दुनियादारी

सिनेमा पाहण्याचं दुर्भाग्य अजुन वाट्याला आलेलं नाहीये, पण शिरिन आणि साईनाथचं लग्न, एम.के.ला उगं यक्ष्ट्राचा रोल असल्यासारखं कचर्‍यात काढणं आणि श्रेयसचं शिरिनशी लग्न होणं, पुढे श्रेयस खपणं ह्या एव्हढं भांडवल संपुर्ण टीमची आयमाय काढायला पुरेसं आहे. सध्या घाईत आहे, सविस्तर श्राध्द सवडीनं घालायची इच्छा आहेच. अगदी दर्भापासून दहाव्याच्या कावळ्यापर्यंतची सगळी सोय आम्हीच करु, पण एक तेव्हढं मर्तिक मात्र निभवलंच पाहिजे अशी मनापासून तळमळ आहे.

अग्गदी...कालच हेमांगीच्या चेपूच्या भिंताडावर लिहिलं की दुनियादारीचं मातेरं करु नये इतकीच काळजी वाटते आणि आज हे दिव्य प्रताप कळाले.

सु.शिं.च्या ताजमहालाला आपल्या पदरच्या फुटक्या विटा जोडण्यामागं चिन्मयबुवा मांडलेकरांचा नक्की काय हेतू होता तो एकदा कळालं म्हणजे आम्ही सुखानं प्राण सोडू. वर आणि डायरेक्शनचे भीषण प्रकार, सोबतीला वेशभूषेची लक्तरं....हरे राऽम!!! बरं झालं आमचा सु.शि. जिवंत नाही ही दुनियादारीची धिंड काढलेली पहायला. :(

बाकी, ते म्हैसचं ट्रेलर बघून केव्हाच डोक्यात तिडीक गेलीय.

संगीत ही मात्र या चित्रपटाची मोठी जमेची बाजू आहे यात शंकाच नाही. 'जिंदगी', व 'टिक टिक वाजते' ही गाणी आधिपासूनच गाजत आहेतच. त्याच बरोबर 'यारा यारा' व 'देवा तुझ्या गाभार्याला' ही गाणी देखील अतिशय श्रवणीय आहेत. एकूण सर्वच गीते निश्चितच संग्रही ठेवण्याजोगी आहेत.

यासाठी +१

सुशी असते तर त्यांना खरंच `दुनियादारी' आठवली असती.
बाय द वे जितेंद्र जोशीचा विग नाहीये त्यान वाढवलेले केस आहेत ते :)

लेख वाचून खूप मानसिक समाधान मिळाले, कारण पुण्यात असतो तर हा सिनेमा पहिल्या शो ला बाल्कनी मध्ये बसून पहिला असता. नंतर आलेला मनस्ताप मैफिल (कलिंगा हॉटेल च्या खाली)मध्ये ३-४ तास बुडवून पण पुढचा आठवडा खराब गेला असता.
नशिबाने आत्ता ती वेळ आली नाही आणि मनाला (ओंगळ)"दुनियादारी" बघायची रुखरुख पण राहिली नाही.
धन्यवाद् !

दुनियादारी ची college मध्ये असताना अक्षरशः पारायणं केली होती . इतका जिव्हाळ्याचा विषय आहे माझा ती कादंबरी की पुढच्या महिन्यातल्या India trip मध्ये "must do " च्या यादी मध्ये हा चित्रपट ठेवला होता. आता नाही जाणार . ती कादंबरी "classics " मध्ये मोडते. मला फार च मनस्ताप झाला असता सिनेमा बघून . परीक्षणाबद्दल धन्यवाद.

मराठी मालिका आली होती खूप वर्षांपूर्वी याच पुस्तकावर. मूळ कथेशी बरीच प्रामाणिक आणि मुख्य म्हणजे "casting " योग्य होतं .
शर्वरी जमेनीस , आशुतोष कुलकर्णी वगैरे सगळे त्या वेळचे नवीन पण चांगले कलाकार होते. ती सुद्धा मधेच बंद पडली मला वाटतं .

या पुस्तकावर चांगली कलाकृती बनवणं कदाचीत खूप अवघड काम असेल.

