गच्च मिठी शहारलेली

हळूवार कविता! छान आहे.

९.४७ वाजता थंडीच्या दिवसांत अशी कविता...
जांभुळनयन ही उपमा खुपच समर्पक वाटते..

रचना वाचुन खरंच.............."ओठांची निशब्द बोली"

गणेशा - प्रथम तुला मी वंदितो...
पुलेशु..

व्वा!...
मस्त..छान जमलिये!

हळुवार कातरवेळी
गच्च मिठी शहारलेली
चंदेरी किणार ल्यालेली
आकाशी ओढणी रंगबिरंगी

तुझ्या फुलांचा वास पसरतोय सगळीकडे सर्वत्र
मला येतोय त्यांचा सुवास ! आता दरवळेल दूरवर ......

वा...सुंदर :)

सोहळा रजनीगंधाचा
स्पर्श रेशमी आनंदी ..
लाजुनी दडला सूर्य
ओठांची निशब्द बोली..
झकास्स्स्स... :)

वा! जांभुळनयन!! मस्त शब्द. मनात रुतलेलं एक नयनयुगल आठवून छातीत कळ आली रे.