दाराज कट्टा...लाईव्ह..

अन कृपा करुन ... १०० री नंतर नवा धागा टाका.

माझ्या ही घराजवळ आणी मी ही दूर :(

असो कट्ट्याला शुभेच्छा आणी लाईव्ह वृतांत वाचत आहे :)

मजा करा :)

सकाळपासून एका वैयक्तिक कामात अडकल्याने कट्ट्याला अंमळ उशिरा दाखल झालो. किसन आणि माशँ सोबत होते. बस मध्ये असतानाच किसन ने कुणी कुणी नुसते बोलबच्चन दिले आहेत याची यादी दिली होती आणि १५ जण आले तरी चांगला प्रतिसाद मिळाला म्हणायचा असा ठराव आमच्या त्रिसदस्यीय समितीने आधीच पास केला होता. जाऊन बघतो तर काय आम्ही एकूण १६ जण. साधारण १२-१३ जण तिथे असली तरी नेहमीची लोकं तशी कमी होती अनेक आधी न आलेले चेहरे होते. कोण कोण आले आहेत याची पक्की यादी फोन वरून मिळाली होतीच. एक एक ओळख करून घेत टोकाच्या व्यक्ती कडे गेलो तर तो म्हणे, मी गणपा. च्यामारी, याला ओळखलेच नव्हते. त्याने प्रोफाईल मध्ये चक्क १० वी च्या हॉल तिकिटचा फोटो लावला असावा. प्रत्यक्षात गडी थोडा बाळसेदार आहे. मालकांची तब्येत पण अंमळ सुधारलेली दिसली, मागच्या जून कट्ट्यापेक्षा (त्या कट्ट्याचे फोटो आजवर कुणालाही दिसते नाही आहेत हा भाग वेगळा, फोटो नाही मिळाले म्हणून वृतांत पण टाकायचा राहून गेला होता. असो.)

थोड्या वेळातच पदार्थ येऊ लागले. ते पाहिले आणि प्रासभाऊंचे कुटील कारस्थान लगेच लक्षात आले. सगळे पदार्थ निरामिष. मी लगेच बसल्या बसल्या आजूबाजूला तंगडी तोडणारे कोण आहेत याचा अंदाज घेतला. तेव्हा लक्षात आले की चांगले ६-७ लोकं आहेत सामिष कंपूत. मग निरामिष कंपूचे घातक बेत सफल होऊ नये म्हणून मेन्यू कार्ड मागवून १-२ कोंबड्यांना सद्गती दिली. इतका वेळ प्रासच्या बाजूला बसलेल्या गविंनी आपले हित ओळखले आणि चाणाक्षपणे किसन ला तिथे बसवून ते आमच्या गोटात सामील झाले. मग अजून एका कोंबडीला आम्ही तिच्या योग्य जागी पोहोचते केले. कालीमिरी मुर्ग हा तंदूर सारखाच पण मिरीच्या स्वादाचा आयटेम होता. शिवाय पहाडी कबाब, आणि एक काहीतरी आणि बेवडा चिकन. हे रम मध्ये भाजलेले चिकन होते. चार प्रकारापैकी २ चांगले आणि २ ठीकठाक होते.

मग मेन कोर्स पूर्वी थोडी पांगापांग झाली. एकमेकांशी बोलून घेतले. मी वेज कंपूत जाऊन बसलो आणि थोडीशी बोलणी खाऊन घेतली. समस्त महिला आयडींच्या (खऱ्या आणि खोट्या) वतीने उपस्थित मकी मावशीने आपण व्हेज आहोत हे मला माहित नाही म्हणून बोल लावून घेतले. त्यावर सगळे कट्टे नेहमी व्हेज ठिकाणी असतात असा बिनतोड मुद्दा मी काढला. पेशाने शिक्षक असून सुद्धा तिने माझा मुद्दा मान्य करून मला कृतकृत्य केले. मग प्रमाण बोली आणि वऱ्हाडी बोली यावर एक छोटा परिसंवाद घडला. एव्हाना कट्ट्याचे दोन भाग पडले होते. आमच्या बाजूला धिंगाणा चालू होता आणि दुसऱ्या बाजूला व्यसनाची वर्गीकरणे यावर एक धीरगंभीर परिसंवाद. यात रामदासकाका, गवि, गणपा, नीलकांत, प्रभो, मनोज जोशी, पंकज
यांनी भाग घेतला होता. त्या वर्गीकरणात मिपाचे व्यसन कुठेसे बसते या प्रश्नाचे उत्तर मात्र सफाईने टाळले गेले.