((चिन्मय मांडलेकर सारख्या प्रतिभावान लेखकाने मूळ कथेची अशी माती करावी हे खरोखरच दुर्दैवी आहे...)
चि.मा. ने 'तू तिथे मी' सिरीयलची माती केलीये तिथे चित्रपटाचं काय?

मी उद्याच्या शोची तिकीट शुक्रवारीच बुक केली होती. आता हे म्ह्णजे आ बेल मुजे मार.

म टा ने भारी परीक्षण लिहिलंय

=)) =))

म्हणे पुण्याच्याच लोकांना आवडणार नाही चित्रपट

बोंबला

वाटते की ह्या पोदल्यांनी जरातरी वजन कमी करायला हवे होते. ते तुकाराम महाराज साईनाथ म्हणुन कितपत शोभतील ? कोणी काटकुळा मिळाला नाय काय ?

ह्या पिक्चर च ट्रेलर पाहून जाणवलेली एक गोष्ट म्हणजे मराठी तरुण कलाकारांच स्वताहाच्या शरिराकाडे होणारे अक्षम्य दुर्लक्ष. नसीर च्या एका मुलाखतीत तो म्हाणाला होता की शरीर हे अभिनेत्याच आयुध असते. पण स्वप्निल जोशी , जितेंद्रा जोशी साारखे पोटेन्षियल असणारे कलाकार याकडे जे दुर्लक्ष करतात ते बघून वाईट वाटत. जुन्या सिनेमात पण पोट हलवत नाचणारे लक्ष्या आणि अशोक सराफ झरकन आठवून गेले. बाकी अभिनेत्यांबद्दल पण (अतुल कुलकर्णी सारखे काही अपवाद वगळता) हीच बोंबाबोंब दिसते. पिक्चर च ट्रेलर मध्ये तरी तेच जुने अभिनेते कॉलेज कुमारांच्या भूमिकेत पाहून चित्रपट 'थकेला' असणार असे वाटत होते. हा चित्रपट बघितल्या जाणार नवताच.

तुमच परीक्षण वाचून सुद्धा हि चित्रपट बघायची रिस्क घेणारे..
बघुया..

यापुढे 'चिन्मय मांडलेकर म्हणजे X ' हे समीकरण पक्कं केल्याबद्दल टीम दुनियादारीचे मनःपूर्वक आभार!
मूळ कादंबरीतच एवढं नाट्य असताना हे असले सगळे टुकार प्रकार करायची अवदसा का आठवली असावी यांना? उदाहरणार्थ -
श्रेयस.. दिग्याला शहाणं वागायला सांगणारा यश स्वतः मात्र लग्नमंडपात धिंगाणा घालतो?
मिनू.. दारू पिऊन पोरांच्या हाॅस्टेलवर??
साई.. शिरिनचा भावी नवरा???
या साईची नि दिग्याची खुन्नस का, हे तर दाखवायलाच विसरलेत लेखक महोदय.
त्याहून कहर - एम के.. चक्क आत्महत्या?? हा तर घोर गुन्हा आहे. प्रेमात हरल्यानंतर आयुष्यभर स्वतःचं अोळख मिटवून तरीही स्वतःला जगत राहण्याची शिक्षा देणारा एमके.. असा आत्महत्या करेल?

ट्रेलरमध्ये जे पात्र सर्वात अपेक्षाभंग करत होतं ते - दिग्या.. मात्र फर्मास जमला आहे. शरीरयष्टीमधली उणीव अंकुश चौधरीने अभिनयातून उत्तम भरून काढलीय. म्हाताऱ्या दिग्याचा (होय होय.. म्हातारा दिग्या!!) सीनही त्याने क्लास केलाय.

हा सिनेमा पाहिल्याचे प्रायश्चित्त म्हणून आता पुन्हा एकशेआठ वेळा दुनियादारी वाचण्याचा संकल्प सोडत आहे!

