अवधूत (भाग-३)

फार प्रभावी, चित्रदर्शी लिखाण करता तुम्ही मांत्रिकबुवा!

गोनिदांची सय येते तुमच्या लेखणीला.

लिखाण आवडले. वर म्ह्टल्याप्रमाणे फारच चित्रदर्शी लिखाण.

पु भा प्र....

छान झालाय हा भागही

मोठे भाग टाका ओ...

ख़ास लिहीताय.

लेखनशैली छान आहे.

हाही भाग फारच छान. पु.भा.प्र.

१ नंबर . मांत्रिकभाऊ . अगदी प्रामाणिकपणे सांगायचं तर गोनीदां चं लिखाण आवडत नाही . लिहिण्याची हातोटी छान असेल पण अध्यात्मिक सत्याचा लवलेश नसतो . पु भा प्र....

ह्म्म...!

अगदी साद देती हिमशिखरे पासुन ते पार मिश्टर एम. पर्यंत काही तुरळक साहित्य वाचलेले असल्याने अशा कथानकांचा आरंभ अन अंत व्यवस्थीत माहित आहे त्यामुळे जेंव्हा हे लिखाण (एखाद्याचे चरित्र नसेल तर) नक्कि काय देते हा प्रश्न मनात नेहमी येतो. इश्वर तर स्वप्नरंजनाची नक्किच अपेक्षा करत नसावा...

या प्रतिसादातुन लेखकाचा त्याच्या ओघवत्या शैलीचा उपमर्द मला अजिबात प्रस्तुत नाही याची शहाण्यांनी नोंद घ्यावी.

त्यामुळे जेंव्हा हे लिखाण (एखाद्याचे चरित्र नसेल तर) नक्कि काय देते हा प्रश्न मनात नेहमी येतो.

लई इचार नका करू . हे लिखाण कोणाला काय देतं हे ज्याच्या त्याच्या घेण्यावर अवलंबून आहे . कुणी कितीही दिलं तरी आपली झोळीच फाटकी असेल तर कै उपयोग आहे का ?

अतिशय सुंदर प्रभावी लेखन!!

इकडे सगळे गुरुच्या शोधात का निघतात?

छान लिहिलय :)

लिखाण

पुभाप्र.

प्रचंड कब्ज़ा घेते तुमचे लेखन! वाह!! अशक्य डिटेलिंग अन ते ही कुठेच ओवर द बोर्ड न वाटणारे , मुजरा घ्या _/\_

तिनही भाग आताच वाचुन काढले.
मालक तेव्हढं मागील भागांच्या लेखांचा दुवा देत चला की प्रत्येक पुढच्या लेखामध्ये.
बाकी पु.भा. प्र.

हाही भाग उत्तमच..

तेंव्हा कोनी काय घ्यायच ते ज्याच्या त्याच्यावर आहे ही बालवाडी छाप वाक्ये प्रसवु नये ही विनंती.

हो का ? आम्हाला कॉलेज छाप वाक्ये पण प्रसवता येतात . पण संपादकांना नैत ना अशी वाक्य . तुम्हाला ह्या लिखाणातून काही घ्यावंसं वाटत नसेल तर कुणी वाचायची सक्ती केलीय का ? आणि नक्की काय म्हणायचय ते तुमच तुमचं तुम्हाला तरी समजतंय का ?

खूप सुंदर लिखाण होतंय. ओघवतं आणि चित्रदर्शी!

