माझी म्हैस

अरे बापरे! आता मौजेच्या कवितांनादेखील ढिसक्लेमर द्यावं लागेल की काय? अन्यथा म्हशींचा मोर्चा माझ्या दारात आलाच म्हणून समजा.

प्रिय चित्रगुप्त साधक,

सदरहू मंत्र म्हैस-त्री मंत्र असा नसून महिषीत्रीमंत्र असा आहे. (आपला अभ्यास वाढवा.)
संस्कृतग्रंथ "भुकंबलीतमः" वेदोपदेश (प्राकृतातः भुकबळी) या ग्रंथात तो संत पाषाणभेद (मृ. शके १६६१ किंवा ६२) यांनी लिहीलेला आहे. कलौघात पृथ्वीवरील सर्व धर्म या मंत्राची महती विसरले जरी असले तरी प्रात:काळी दुधाचे सेवन (पिवर, पाणीमिश्रीत तसेच चहाच्या माध्यमातून का होईना) करून या मंत्राचे उच्चारण आपोआप (अजाणतेपणी का होईना) करतच असतात.

येथील तमाम बंधू भगीनींच्या कल्याणाकरता हा महिषीत्रीमंत्र आम्ही पुन्हा उदधृत करीत आहोत. तथास्तू.

महिषीत्रीमंत्र

म्हss भुपरि दुग्ध स्वः
तत महिषी वरेण्यं
भर्गो देविस्य धीमहि*
धियो यो न: प्रचोदयात्

अर्थातः

म्हss = संपुर्ण विश्वात भुक शमवीणार्‍या देवतेची आठवण करणारा आदिम (प्रारंभीक) स्वर. विश्वात भुक हेच खरे सत्य स्वरूप आहे.
भुपरि = भु उपरि = भु=पृथ्वी; उपरि= च्या वर. अर्थात भुमीवर रहिवास करणारा.
दुग्ध= दुध. पातळ, पांढरे, शरीरास शक्ति प्रदान करणारे द्रव्य.
स्वः = स्वाहा= सेवन करणारा, सुख़ प्रदान करणारा
तत = ते, ती, त्या.
महिषी= एक चौपाद, शेपटीधारी सजीव प्राणी. प्राकृतात म्हैस. येथे शक्ति असणारी देवता.
वरेण्यं = सर्वात उत्तम.
भर्गो = कर्माने उद्धार करणारी/ करणारा
देविस्य = देवता, देवी
धीमहि*= धी+महि= ध्यान, चिंतन करण्यास योग्य (*महि= पुजनीय, वंदनीय महिला, म्हैस, पृथ्वी आदी.)
धियो = बुद्धि, यो = जो, नः = आमच्या, प्रचोदयात् = शक्ति दे.
धियो यो न: प्रचोदयात्: = ह्या श्लोकाची हि प्रार्थना आहे. आमच्या बुद्धीला शक्ति दे.

थोडक्यात महिषीत्रीमंत्र असा आहे:
हे म्हैस(देवी) या भुवर (पृथ्वीवर) मी दुधाचे सेवन करणारा आहे, जे सुख प्रदान करते. हे शक्तिदेवता (म्हैस), तू सर्वात उत्तम, कर्माने उद्धार करणारी असून ध्यान व चिंतन करण्यायोग्यच आहेस. तू (म्हैस) आम्हाला शक्ति प्राप्त करण्याची बुद्धी प्रदान कर.

संदर्भः संत पाषाणभेद (मृ. शके १६६१ किंवा ६२) रचीत संस्कृतग्रंथ "भुकंबलीतमः वेदोपदेश" (प्राकृतात अनुवाद दगडफोड्या यांनी केलेला ग्रंथ: "भुकबळी" (रचनाकालखंड उपलब्ध नाही.) )

"भुकंबलीतमः वेदोपदेश" हा ग्रंथ फार प्राचीन काळी लिहीला गेला. संत पाषाणभेद (मृ. शके १६६१ किंवा ६२) हे सर्वसामान्य नव्हते तर ते सर्वमान्य होते. त्यांचे वडिल तत्कालीन राजाकडे फार मोठे अंमलदार होते. असल्या ऐशोआरामाची सवय लागू नये व भुकबळींची सेवा करण्यासाठी संत पाषाणभेद (मृ. शके १६६१ किंवा ६२) हे घराबाहेर पडले. नंतर त्यांनी बरेच ग्रंथ लिहीले. कवने केलीत. त्यातील बहूतेक ग्रंथ यवनी हल्यात जाळले गेले आहेत.

"भुकंबलीतमः" हा एकमेव ग्रंथ त्या हल्यांतून वाचलेला आहे. तत्राप आपला समाज ऐतीहासीक वास्तूंची किती काळजी
हे आपणास ठावूक आहे. पुण्यातल्या भांडारकर प्राच्यविद्या अभ्यासकेंद्रावर झालेला हल्ला आपणास आठवत असेलच.
विषयांतर होते आहे. असो.

तर संत पाषाणभेद (मृ. शके १६६१ किंवा ६२) रचीत संस्कृतग्रंथ "भुकंबलीतमः वेदोपदेश" ग्रंथाची काही पानेच आमच्या हाती लागलेली आहे. त्यातही ती पाने जीर्ण झालेली असल्याने वाचनीय नाहीत.

प्राकृतात अनुवाद दगडफोड्या (यांचा जीवनकाल उपलब्ध नाही पण ते संत पाषाणभेद यांचे समकालीनच आहेत. तसे ऐतिहासीक पुरावे उपलब्ध आहेत.) यांनी केलेला ग्रंथ: "भुकबळी" ह्या ग्रंथाच्या प्रती मध्यदेशात (सध्याचा मध्यप्रदेश)
इंदूर इलाख्याच्या आसपास आहेत अशी ऐकीव माहीती आम्हास आहे.

कृपया आपण सदर ग्रंथाचा शोध घेणार का? तसे झाले व तो ग्रंथ सापडला तर येणार्‍या पिढ्यांस आपण एक खजीनाच शोधून दिल्यासारखे होईल.