पुस्तकापेक्षा उजवा चित्रपट "थ्री इडीयट्स" गाईड ( हिन्दी)
मुळात पुस्तकापेक्षा उजवा डावा असा शब्द प्रयोग चुकीचा आहे.
लेखक जे लिहेतो अन वाचक ते वाचताना स्वतःचे इमॅजिनेशन करून मनात रंगवत असतो.
कॅमेरा या माध्यमाला मर्यादा आहेत. उदा एखाद्या मोठ्या झुम्बराचे / महालाचे वर्णन लेखक तीन चार किंव अधीक पाने रम्गवू शकतो. कॅमेरा बिचारा तेच झुंबर्/महल तीन सेकंदात दाखवून मोकळा होतो.
लेखकाने जर लिहीले की दोन खट्याळ मुले तेथे आली. हे एक वाक्य मात्र कॅमेराला दाखवायला निदान दोन मिनीटे लागता. ( खट्याळ मुलांचा खट्याळपना एस्टॅब्लीश करावा लागतो.)
एख्काद्या स्त्रीचे सौदर्य दाखवताना लेखक कवी तीच्या डोळ्यांच्याची तुलना नक्षत्रांशी करतो. कॅमेरा बिचारा फक्त डोळे दाखवु शकतो.
वाचकाने मनात रेखाटलेल्या चित्राना कॅमेरा जसेच्यातसे रेखाटू शकत नाही. किंवा तो अनुभव दर्शकाला देवू शकत नाही.
अर्थात एखादी सुकुमार कमल नयना सुवर्णकांतीची वेणीची नागीण गजगामिनी असे वर्णन केलेली स्त्री दाखवताना कॅमेरामन ने अलका कुबल/सवीता प्रभुणे/प्रिया अरूण दाखवली तर दर्शक तेथे आपल्या इंमॅजिनेशन ने मधुबाला/माधुरी दिक्षीत्/वर्षा उसगावकर कल्पु शकत नाही

मी हा चित्रपट दुपारी पाहून आलो. पाहण्याच्या आधी तुमचे हे परीक्षण अर्थातच वाचले नव्हते. आणि मला चित्रपट पाहील्याचा पश्चातापही होत नाही. उलट छोटया भावाला आवर्जून चित्रपट पाहण्यास सांगितले.

कॉलेजमध्ये असताना जेव्हा "फिक्शन" खात असे, तेव्हापासून सुशिंची दुनियादारी मनात घर करुन राहीली आहे. तुम्ही म्हणताय तशी चिन्मय मांडलेकरांनी सुशिंच्या या अजरामर कलाकृतीला ठीगळं लावली आहेत यात शंकाच नाही. परंतू आपण वाचकांनी चित्रपट पाहायला जाताना तो चित्रपट मुळ कादंबरीशी तंतोतंत जुळणारा असेल अशी अपेक्षा का ठेवावी?

कादंबरी हे वेगळं माध्यम आहे आणि चित्रपट हे वेगळं माध्यम आहे. कलाकृती एका माध्यमातून दुसर्‍या माध्यमात रुपांतरीत करताना मुळ कलाकृतीतील काही गोष्टींना फाटा मिळणार, काही गोष्टी नव्याने टाकल्या जाणार हे अध्याहृत आहे. शिवाय हे रुपांतर करताना रुपांतर करणार्‍याच्या क्षमतेनुसार गुणवत्तेतही फरक पडणारच.

शिवाय आर्थिक गणितं असतात. चित्रपट पाहण्यासाठी केवळ त्या पुस्तकाचे भक्तगण येत नसतात तर पुस्तक वाचनाचा गंधही नसलेले चित्रपट पाहत असतात. त्यांनाही चित्रपटामध्ये काहीतरी मिळायला हवं ना?

उणिवा असल्या तरीही आपली आवडती कादंबरी पडदयावर जिवंत होतेय याने आनंदी व्हायचे सोडून पुस्तकात असं आहे आणि चित्रपटात तसं आहे असा गळा काढण्याला काय अर्थ आहे?

मी हा चित्रपट आज दुपारी पाहून आलो. पाहण्याच्या आधी तुमचे हे परीक्षण अर्थातच वाचले नव्हते. आणि मला चित्रपट पाहील्याचा पश्चातापही होत नाही. उलट छोटया भावाला आवर्जून चित्रपट पाहण्यास सांगितले.