धिंगाणा ग्रुप मध्ये नवनवीन विषय काढले जात होते. एका महत्त्वाच्या विषयाला तोंड फुटते न फुटते तोवर मेन कोर्स आला. मग त्या विषयाला योग्य जागा दाखवून आम्ही शिताफीने आमच्या ताटाकडे कूच केली. इथे चिकन गावठी हंडी नावाचा तिखट प्रकार (करवीरकर मोदकाला पण तिखट लागला म्हणजे बघा) आणि चिकन आफताबी असा एक मस्त प्रकार होता. तो खाता खाता आम्ही आफताब म्हणजे चंद्र की सूर्य यावर चर्चा केली. त्यामुळे त्या प्रकारची चव आणखीन चांगली लागली (असे माझे वैयक्तिक मत आहे). गार्लिक नान मागवले होते. त्यात इतकी लसूण होती की आपण साधारण एका आठवड्याला मिळून तेवढी लसूण खात असू. पण चवीला बरा होता. हे सगळे झाल्यावर पोट भरले असले तरी लस्सी ना मागवण्याचे पातक करायचे नव्हते. लस्सी शेअर करायला मला एक भिडू हवा होता. प्रास भाऊ असताना काळजी कसली. मग आम्ही एक मोठ्ठी पंजाबी लस्सी मागवली. ती चांगली आहे हे ऐकून अजून ८ जणांनी मागवली. कुणीतरी ५ जण त्या लस्सीला मुकले.

एकूण कट्टा जरा हाय प्रोफाईल होता. दोन संपादक, एक सल्लागार आणि खुद्द मालक. त्यातून मालकांनी लोकांना धपाटे किंवा छडीचा प्रसाद द्यावा अशी लाडिक मागणी इलिनॉय मधून झाली होती. त्यांनी ती मनावर घेतली नाही हे नशीब. कारण एकतर धपाटे किंवा छडी मारायला ते काहीं प्राथमिक शाळेतले मास्तर नाहीत. त्यांनी त्यांच्या पेशाप्रमाणे जड तळाचा बूट आणि सत्यवचन पट्टा (हा गिरणीच्या पट्ट्याच्या मट्रेयलचा आणि त्याच जाडीचा असतो म्हणे) आणला असता तर कठीण प्रसंग उद्भवला असता. त्याच भीतीने काहीं आयडीन्नी आपापली तोंडे काळी केली होती असा आमचा वहीम आहे.

असो, तर कट्टा एकदम दणक्यात झाला. या कट्ट्याला पार पुण्याहून आलेल्या हर्षद, मोदक आणि पंकज चे खास कौतुक वाटले. पुढील कट्ट्याला पण त्यांनी आणि इतरांनी यावे ही विनंती. एका तहात पुढील युद्धाची बीजे असतात तशीच एका कट्ट्याच्या शेवटील गप्पांत पुढील कट्ट्याची बीजे असतात. त्याप्रमाणे एक अफ्तारी कट्टा करायचा खंग्री बेत झाला आहे. त्याला मूर्त रूप कधी द्यायचे ते बघावे लागेल. पण अर्थात ३० दिवसांच्या आत ते कार्य पार पडावे लागेल. रमजान काहीं आपल्या सोयीसाठी थांबणार नाही :-)

निलकांतचे डावीकडे रामदासकाका आहे. आणि उजवीकडे ५० फक्त :o

थोडं इकडे पण पास कर राव.

त्याने क्रेडिटकार्ड आणलय ना ?

गणपा चा प्रकाश पडलेला दिसतोय या फोटोत...

फोटो शॉपचे धागे शिरियसली वाचुन प्रतिक्रिया दिल्या असत्या तर फोटोत अजुन ब्राइटनेस आणता आला असता. ;)
श्री रामदास काकांच्या अलिकडे मिपाचे मालक श्री नीलकांत इतके ओळखता आले.

-दिलीप बिरुटे

जरा प्रकाश टाका की.

आणि फटु खाली नावे दिली तर जास्त बरे.

:) पहिल्या फोटोत कोण आहेत. दुसर्‍या फोटोत...तिसर्‍या......कै नावं-बिवं माहिती असतील तर डकवा.

-दिलीप बिरुटे

सदर दिनी क्षेत्रलोणावळा येथे बहुल गर्दीचा संशय मनी धरोन पुण्यनगरीतुन तिस-या प्रहरीच कुच करणे झाले, प्रंतु लोणावळक्षेत्री बहुल गर्दी भेटली नाही आणि जे भेटली ती देखील समयभान हरपवण्यास युक्त नसल्याने (सदर टिका मा.श्री. मोदक या सदगृहस्थे करविली), लोणावळा क्षेत्रे पार केल्यावर एका कालाप्यवय कारणे एका स्थळी थांबण्यात आले व आसपास असणा-या निसर्गास स्मृतिबद्ध करते जाहलो.

मग तिथुन पुढे येउन श्रीक्षेत्र महड येथे श्रीदर्शनार्थ जाणे केले प्रंतु येथे मात्र बहुल गर्दी अनुभवास आलेने किंचीत पोटपुजा करुन पुढील मार्गक्रमण योजिले. त्यानंतर मा.श्री.गुगलकीजे यांचे मार्गदर्शनानुसार तसेच सहसदस्या मा. किसनजी शिंदे, मा. प्रभो यांचे मदतीने, क्षेत्र कोपरखैरणे येथुन श्री. प्रभो यांना सहित घेउन पुढे मार्गक्रमण केले. पुन्हा कालाप्यवय करणे हेतु किंचित पोटपुजा केल्या गेली.पुढे श्री. निलकांत जे कारणे मिपासंस्थानचे धनी कीजे यांचेबरोबर प्रवास करण्याचे भाग्य लाभले ते क्षेत्र कळवा ते अंतिम स्थानापर्यंत.