अविद्यागुणे मानवा उमजेना। भ्रमे चुकले हीत ते आकळेना॥
परीक्षेविणे बांधले दृढ नाणें। परी सत्य मिथ्या असें कोण जाणें॥

जगी पाहतां साच ते काय आहे। अती आदरे सत्य शोधुन पाहे॥
पुढे पाहतां पाहतां देव जोडे। भ्रम भ्रांति अज्ञान हें सर्व मोडे॥

सदा वीषयो चिंतितां जीव जाला। अहंभाव अज्ञान जन्मास आला॥
विवेके सदा स्वस्वरुपी भरावे।जिवा ऊगमी जन्म नाही स्वभावें॥

दिसे लोचनी ते नसे कल्पकोडी। अकस्मात आकारले काळ मोडी॥
पुढे सर्व जाईल कांही न राहे। मना संत आनंत शोधुनि पाहे॥

फुटेना तुटेना चळेना ढळेना। सदा संचले मीपणे ते कळेना॥
तया एकरूपासि दूजे न साहे। मना संत आनंत शोधुनि पाहें॥

निराकार आधार ब्रह्मादिकांचा। जया सांगतां शीणली वेदवाचा॥
विवेके तदाकार होऊनि राहें। मना संत आनंत शोधुनि पाहे॥

जगी पाहतां चर्मलक्षी न लक्षे। जगी पाहता ज्ञानचक्षी निरक्षे॥
जनीं पाहता पाहणे जात आहे। मना संत आनंत शोधुनि पाहे॥

नसे पीत ना श्वेत ना श्याम कांही। नसे व्यक्त अव्यक्त ना नीळ नाहीं॥
म्हणे दास विश्वासतां मुक्ति लाहे। मना संत आनंत शोधुनि पाहे॥

(मनाचे श्लोक १४३ ते १५०)
जय जय रघुवीर समर्थ.

पैजारबुवा

पु.भा.प्र.

सुंदर लेखनशैली ! पुढच्या भागांचे कुतुहल वाढले आहे.

सोन्याबापूंनी म्हटल्याप्रमाणे डीटेलिंग मस्त जमलंय.

अहो थोडे मोठे भाग टाकायचं मनावर घ्या हो.....

फारच सुंदर
धन्यवाद!

बाहुबली, माहिष्मती राज्यावर हल्ला झालाय. चला. आपली तिकडे जास्त गरज आहे.

चित्रदर्शी लेखन. सुंदर. पुढील भागाच्या प्रतिक्षेत.

-दिलीप बिरुटे

“मला तुम्हांला एक विचारायचं होतं. आज पहाटे मी एक अद्भुत स्वप्न पाहिलं. साधारण सूर्योदयापूर्वी. एक स्त्री समोरून चालत आली. मी एक लहान बालक होतो. रडत होतो. तिनं मला प्रेमानं जवळ घेतलं आणि पदराखाली घेऊन स्तनपान करवू लागली. त्या दुधाची गोडी खरंच अमृतासारखी होती. इतकं सत्य वाटत होतं ते स्वप्न की, जागा झालो तरी बराच वेळ मला ती अमृताची चव जाणवत होती.”

मला स्वतःला साधारण असेच स्वप्न पडले होते साधारण १ वर्षापुर्वी. योगायोग असा की मी त्यावेळी विपश्यना शिबीरात होतो व तो ९ वा दिवस होता. अर्थातच गेले ९ दिवस कशातच मन ठेवले नसल्याने तरलता व समता पुष्ठ झाली होतीच पण शिबीरात मौन मनाचेही पाळायचे असते व स्वप्नात रमल्यास मनाचे मौन सुटु नये म्हणून मी तरलतेनेच पण चटकन डोळे उघडले कारण मला स्वप्न पुर्ण करायचे न्हवते. मी योग्य केले की अयोग्य ? या स्वप्नाला काही सिग्नीफिकन्स आहे की फक्त असेच पडले समजावे ?

सुरेख.......

सगळ अगदी डोळ्यांसमोर उभं रहात.

पुढिल लिखाणास शुभेच्छा

सुरेख !! तुम्हाला विलक्षण कसब आहे.. ओघवतं आणि तपशीलवार, माझ्या डोळ्यासमोर तो अख्खा परिसर उभा राहिला कथा वाचता वाचता.. लिहीत राहा.. आणि दुवे मी टाकते या भागांमध्ये.

वा! आवडले. लवकर पुढील भाग येऊद्या.

सुरेख लिहिलंय. अतिशय चित्रदर्शी.