कॉलेजमध्ये असताना जेव्हा "फिक्शन" खात असे, तेव्हापासून सुशिंची दुनियादारी मनात घर करुन राहीली आहे. तुम्ही म्हणताय तशी चिन्मय मांडलेकरांनी सुशिंच्या या अजरामर कलाकृतीला ठीगळं लावली आहेत यात शंकाच नाही. परंतू आपण वाचकांनी चित्रपट पाहायला जाताना तो चित्रपट मुळ कादंबरीशी तंतोतंत जुळणारा असेल अशी अपेक्षा का ठेवावी?

कादंबरी हे वेगळं माध्यम आहे आणि चित्रपट हे वेगळं माध्यम आहे. कलाकृती एका माध्यमातून दुसर्‍या माध्यमात रुपांतरीत करताना मुळ कलाकृतीतील काही गोष्टींना फाटा मिळणार, काही गोष्टी नव्याने टाकल्या जाणार हे अध्याहृत आहे. शिवाय हे रुपांतर करताना रुपांतर करणार्‍याच्या क्षमतेनुसार गुणवत्तेतही फरक पडणारच.

शिवाय आर्थिक गणितं असतात. चित्रपट पाहण्यासाठी केवळ त्या पुस्तकाचे भक्तगण येत नसतात तर पुस्तक वाचनाचा गंधही नसलेले चित्रपट पाहत असतात. त्यांनाही चित्रपटामध्ये काहीतरी मिळायला हवं ना?

उणिवा असल्या तरीही आपली आवडती कादंबरी पडदयावर जिवंत होतेय याने आनंदी व्हायचे सोडून पुस्तकात असं आहे आणि चित्रपटात तसं आहे असा गळा काढण्याला काय अर्थ आहे?

DUNIYADARI..................................KHUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUP AWADALA................Ekadatari THEATERmadhye jaun pahilach pahije...................Thanks a lot ENTIRE TEAM of DUNIYADARI.........................
हे मि फेस बुक आलेलि कोमेन्त्स आहे, आनि दुसरि हि पिच्तुएर बघित्ल्य नन्तर्चि अॅड. मीताली कुलदीप सावळेकरposted toVachoo Aanande
Please can anybody tell me where ill get to Read Duniyadari online????????????

धन्यवाद. चला, पैसे वाचले.

पण मूळ पुस्तकात जी दोन पात्रं कधी एकमेकासमोर देखील येत नाहीत, त्या शिरीन व साईनाथ (हा मूळ कथेत दिग्याला थोडासा वचकून असणारा व छुप्या कुरापती करणारा दाखवला असला, तरी चित्रपटात मात्र आमदार पुत्र व चांगलाच धटिंगण दाखवलाय)या दोघांचं थेट लग्नच ठरलं असल्याचं दाखवणं म्हणजे कहरच आहे.

क ह र!!!!. मनापासून धन्यवाद गुरूजी, कातड्याचे जोडे करुन तुमच्या पायात घातले तरी उपकार फिटायचे नाहीत. ह्या सिनेमाची लायकी कळाली. अजून तरी ही ठिगळं थेटरात पैसे घालून पाहिली नाहीत हे माझे परमभाग्य. आता जास्त डोक्याला न लावून घेता पुन्हा एकदा गॉडफादर पाहतो.

धन्स... पैसे वाचले :) :)

'दुनियादारी'वर चित्रपट्/मालिकेच्या संदर्भात सुशिंनी 'दुनियादारी'च्या पाचव्या आवृत्तीच्या प्रस्तावनेत लिहिलेली काही वाक्ये:

