समज..!

=))

अफाट.

_/\_
=))

कचकुन टोला...
=))

अफाट =))

टका टका होता है और आत्मा आत्मा!!!!

- बॅटू सेहवाग. ;)

ट.कार्ट्या, कवितेत उत्तर देऊन आपण भुसकट शिष्य नाही हे दाखव बघू!

ह्याला म्हनतेत "सो सोनारकी एक लोहारकी"
अस्सल हे शेवटी अस्सल असतं.

-अ.आंचा फॅन

हाण तिच्या मारी ...

छ्या !! ह्याला उत्तर दिलं नाहीस तर तू शिष्य कसला!! आपले बुवा म्हणजे 'शिष्यादिच्छेत् पराजयम्' टाईप आहेत्...येऊ देत एक विडंबन. बघू दे गुरुशिष्याची जुगलबंदी मिपाला.

ह्या कवितेचं विडंबन मि.पा.भ.प.श्री.श्री. टवाळेश्वर महाराजांच्या तांब्यातुन आपलं लेखणीमधुन उतरावं. तांब्यासंप्रदायातील शिष्य लेचेपेचे नाहीत ह्याची मिपाविश्वास प्रचिती द्यावी हि विनंती.

हाण तेजायला. हे जिलबी टाकेपरंत अजुन एखादी फर्मास कविता बुवा टाकतीलचं. हाय काय नाय काय.

गुर्जिँनी टकक्याच्या हाती त्यांची प्रतिभा ओळखून प्लास्टिकचं डबरं न देता तांब्या दिला आहे. रामजोशी वि॰ मोरोपंत ?
(तांबं साडेतीन हजार रु॰ किलो प्लास्टिक दोनशे रु॰ किलो आहे.)

___/\__!!
गुर्जी!! गुर्जी!!
*yahoo* *YAHOO* *YAHOO!* :YAHOO: :yahoo:

मोरोपंत आणि रामजोशी असे नामकरण करण्यात आले आहे.

विडंबकांना भाकड विडंबनतज्ज्ञांचा आणि मिपा साहित्यिकांचा शून्य उपयोग आहे. कारण ह्या साहित्यिकांचे, लेखकांचे लेखन आणि मार्गदर्शन फ़ारतर तांब्यापर्यंत किंवा "ह" कवीतेपर्यंत वाचकांना पोहचवून देऊ शकते. वाचकांच्या (का याचकांच्या) भक्तीची गुरुकिल्ली यांनाच अजून गवसलेली नाही मग या मंडळींचे लेखन विडंबकांना लोकभक्तीचा मार्ग कसा दाखवू शकेल? तरीही विडंबकांना फुकटाचा नको तो सल्ला देणार्‍यांची संख्या प्रचंड वाढली आहे. एक उंटावरचा शहाणा विडंबकांना उच्च शब्दज्ञान वापरायला सांगतो, दुसरा उंटावरचा शहाणा विडंबकांना बिनपाण्याने करायला सांगतो, तिसरा उंटावरचा शहाणा विडंबकांना आशयघन कवीता करायला सांगतो, चवथा उंटावरचा शहाणा विडंबकांना ललीत लेखन कसे करावे हे शिकवू पाहतो. त्यामुळे विडंबक गोंधळतो एवढेच नव्हे तर या चारही प्रकारच्या उंटावरच्या शहाण्यांचे सल्ले तद्दन फालतू, फडतूस आणि अव्यवहार्य असल्याने विडंबकांनी ते वापरायचा प्रयत्न केल्यास त्यांचे विडंबन-काव्य आणखी घाट्यांत जाते. त्यामुळे या चारही प्रकारच्या उंटावरच्या शहाण्यांचे पहिले तोंड बंद केले पाहिजे. बर्‍या बोलाने ऐकत नसेल तर त्यांच्या प्रतीसदाखाली आवाज काढला पाहिजे जेणेकरून निदान प्रतीसाद तरी बंद होईल. विडंबन स्फुरत असेल तर स्फुरू द्या पण उंटावरच्या शहाण्यांनो प्रथम तुमचे तोंड आवरा, तुमच्या लेखण्या थांबवा. विडंबकांना तुम्ही काहीच करण्याची गरज नाही. फक्त विडंबक विस्मृतीत जावा म्हणून मिपा वाचकीय पातळीवरून होणार्‍या कटकारस्थास तुम्ही जो प्रत्यक्ष-अप्रत्यक्ष हातभार लावता आहात, तेवढा बंद करा. विडंबक स्वतःचे स्वतःच बघून घेईल. तुम्ही काहीच करण्याची गरज नाही फक्त विडंबकांच्या कवीतेवरून उठा. तुम्ही कवीतेवरून उठलात तर विडंबक स्वतःच स्वतःचा मार्ग शोधण्यास समर्थ आहे. त्याला तुमच्या भाकड सल्ल्याची आवश्यकता तर नाहीच नाही.
========

ही कविता "अता माझी सटकली. मला राग येतो" हे सांगण्यासाठी लिहिली आहे का?

अगा अयायाया! पार सुपडा साफ, टांगा पलटी घोडे फरार.

टका म्हणे जिरली खाज ती विडंबनाची,
नको तो तांब्या अन नको ती जिल्बी,
अ.आ. तुम्हीच रहा आमचे मठाधिपती,
आम्ही काय वर्णावी हो तुमची महती,
मुंबई पुणे १९६ किमीचे अंतर जरी असले
जालीय दिक्षांत दिधला तुम्ही मज मला "समज"ले

अ.आं.च्या अनेक अनेक शिष्यगणांपैकी एक (पम्या कळवेकर)