गरीब बिचार्‍या, दम खा

आवडले. ही रचना ३ कॊलम्समधे वेगळीच दिसतेय. वेगवेगळ्या क्रमाने वाचून बघते.

मूळ कविता (इंग्रजी भाषांतरात) वाचली. तिचा भावानुवाद अगदी चपखल उतरला आहे. (जुने जाऊ द्या मरणालागुनी...चा अरेबिक आविष्कार आणि त्याचा गोंयकर आविष्कार)

फक्त मधेमधे '.' दिला नसता तर एकसंधपणा आला असता. सध्या ही एकच सलग कविता आहे हे हरवून जाते आहे.

['बामणांचे'ही गू पिवळे मध्ये बामणांच्याऐवजी पोर्तुगीझांच्या एखाद्या उन्नत कुळाचा उल्लेख अथवा डागामा वगैरेंचा उल्लेख योग्य दिसला असता. (म्हणजे बामणांचा उल्लेख आक्षेपार्ह म्हणून नव्हे, तसा करायचा असता तर मग वर ब्रागांस, कून्य, नोरोन्याऐवजी बामणी आडनावे घालावीत - जसे - गोगटे,जोशी, कुलकर्णी इ.)पण मग ती वेगळीच कविता झाली असती. म्हणजे तशीही वाचली आणि ती जास्त मराठी वाटली.]

मूळ कविता आणि त्यातून स्फुरलेली ही कविताही आवडली.

काही कविता या कालातीत असतात असे वाटते, तशी ही कविता आणि तिचा आशय कालातीत वाटतो आहे.

(शीर्षक अजून वेगळे हवे होते असे वाटते - ).

मजा येतीये वाचताना... :-) जे काही केलय,ते बेश्ट आहे येकदम...होउन जाउ द्या अजुन बरेच काही असेच.

ब्रागांस, कून्य, नोरोन्या
कसची गोत्रे, कसची कुळे,
ईश्वराच्या डोळ्यापुढे
बामणांचेही गू पिवळे

हा वाक्प्रचार मराठीत प्रचलित होईल तेव्हा मजा येईल.

आपला,
(पिवळी गू असलेला) प्रशांत