मला वाटतं, दुनियादारी ही फसवी कादंबरी आहे. वाचताना, तिच्यावर उत्कृष्ट काही करता येण्याचा अनेक शक्यता निर्माता- दिग्दर्शकांना भारावू शकतात. तिच्यातले पात्रं व प्रसंगांनी अनेक माणसं झपाटली जातात. हे सगळं ठीक आहे. यात चूक काहीच नाही. एक बारईक्शी चूक दिग्दर्शकाच्या हातून 'आत्मपरिक्षणा'अभावी होत असावी! निर्मितीच्या शक्यतेसाठी कादंबरीनिर्माता/दिग्दर्शकाच्या पसंतीस उतरावी लागते; तसंच, निर्मितीच्या यशासाठी कादंबरीलाही निर्माता/दिग्दर्शक भावणं आवश्यक असतं! याव्यतरीक्त, दुनियादारीच्या निर्मितीतला तिचा सर्वात मोठा शत्रू कोणी असेल, तर तो म्हणजे या कादंबरीची अफाट लोकप्रियता! कादंबरीबरहुकूम चित्रीकरण करावं, तर दिग्दर्शकाला 'अ‍ॅरेंजर' झाल्यासारखे वाटतं,मुळातं,बरेच दिग्दर्शक अ‍ॅरेंजरच असतात, ते अलाहिदा. )आणि बदल करावेत, तर वाचकांची वाक्यंच्या वाक्यं, प्रसंग-पात्रं तोंडपाठ! त्यांना जरासाही बदल खपत नाही!

'दुनियादारी' ही 'दुनियादारी' आहे. ती स्वयंभूपणे वाचकांवर राज्य करीत आली आहे. मालिका नव्हती, तेव्हाही ती तिच्या-तिच्या स्वयंगतीने विकली जात होती. मालिका चालू असताना,वा, ती संपल्यानंतरही, 'दुनियादारी' विकली जात
राहील्च! तिला असल्या कुबड्यांची गरज नाही. फायदा झालाच, तर तो कादंबरीच्या वाचकप्रियतेचा मालिकेला होईल; मालिकेचा कादंबरीला नाही!

तरीही एक स्वतंत्र कलाकृती म्हणुन चित्रपट मला बघायचा आहे.

फेसबूकवर माझ्या बरेच मित्रांना चित्रपट आवडला असेच अपडेटस आहेत.. आणि ते अपडेट्स प्रामाणिकच असतात, आवडला तर आवडला नाही तर दे दणादण शिव्या.. जवळपास सर्वच जणांनी ते "टिकटिक" गाणे देखील उचलून धरलेय.. हे सर्व मित्र २२ ते ३० च्या वयोगटातले आणि त्यातील कित्येक असे असावेत की दुनियादारी पुस्तक वाचणे तर दूर असे काही पुस्तकावरून हा सिनेमा आहे हे देखील माहित नसावे.. :)

मुळात कादंबरीच इतकी सशक्त आहे की वाचत असतानाच डोळ्यासमोर ती पात्र अगदी चित्रपटासारखी अवतरतात्,त्यामुळे चित्रपट बघण्यापेक्षा पुन्हा एकदा कपाटातली दुनियादारी काढुन वाचावी हेच उत्तम.

जाधव ने आधीच म्हटले होते हा सिनेमा कादंबरी वर आधारीत नसून प्रेरित आहे ,
मुळात आजच्या कॉलेज मधील १६ ते २० वर्षांची बहुतेक इंग्रजी माध्यमांच्या मुलांना दुनियादारी नावाचे मराठी साहित्यात एक वादळ ७० च्या दशकात येउन गेले ह्याची ह्या सिनेमाच्या निमित्ताने माहिती होईल , कदाचित हि कादंबरी वाचण्याचा ते प्रयत्नही करतील ,
आज ३० उलटलेले अनेक महाभाग आहेत त्यांना सुशी व दुनियादारी माहिती नाहीत , आजही अनेक विचारजंत सुशी ह्यांच्या कादंबर्‍या वाचतात पण त्यांना दिवाणखान्यात मानाचे स्थान देत नाही , तेथे ठरावीक पुस्तके हटकून आढळतात. ज्यांचे नाणे खणखणीत आहे ते पिढ्यानपिढ्या लोकांच्या मनावर अधिराज्य गाजवतात. त्यावर आधारित पांचट शिनेमा जर गर्दी खेचू शकतो म्हणजे मूळ कलाकृती काय ताकदीची होती ह्यांची सगळ्यांना कल्पना येते.
सुशी ह्यांच्या कादंबऱ्यांतील एखादा उतारा शाळेच्या पाठ्यपुस्तकात आला पाहिजे असे मनापासून वाटते.