अंतिम स्थानी पोहोचुन सवयींनुसार आपली माणसे कोणत्या स्थानी असावीत हा अंदाज चुकणेचा शेकडो वेळचा अनुभव पुन्हा घेणे ह्या क्रिडाप्रकारात भाग घेणेत आला. प्रंतु काही आधुनिक तंत्रज्ञानाचे साहाय्याने सर्वे लोक भेटवले. पुढे सदर संमेलनाचे दरम्यान्चे काळातील काही क्षण स्मृतिबद्ध केले, कारणे कौतुक सादर केले.

लेखनास शेवटाप्रति नेणेआधी आभार मानणे अतिशय गरज्रेचे, यात प्रमुख नावे श्री. पंकज्म जेणेकरुन सुवर्णरंगी रथातुन संमेलनस्थळी नेणे झाले, श्री. प्रास जेणेकरुन संमेलन आयोजन अतिशय उत्तम पद्धतीने संपन्न केले गेले,आणि सर्वच उपस्थितांचे आभार, जेणेकारणे आमचे मर्यादित आयुष्याकाळातील एक दिन अतिशय सुंदर पद्धतीने जगण्याचे भाग्य लाभले.

+१ :(

'गविस्तर'!
जे.पी. खुपच छान, मस्त शब्द :-)

-(गविस्तर शब्द आवडलेला) सोकाजी

गवि आणी प्रास यांच्या डोक्याभोवती काय तेजोवलय आलयं ;)
हा मालकांशेजारी उभे रहाण्याचा तर परिणाम नाही ना ? किंवा साक्षात प्रभुजी बाजुस आहेत म्हणुन.

बाकी प्रतिसादातील खालुन ६व्या ओळीशी सहमत.

अवांतरः निळ्या कुर्त्यावाल्याने आता जीमेल्/चेपु वरील आपला जुना फोटो बदलावा. आपण आता तितकेशे बारीक राहीलो नाही आहोत ;)

कट्टा भरता भरता बैठक मांडून मनसोक्त गप्पा हाणणारे कट्टेकर:

या स्पेलींग मिश्टेकची नोंद घेण्यात आली आहे. ;)

अंधार आणि पिवळे दिवे यांमुळे सर्वचजण अस्पष्ट आणि अफूची चोरटी आयात करणारी टोळी वाटत असल्यास दोष दाराजच्या प्रकाशयोजनाकारांचा आहे.

हे एकदमच लय भारी

ह्यॅ ह्यॅ ह्यॅ.. :D

मोदकाला पहिल्यांदा भेटलो तेव्हा त्याच्या वयाबाबत अंदाज बांधण्यात मी सुध्दा असाच फसलो होतो. :)

विमेंनी खरा वृत्तांत सांगितला म्हणून त्यांचे आभार.

आभार मानलेत म्हणून आभार....

'बेवडा चिकन' हे पदार्थाचे नाव आहे यावर विश्वास बसत नाहिये.

आईशप्पथ हेच नाव होते. त्या नावामुळेच ऑर्डर केली. म्हटले फुल ना फुलाची पाकळी असावी . रम चा मस्त स्मोकी फ्लेवर होता त्याला.

माझ्या समजुतीप्रमाणे पांढर्‍या कपड्यात आहेत ते मोदकसाहेब असे समजते आणि तसे असेल तर मात्र मला धक्का बसला आहे. इतके महिने माझ्या खरडवहीत जो खोडकरपणा त्यांनी व त्यांच्या खरडवहीत मी केला त्यावेळी 'मोदक' हा एक कॉलेजकुमार असावा असे वाटले म्हणून ........ यापुढे बंद.

तुम्ही रामदास काकांना मोदक समजत नाही आहात ना ?? ते पण पांढऱ्या कपड्यात आहेत म्हणून विचारले ;-)

रेवतीआजैना पाहुन देखील असाच गैरसमज होउ शकेल, माझ्या डोळ्यासमोरतर रेवतीआजैचे चित्र एखाद्या छान म्हातारीचे आहे,

पिठुरलेले आणि वर रंगवलेले केस, कानातलं मशीन, एक एक कळ टाइपत कुणाचं तरी कुणाशी जुळवायचा विचार करणारी छानशी म्हातारी, प्रत्यक्ष भेटु तेंव्हा कळेल.

अवांतर - पिठुरलेले आणि वर रंगवलेले केस (फ्याशन आहे), कानातलं मशीन (ब्लु टुथ), एक एक कळ टाइपत कुणाचं तरी कुणाशी जुळवायचा (कॉलेजात नाहीतर हापिसात) विचार करणारी छानशी - ही सगळी लक्षणे एखाद्या नवयौवनेला सुद्धा लागु होतिल, हे वेगळं.