स्वत:ला प्रेरित कसे कराल ?

इतर गोष्टींकडे लक्ष वेधले जाऊन वेळेचा अपव्यय टाळण्यासाठी आपण ती गोष्टच कटाप केलीय. त्यापेक्षा आवडत्या कामात जो विरंगुळा प्राप्त होतो त्याला तोड नाही. म्हणूनच आजची पिढी आपल्याला आवडेल त्याच क्षेत्रात पाऊल टाकते. नावडत्या कामाचा कंटाळा येतोच. त्यामुळे इतर ठिकाणी लक्ष द्यावेच लागते. तरच पुढील काम सन्मार्गी लागेल.

.

माझे उपाय थोडे अनवट (ऑफबीट) वाटतील पण ....

(१) कॉफी घेतल्याशिवाय माझ्या कामाला तरी फोकस येत नाही. तेव्हा माझा दिवस कॉफी ने सुरू होतो.
(२) दैनंदिन जीवनात देखील जर तुम्ही वेळेवर झोपणे, व्यायाम करणे आदि काही शिस्त पाळू शकलात तर कामात उत्साह रराहतो.
(३) "पर्फ्युम" लावणे. आपल्यालाच प्रसन्न वाटते.

सेँट भसाभसा मारुन ऑफिसात गेल्यास इतर लोकही प्रेरित होतील असे वाटते.

>>>शक्यतो एका वेळी एकच काम करायच , आपल्याला कितीही वाटत असेल आपण खुप स्मार्ट आहोत तरी आपला मेंदू एक वेळी बरीच काम करत असला तरी एकच काम परफेक्ट कर
ही गोष्ट १००% खरी.

आम्हाला कसे प्रेरित ठेवायचे हे आमच्या सायबाला चांगलेच माहित आहे..त्यामुळे आम्हाला याची काळजी करावी लागत नाही. :)

मी सध्या याच स्थितीमधे आहे, डोक्यावर किचकट कामाचा डाँगर उभा आहे आणी मी त्याखाली आडवा पडलो आहे, कोणी खरचं काही चांगले उपाय सूचवेल काय ?

विचारप्रवर्तक धागा. पुलेशु.

खरं सांगायच तर स्वतःला प्रेरीत करणं पहीलं सोडून द्या. आपल्यामधे नैसर्गीक रित्याच ताण सहन करायची मर्यादा निसर्गाने घालून दीली आहे. त्याच्याशी खेळ करणे शहाणपणा न्हवेच. स्वतःला प्रेरीत करायच्या प्रयत्नात आपण मनाला केवळ उत्तेजीत करत असतो ज्यातून आपल्याला तात्पूरता भ्रम निर्माण होतो की आपण प्रेरित झालो आहोत कंटाळा गेलेला आहे वगैरे वगैरे वगैरे.......

म्हणून इछ्चा नसताना मनाला काम करायला लावून खरं तर आपण मनाची सूव्यवस्थाच मोडीत काढत आहोत, यातून सूरूवातीला चांगले अनूभव भासतीलही पण लवकरच असे मन कमकूवत, अंधश्रध्दावादी व व्यसनी, व्याभिअचारी ,वा लाचार बनून जगू लागेल. जे नक्किच योग्य न्हवे. जर अंगावर जबाबदार्‍या नसतील तर काम करणे खूशाल सोडून द्या.. रजा टाका अथवा कमी पगारात पण आरामदायक आयूष्याला जवळ करा... मनाला प्रेरीत करायच्या नादी लागू नका ती शक्यतो स्वतःवर उलटणारी दूधारी तलवार आहे. .....

जशी मर्यादा शरिराला आहे तशीच मर्यादा मनाच्या व्यापारालाही आहे... कोणतीही गोश्ट जो पर्यंत तूम्हाला न उचकता, मनाची सहज अवस्था न ढळता भावनीक न बनता, विक्षीप्तपणा अथवा राग लोभ मोह मत्सर अहंकाराच वार न लागता करता येत आहे तो पर्यंतच ती करत राहणे योग्य होय. मूळात मनाला काही करणे करावेसे वाटणे हाच एक गून्हा आहे किम्बहूना जगातील सर्व मोठ्या/महत्वाच्या गोश्टी या काही न करताच साध्य केल्या जाऊ शकतात, मग ते भ्रश्टाचाराविरूध्द आंदोलन असो की समाधी प्राप्त करणे असो... एखादी गोश्ट कराविशी वाटने म्हणजे कमी तिव्रतेची का असेना एक प्रकारची विकृतीच होय.... मनाला असे विशयासक्त बनण्याची सवय लावणे चूकच. या जगात सर्वात कठीण गोश्ट म्हणजे काहीही न करणे हे होय.. स्व्तःला काहीही न कारायला प्रेरीत करायला अवश्य शिका.

मी दिवसाचे काम सुरु करण्याआधि पुर्ण दिवसाच्या कामाची रुपरेषा आखुन घेतो.

1. आठ तासांपैकी प्रोडक्टीव्हिटी 6 तासांची धरुन दिवस प्लान करतो
2. ऑफिस नोट्स 2007 हे एक अत्यंत इफेक्टीव्ह टुल आहे. त्यात एक टेबल करुन टास्क्स टाकतो
( मिपावर 'नवे लेखन' हा दुवा चेक करणे हे टास्कपण असते त्यात ;) )
3. त्या टास्क्सच्या प्रायोरीटीज ठरवतो
4. प्रायोरीटीज प्रमाणे कामाचा फडशा पाडतो.
5. जे काम संपत नाही (वेळेअभावी) ते पुढच्या दिवशी कॅरी फॉरवर्ड

गेले सहा महिने हे व्यवस्थित चालले आहे, प्रोडक्टीव्हिटी भयंकर वाढली आहे.

जो वेळ कुठे जातो हे कळत नव्हते तोच वेळ आता आ वासुन पुढे उभा राहतो. त्यामुळे मिपावर मनसोक्त हुंदडताही येते :lol:

- ('घंटे'का पुरा उपयोग करनेवाला) सोकाजी

पण ते फोकलिचं प्रेरित ब्रेरित व्हायचंच कशाला म्हणतो मी?

तुम्हाला काम करायला प्रेरित करावे लागते?