राहिला प्रश्न म्हातारे अवजड देहयष्टी असलेले नट
त्यांना इलाज नाही , आमचा

खारघर चा इम्रान हाश्मी
संतोष जुवेकर , ह्या शिनेमात हवा होता.
असे राहून राहून राहून वाटते
हा शिनेमा जाधव ह्यांनी केला असला तरी त्यापुढे रवी हे नाव नसल्याने अभ्यासपूर्ण कलाकृती सादर करण्याची अपेक्षा बाळगले हे अती होते.
डेविड चा चष्मे बद्दूर हा पराजाप्यांच्या मूळ सिनेमा एवढा
सरस का नाही झाला असा टाहो कोणी फोडला नाही कारण जरी डेविड परांजपे ह्यांचा अनेक क्लासिक सिनेमात त्यांचा सहाय्यक होता.
बेडकी ची म्हैस व पालीची मगर होणे शक्य नाही हे माहिती असून सुद्धा ह्या सिनेमाला जातांना त्यांच्या मर्यादा व दिग्दर्शकाची कुवत लक्षात घेऊन त्यांच्याकडून अव्वाच्या सव्वा अपेक्षा करणे म्हणजे स्वतःची फसवणूक करणे आहे.
त्यापेक्षा डे डी ला जाऊन त्यावर काही खरडले असते
तर आमच्या सारख्या पैलतीरी लोकांना कोमल सारख्या तस्सम लोकांवर विसंबून राहावे लागले नसते.
ताजा कलम
ज्यांनी child plays , पहिला आहे त्यांनी
झपाटलेला भाग १ व २ वर टीका केली नाही
महेश चे शिनेमे जसे असतात तसे ते होते. म्हणूनच ते पहिले गेले म्हणजे सहन केले गेले.
ह्याच तत्त्वानुसार ज्यांनी चेकमेट, रिंगा रिंगा पाहून सुद्धा मल्टीप्लेक्सेस मध्ये सिनेमा छोट्या पडद्यावर येण्याची वाट न पाहता मोठ्या पडद्यावर पाहण्याचा निर्णय घेतला, तेव्हा तो पाहून उगाच आता त्याच्यावर चिखलफेक करू नये.
एक सिनेमा म्हणूनच तो पाहावा .

ही कादंबरी आमच्याकडे आहे पण १५ पाने वाचल्यानंतरही त्यात विंट्रेष्ट वाटेना! मग नाही वाचली. आता शिनेमा हा नेहमीचा शिनेमा म्हणूनच बघीन. या पुस्तकावर आधारीत म्हणून नाही बघणार.

रच्याकने इतक्या संमिश्र प्रतिक्रिया पाहून दुनियादारी पाहण्याची रिस्क घेतोय. कितीतरी आवडत्या पुस्तकांचे सिनेमे बनवल्यानंतर त्यांची झालेली वाट पाहिली, आणखी एकाने काय फरक पडतो.

अवांतरः आपण तर बुवा कोणी मायचा दिग्दर्शक सुशिंच्या चारही मानसपुत्रांना एकत्र एका कथेत गुंफून सिनेमा बनवतोय याचीच वाट पाहतोय्.(होय कि नाय रे धम्या?;))

मादार पटवर्धन , फिरोझ इराणी एकत्र बघायचे?

सावध केलेत मानून मनापासून आभार

खरे पुस्तक जनी वाचले त्यांना हे बदल खपणार नाहीत, त्या मुले न जाणेच चित्रपट बगायला चागले. उगाच जाऊन चुकल्या सारखे वाटायला नको

काही वर्ष पूर्वी मणजे जेवा झी मराठी चा अल्फा मराठी हे नाव होते तेवा "दुनियादारी" हि मालिका लागायची. पण ती मधेच बंद करण्यात आलि. त्या मालीकातले काही पत्रे अजून लक्षात आहे DSP - दिग्या - संजय नार्वेकर, शिरीन पटेल - शर्वरी जेमिनीस ,

त्यातला दिग्या अजून मनात घर करून आहे.

