंय :

So easy even she can use it' असे तुम्ही या पहिल्या बाईच्या फोटोपुढे का लिहिले नाहीत? तिचे कपडे ही पारंपारिक पंजाबीच आहेत."

याचा अर्थ तुम्हाला So easy विषयी काहीही देणंघेणं नाही. तुमचा फोकस मॉडेलनं काय कपडे घातलेत यावर आहे. आणि तुम्हाला वाटतंय की साडी नेसलेली अडाणी तर पंजाबी ड्रेसवाली हुशार कशी ?

पण फक्त वाक्याला. पेहरावाला नाही. Even she can use it चा माझ्या मते अर्थ - स्त्रिया सुद्धा वापरु शकतात असा आहे. म्हणजे स्त्रिया by default tech challenged असतात असं गृहीत धरलेलं आहे. माझा आक्षेप त्याला आहे.

हे तुम्हाला मान्य आहे तर मग ती नेहमी मराठीच असली पाहिजे का हा प्रश्नच उद्भवत नाही. आणि समजा कोणी तशा हेतूने दाखवत असेल तर त्यावर react होऊन अशा लोकांना जास्त महत्व देण्यात काय अर्थ आहे?

सगळे व्यवसाय समान दर्जाचे/प्रतिष्ठेचे आहेत हे मी मानत नाही; महत्वाचे आहेत एवढे मान्य. कितीही समान आहे म्हटले तरी मोलकरीण आणि पंतप्रधान यांच्यात किंचितसा फरक असतोच..

काय फरक आहे? देशाला दोन्हीची गरज आहे. तुम्ही मिळणाऱ्या पगारावरून म्हणत असाल तर पंतप्रधान काही देशातले highest paid person नाहीत. मग दर्जा कमी असं जे तुम्ही म्हणत असाल तर ते कशावरून? कामाचा दर्जा ठरवण्याचे तुमचे निकष काय आहेत?

भारतात मानला जातो. आणि त्या स्त्रीला कामवाली बाई मी नाही, लेखिका समजताहेत. त्यावरूनच राग आला ना त्यांना.

कमी दर्जाचा व्यवसाय असला तरी त्याला जाहीररित्या शेम करणे बरोबर आहे का ?

पण दुर्दैवाने पोषाखावरुन बर्‍याच गोष्टी ठरवल्या जातात ही गोष्टही मान्य केली पाहिजे.

अंशतःच सहमत आहे. कस्टमर रिलेशन मध्ये तुम्ही बोलायला चालू करता तो पर्यंतच तुमचे व्यक्तीमत्व आणि पोषाख म्हणजे पहिल्या प्रभावा पर्यंतच मर्यादीत असते, त्यानंतरचे तुम्ही काय बोलता त्यावर अवलंबून असते, तसेच अभिनयात दृष्य रुप अभिनयाची संधी मिळे पर्यंतच पहिला प्रभाव म्हणून उपयूक्त असू शकते, नंतरचे करीअरमध्ये प्रत्यक्ष अभिनय जमतो की नाही याचा संबंध राहतो एकदा कलाकार अभिनयासाठी तुम्ही स्विकारला की त्याचे दिसणे आणि त्याने घातलेला पोषाख दुय्यम ठरतो. एखादा गर्भ श्रीमंत भिकार्‍याचा वेष घालून जरी फिरला तरी लोक त्याला मुजराच करतील की नाही.

ज्याच्याकडे गर्भ श्रीमंती नसते त्याला त्याचे प्रदर्शन करावे वाटते म्हणून लोक दिसणे आणि पोषाखादी वरच्या गोष्टीच्या मागे लागतात. गर्भ श्रीमंतीत वाढलेली व्यक्ती कदाचित तेवढी प्रदर्शनोत्सुक राहणार नाही माझे मत.

+१ सहमत.

तुम्ही म्हणताय तो मुद्दाही रास्तच आहे. कॅशपेक्षा कार्ड सोपं हा एक भाग, पुढचा प्रश्न तोच येतो की कार्ड सोपं आहेतर इतर कार्ड चं काय? ह्यात असं म्हणता येईल, जे तुम्ही पुढच्या प्रतिसादात स्पष्ट केलं आहेच, की बँकाच्या क्रेडिट-डेबिट्कार्डप्रमाणे रिस्क कमी आहे. त्यामुळे दोन गोष्टींशी एकाच वेळी केलेली तुलना आहे. कॅश व इतर क्रेडिट-डेबिट कार्ड्स. अर्थात आपलेच प्रॉडक्ट जगात भारी दाखवायला इतर सगळ्या संबंधित गोष्टी सोयिस्कर नाहीत हे सांगणे आलेच. इथे आपल्याशी पुर्ण सहमत आहे.