एकदम सुरेख अन चित्रदर्शी, पुढील भागाच्या प्रतीक्षेत!!!!

आवडले.. अजून येऊ द्या,.

द-बाहुबली , तुम्हाला पडलेलं स्वप्न असेल . पण त्याला पडलेलं ते स्वप्न नव्हतं . अध्यात्मिक अनुभव कोणाला सांगू नयेत म्हणून तो स्वप्न पडलं असं म्हणत असावा .

प्रकाशाच्या एका लोळासरशी तो एका उत्तुंग पर्वतशिखरावर पोहोचला. ऊनपावसाचा खेळ चालू होता. सूर्यावरून भराभर काळे मेघ सरकत होते. अंगावर हलक्या हलक्या पर्जन्यधारा पडत होत्या. भन्नाट वेगाने वाहणा-या वा-याने गवतात लाटाच्या लाटा पसरत होत्या. अतर्क्य वेगाने वृक्षवेलींवर मादक सुगंधी फुले उमलत होती, कोमेजत होती. पूर्वी कधी न ऐकलेले पक्ष्यांचे आवाज कानात घुमत होते. आकाशातून मोत्यासारखे चमकणारे तारे तडातड तुटून कोसळत होते. विश्वाच्या भयाण काळोख्या पोकळीत ग्रहगोल गरागरा फिरत इतस्ततः फेकले जात होते. त्याची जाणीव, अस्तित्व, अहंकार सारं काही द्रवरूप झालं आणि प्रचंड वेगाने एका प्रपाताचे रूप घेऊन डोंगरमाथ्यावरुन कोसळू लागलं. त्या प्रपाताच्या वाटेत येणारं सारं काही भक्षण करीत तो पुढे पुढे जाऊ लागला…

ह्या वरच्या वर्णनात खूप गहन अर्थ आहे . अगदी असाच अनुभव स्वामी विवेकानंदांना राम्कृशांनी पहिल्या भेटीत करून दिला होता . मुक्तानंदांना नित्यानन्दांनी करून दिला होता .

सुरेख! पुभाप्र :)

अतिशय सुंदर भाषा मांत्रिक बुवा..............

अतिशय सुंदर भाषा मांत्रिक बुवा..............

आता पुढचा भाग लिहायला २०१६ उजडवणार का?

द बाहुबलि-चोन्च्लुसिओन पूर्वी येवो म्हणजे मिळवली.
-प्यारेनाराज ठाकरे

अवधूत. मस्त जमत आहे भट्टी.........,,,,,,,

आता पुढचा लवकर येवु दे...!!!!

मांत्रिक बुवा पुढचा भाग कधी ????

वाचतिये.

आणि प्रकाशाच्या एका लोळासरशी तो एका उत्तुंग पर्वतशिखरावर पोहोचला. ऊनपावसाचा खेळ चालू होता. सूर्यावरून भराभर काळे मेघ सरकत होते. अंगावर हलक्या हलक्या पर्जन्यधारा पडत होत्या. भन्नाट वेगाने वाहणा-या वा-याने गवतात लाटाच्या लाटा पसरत होत्या. अतर्क्य वेगाने वृक्षवेलींवर मादक सुगंधी फुले उमलत होती, कोमेजत होती. पूर्वी कधी न ऐकलेले पक्ष्यांचे आवाज कानात घुमत होते. आकाशातून मोत्यासारखे चमकणारे तारे तडातड तुटून कोसळत होते. विश्वाच्या भयाण काळोख्या पोकळीत ग्रहगोल गरागरा फिरत इतस्ततः फेकले जात होते.

वर्णन खूप आवडले. एकेक भाग वाचून काढतोय.
एक कवी मधुकर केचे यांच्या काही ओळी तुम्हाला आवडतील म्हणून देतोय:

दिंडी गेली पुढे
अर्ध्यात मी अडे
अंतराय वाढे
सोबत्यांशी

पुढे गेलेल्यांच्या
पावलांचे ठसे
चेतविती पिसे
लंगड्याचे