आणि जर सुहास शिरावाकारचा पुस्तक फिल्म न बनवनेच चागले.

i.e : येता जाता , बरसात चाद्ण्याची

पत्नीहट्टामुळे चित्रपटाची तिकीटे काढायला काल गेलो होतो पण एका चित्रपटग्रुहात हाऊसफुल आणि दुसर्‍यामध्ये पहिली रांग होती म्हणुन गेलो नाही.
आज तुमचे परिक्षण वाचुन देव करतो ते भल्यासाठीच करतो यावर विश्वास बसला. :) आजच जाताना वाचनालयातुन दुनियादारी घेऊन अजुन एक पारायण करतो.
बाकी पत्नीहट्ट पुरवण्यासाठी 'काट्कोन त्रिकोण' ची तिकिटे काढली आहेत. कसे आहे हे नाटक एनी आयडीया?

धन्यवाद बॅटमॅन.
धन्या,
पीअर प्रेशर, जाहीरातबाजीमुळे तर फरक पडतोच शिवाय काल असे लोक (तरुण, तरुणी) पण पाहिले की जे फक्त आणि फक्त चित्रपट बघण्यासाठी आले होते.
भाग मिल्खा भाग हाऊसफुल आहे मग दुनियादारी द्या, दुनियादारी हाऊसफुल आहे मग रमय्या वस्तावया (का काय ?) तो द्या. त्यांना काहीही करुन कोणता का होईना पण चित्रपट बघायचा होता.

साफ निराशा झाली चित्रपट पाहुन!!!

चित्रपट बघुन ठरवीनार की तो चांगला आहे की वाईट .....

आणी श्रीरंग साहेब, चित्रपट निरीक्षण करताय ..तेव्हा किमान अपेक्षा आहे की spoiler alert ठेवावा ..

ईथे बर्याच लोकांनी कांदबरी वाचली आहे पण चित्रपटात जे बदल केले गेले आहे असे ऊघड करायला नको होते..

कादंबरी वाचली नाही. पिक्चर मला व नवर्याला सुध्दा आवड्ला.

चित्रपट पहायला गेलो. काल सलग चार थेटरात हाऊसफुल ऐकून परत आलोय. रिक्षेला दिलेल्या पैशात पिक्चर बघून झाला असता या विचारानेच दडपण आलं. दुनियादारी बघायला सकाळी साडेअकराला म्हणून आम्ही जे बाहेर पडलो ते इथे तरी मिळेल तिथे तरी मिळेल म्हणून पळापळ करुन शेवटी संध्याकाळी साडेसातच्या शोसाठी सुद्धा दुपारी दोन वाजता हाऊसफुल ऐकलं तेव्हा नाईलाजाने घर गाठलं.

चित्रपट पाहणारा वर्ग हा कादंबरी वाचणार्या वर्गा पेक्षा खूप मोठा आहे. आणि चित्रपट जर आर्थिक दृष्ट्या यशस्वी करायचा असेल तर तो class पेक्षा पिटातल्या public ला पटेल असा बनवावा लागतो... उत्तम उदाहरण म्हणजे "3 idiots ". अमीर खानचे पात्र चित्रपटात खूपच यशस्वी दाखवले आहे पण मूळ कादंबरी मध्ये तसे नाही दाखवले. मला वाटते कि दुनियादारी बाबतही तसेच काहीसे बदल केले गेले आहेत. आणि माझ्या तर सर्व मित्र मैत्रीणीना हा चित्रपट खूप आवडला ( वयोगट १६ ते २६ ) आणि त्यापैकी एकानेही कादंबरी वाचलेली नाही....