ब्रीफ चुकलंय हे तर खरंच आहे. रिस्कचा / सेफ्टीचा मुद्दा हायलाईट करण्याऐवजी नॉन एक्झिस्टिंग सोपेपणाचा मुद्दा हायलाईट केलाय. हे तुमचं मत बरोबर आहे. क्रीएटीव हेड व कॉपीरायटरने स्वतःही सोपेपणाचा मार्ग पत्करला आहे. ह्यातून त्यांचे स्वतःचे बायस दिसलेत. एजन्सीतलं वातावरण (स्टारचं काम जे करत असतील) बघता तिथे काम करणारे कॉपीरायटर यांची पार्श्वभूमी, शिक्षण, संस्कार, वय, अनुभव ह्यातून असे विचार जन्मतात. दुसरा प्रचंड महत्त्वाचा मुद्दा म्हणजे वेळ. अशा प्रोजेक्ट्सवर फार विचार करायला त्यांना वेळ मिळत नाही. काथ्याकुट चालतात पण ते एकूण मार्केटींग, ब्रँडींग, इमेज ह्यांची स्ट्रॅटेजी ठरवायला. अशी छोटी कामे फार डोकं, वेळ लावून केली जात नाहीत, परवडत नाही. त्याचा एकूण जनमानसावर किती सूक्ष्म व दुरगामी परिणाम होतोय एवढा विचार करायची चैन त्यांना परवडणारी नाही.

तुम्ही तर क्षेत्रातले तज्ञ आहात. तुम्हीच सांगा, सोपेपणा ही पर्टिक्युलर कन्सेप्ट कधीतरी तरी इतर तत्सम प्रॉडक्ट्सशी तुलना केल्याशिवाय अस्तित्वात येऊ शकेल का?

येऊ शकते. एक प्रोडक्ट दुसर्‍यापेक्षा 'सोपेपणात अधिक चांगले' असे होऊ शकते. पण 'ह्याच्यापेक्षा ते सोपं' हे तत्व 'तत्सम' प्रोडक्टबद्दल डिफरंशीएट करणारा घटक असू शकत नाही. कारण मग ते प्रोडक्ट 'तत्सम' राहणार नाही, त्यापेक्षा अ‍ॅडव्हान्स होईल. त्याची कॅटेगीरी बदलेल. एकामेकांशी स्पर्धा करणारे प्रॉडक्ट्स ते करत असलेलं काम दुसर्‍यापेक्षा अधिक चांगलं कसं करु शकतात हे सांगू शकतात. पण पद्धत वेगळी असेल तर स्पर्धा संपते.

जसे दिल्लीहून बेंगलोरला बस, ट्रेन, विमान ह्या प्रकारे जाता येते. म्हटलं तर आपल्याला ह्यात स्पर्धा दिसेल. पण तसे नाही ह्या कॅटेगीरी आहेत. ह्यात कोणीही कोणाशी स्पर्धा करत नाही. (कधीतरी कोणत्यातरी दोहोंचे रेट्स एकाच पातळीवर आल्यावर होऊ शकते. मागे कुणा विमानसेवेचे दर कमी झाल्यावर त्यांनी ट्रेनच्या पैशात विमानाने लवकर पोचा अशी जाहिरात केल्याचे स्मरते.) ह्यात बससेवावाले एकमेकांशी दर, आरामदायक प्रवास, वेळेची शिस्त पाळणे इत्यादी बाबतीत स्पर्धा करतील. पण विमानवाले बसवाल्यांशी त्याच बाबतीत स्पर्धा करत नाहीत.

तुम्ही दिलेले डिटर्जंटचेच उदाहरण घेऊया. डिटर्जंट यायच्या आधी लोक पाण्याने, लवण वापरुन कपडे धुवत होते. त्यात कष्ट होते, डिटर्जंट आल्यावर कपडे धुणे 'सोपे' झाले. आता अनेक डिटर्जंट बाजारात आल्यावर ते सोपेपणात स्पर्धा करणार नाहीत तर त्या सोपेपणाला मदत करणारे घटक अधिक चांगले कसे आमच्याच पावडरीत आहेत असे सांगतात. लाँड्री-ड्रायक्लिनरवाला डिटर्जंटशी स्पर्धा करणार नाही. भले तो सांगेन घरी कपडे धुण्याची कटकट करण्यापेक्षा माझ्याकडे द्या, धुवुन इस्त्री करुन देइल. म्हणजे तो सोपेपणाची पुढची पायरी घेतोय. ह्यात अनेक लाँड्रीवाले आमच्याकडे कसे जास्त चांगले कपडे धुतल्या जातात याची जाहिरात करतील.

केस धुण्याचे शाम्पू व केस धुण्याचा इतिहास-भविष्य बघितले तर हेच उदाहरण अजून गमतीदार होईल. शाम्पूत विटामीन टाकणारे महाभाग केस धुण्याच्या रिठे-शिकेकाई वापरण्याच्या तुलनेत सोपी असलेल्या क्रियेत इतर तत्सम प्रॉडक्टच्या तुलनेत फक्त घटक (तेही कल्पनेतले) वाढवल्याने आपलं शाम्पू इतरांपेक्षा जास्त चांगलं आहे असं सांगत आहेत.

माझ्यामते माझा काही गोंधळ होत नाही आहे. पण तुम्हाला काही खटकले तर नक्की सांगा. त्यावर विचार करेन.