दुनियादारीवर चित्रपट येतोय हे समजताच तो बघायचा नाही हे ठरवले होते. माझ्या डोक्यात घट्ट बसलेली दुनियादारी मी स्वतः पडद्यावर आणायची म्हटली तरी जमणार नाही

श्रीरंगजींच्या ह्या परीक्षणानंतर "दुनियादारी" पुन्हा वाचली, आणि पटकथा लेखक, दिग्दर्शक ह्यांची मजबूरी कळली.. सुशिंनी स्वतःच म्हटल्याप्रमाणे, ही एक अत्यंत फसवी कादंबरी आहे. वरकरणी धुमाकूळ, मस्ती असलेल्या ह्या कादंबरीत कुणाच्याच नशीबी सुखांत नाही. मग ते श्रेयस-मिनु-शिरीन असो, मीरा सरदेसाई-श्रेयस गोखले- एम. के. - तळवलकर असो, दिग्या - सुरेखा असो की अगदी एका प्रसंगापुरते आलेले अपर्णा भालेराव - मनीष जाधव असोत. श्रेयस शिरीनऐवजी मिनुकडे का जातो, शिरीनला श्रेयस आवडत असतांनाही ती धीरुभाईशी लग्न का करते, कादंबरीत शेवटी शेवटी मिनु आणि शिरीन दोघीही त्याच्याकडे यायला तयार असतांना श्रेयस त्यांना का नाही म्हणतो इत्यादी गोष्टी कादंबरी वाचल्यावरच कळतात.

चित्रपटाला दुनियादारीतली भावनिक गुंतागुंत आणि बारकावे दाखवायला जमणं जवळपास अशक्य आहे.. पात्रांच्या परस्पर संबंधातली अंडरकरन्ट्स दाखवणंही फार कठीण. ते दाखवायला अभिनेत्याला, दिग्दर्शकाला जमायला पाहीजे, आणि प्रेक्षकांनाही ते "कन्व्हिंसींग" वाटलं पाहीजे.. कशाला एवढा त्रास घ्या मग? शिरवळकर थोडीच "समिक्षक-मान्य" होते.. करा मग राडा. (कहर म्हणजे "ह्या चित्रपटाच्या म्युजीक रिलीजला "सुहास" उपस्थित होते." हे वाचण्याचं दुर्दैव नशीबी आलंय. अरे, बातमी देतांना जरा अभ्यास / विचार कराल की नाही !?

तर, आम्हाला चिन्मयबुवांची मजबूरी कळलीय. ती आम्ही समजूनही घेतोय. फक्त मायबाप रसिकांना एकच विनंती आहे, की चित्रपट पाहील्यावर ही कादंबरी वाचा. चित्रपटाचं यश त्यांचं त्यांना लखलाभ होवो, पण "दुनियादारी" म्हणजे "कॉलेजात जाणार्‍या पोरापोरांची टगेगिरी" असं चित्रपट पाहून वाटलं, तर तुम्ही चुकताय..

बाकी प्रकाशनापासून गेल्या एकतीस वर्षांत कॉलेजात जाणार्‍यांच्या आवडीनिवडीत आणि एकंदरीत सामाजिक परिस्थितीत जमीन-आसमानाचा फरक पडला, लेखकाला "त्याच्या लिखाणात काही साहित्यमुल्य आहे का?" म्हणून नाकारलं गेलं असलं तरी तितक्याच आवडीने दर तरुण पिढीला आवडणार्‍या "दुनियादारी"ला सर्टीफिकेट्सची गरज नाहीय, हेही तितकंच खरंय.. :-)

तरिसुद्धा चित्रपट पाहण्यात येईल....

नशीब ह्यात "तांबडे बाबा" नाही घुसडले ;)

सुशि पासुन नेहमीच लांब राहिलो कारण ओरिजिनॅलिटी यथातथाच वाटायची... कारण आधिच इतरांचे अनुवादित साहित्य जास्तच वाचलं गेलं होतं. दुनियादारीच्या नादि मात्र न लागण्याचे एकमेव कारण म्हणजे भर तारुण्यात व्यसनाधिन बनलेला एक आप्त सदानकदा या कदंबरिच गुणगान करायचा म्हणुन तर विषेश तिटकारा.

आजच हा चित्रपट बघुन आलो. रटाळ प्रेडिक्टेबल आउटडेटेड कथा, खोलि सोडा आगापिछाच नसलेलि पात्रे वगैरे कमकुवत बाजु उच्च निर्मीतिमुल्ये, सुरेख अभिनय व काही संवाद यांच्या जोरावर शेवटपर्यंत बसणे सुसह्य करतो इतकच.