माझी Love Story.....२

पुर्वार्ध येथे.... http://www.misalpav.com/node/14621

तर एकदाचा मी XYZ Colonyt पोहोचलोच.मनात प्रचंड धाकधुक. ती कशी असेल? जेवढी छान बोलते , जितका गोड आवाज , तितकीच गोड असेल का? मला पाहुन काय विचार करेल? नाक मुरडेल की अजुन मैत्री घट्ट होईल!!
तर तिथे पोहोचलो आणि फोन केला तिला.
"कुठे आहेस? मी आलोय इकडे Colonyत."
"एक काम कर, सरळ सरळ ये. एक park आहे, तिथे बाजुला मी येते. पण तुला मी ओळखणार कसं?"
"Cream T-shirt आणि Blue Jeans. मी Bike वर आहे. Red - Black कलरची. आणि तु ?"
"मी violet टॉप घातलाय, blue jeans. आणि Activa वर येतेय."

आणि आमची गाडी हवेतच जणू उडत निघाली.Park पाशी जाऊन थांबलो. तिकडून एक scooty आली (त्या वेळी मला सगळ्या non-gear गाड्या Scooty च वाटायच्या). आली आणि गेली पण. मी त्या Scooty चालकाकडे पाहत होतो.आणि तिने जो मुलींचा Typical Look असतो तो देवुन गेली.

'जणू काय कधी मुलगी पाहिलीच नाही अस बघतोय XXXXX, @#$$, ^&%&$'

बहुतेक तिच्या मनातल्या गोष्टी ऐकू आल्या जणू. मनकवडा झालो असेन कदाचित त्यावेळी.
थोड्या प्रतिक्षेनंतर मी बर्‍याच कुत्सित नजरा झेलुन झाल्यावर आणि माझी भरपुर स्तुती (मनातल्या मनात) झाल्यावर आली ती.
Violet Top, Blue Jeans , नाकावर चष्मा, आणि हातात मोबाईल घेउन थांबली. दोघांनी एकमेकांना पाहिले.खात्री करुन घेतली की तिच ही जिच्यासोबत मी ३ महिने बोलतोय.
"उत्कर्ष???"

त्यावेळी पोटात खड्डे पडलेले. (पुण्यातल्या सगळ्या खड्ड्यांची गोळाबेरीज करून जेवढे खड्डे होतील तेवढे सगळे एकदम)
हात कापत होते. अंगावर शहारे.रात्रीच्या वेळी दरदरून घाम सुटलेला.
मी फक्त मान हलविली.बोलण्यासाठी शब्दांची जुळवा़जूळव करत होतो.
"XXXX"??
"किती वेळ यायला? T-shirt छान आहे!!"
हम्म. याचा अर्थ फक्त T-Shirtच छान आहे वाटतं! नक्की पुणेकरच आहे.
"अग पत्ता शोधायला वेळ लागला.नशिब पुण्यातले रिक्शावाले अजुनही मदत करतात."
मग असच ५-१० मिनटे गेली.आणि मग निरोप घेतला.
मला मनात प्रचंड उकळ्या फ़ुटत होत्या.स्वर्ग दोन बोटे उरला होता.त्या दिवशी पहिल्यांदा माझ्या आयुष्यातली पहिली मैत्रिण आणि ती ही इतकी सुंदर , छान. आता बहुतेक जणांना मी ठार वेडा वाटेन.पण एखादा वाळवंटातला प्रवासी अचानक काश्मीर मध्ये आला, तर तो शुभ्र नितळ बर्फ़ बघुन तो जसा वेडा होइल तेच बहुतेक माझ्या बाबतीत होत होते.
मग त्यानंतर आमच्या भेटी होत होत्या. तिथेच एका छानश्या पार्क मध्ये. फ़ार फ़ार तर अर्ध्या तासाची भेट, पण मनाला अतीव समाधान देणारे सोनेरी क्षण. बाकी आमचे फोनवर अवांतर गप्पा चालू असायच्याच.
मग एकदा तिने विचारले पिक्चरला येणार का?
आणि अर्थात नाही म्हणायला मी काही इतकाही वेडा नव्ह्तो पण ती एकटी येईल माझ्यासोबत याची खात्री नव्हती म्हणून विचारले अजुन कोण येणार आहेत का??
हो माझे १-२ मित्र येतील. आपण सगळे मिळून मजा करुयात. मला काही कळेना. मग मी सांगितले की मी नाही येत, मी बोअर होइन.आणि विषय तिथेच संपवला.
मग बुधवारी तिने फोनवर सांगितले की "शुक्रवारी अवतार बघुयात?"
मी जाउन Advance Booking करुन आलो. मग शुक्रवार उजाडेपर्यंत माझ्या जिवात जीव नव्हता.
आणि त्या दिवशी मी आमच्या नेहमीच्या भेटण्याच्या ठिकाणी आलो.
मग तिने एक Suggest केले की आम्ही कोणाच्या तरी एकाच्या गाडीवर जावे.बहुतेक सर्व देवांनी फ़क्त माझ्यावरच त्यांचे संपुर्ण लक्ष केंद्रित केले होते असे वाटले.त्या दिवशी मी दिसणार्‍या प्रत्येक देवाला मनातून साष्टांग नमस्कार घालत होतो.
पिक्चर ज्या Multiplex मध्ये होता तिथे दुसर्‍या मजल्यावर जावे लागणार होते.त्यासाठी तिथे सरकत्या जिन्यांची सोय होती. पण मला प्रचंड भिती वाटत होती. मी तिला सांगितले की मला भिती वाटतेय. मग तिने माझा हात हातात घेतला.

त्या क्षणी हुरळून जाणे म्हणजे काय याची प्रचीती आली. मी डोळे घट्ट मिटून घेतले होते. कदाचित तेव्हा माझ्या मनात तेव्हा नावालाही भिती नव्हती पण तिने हात सोडू नये म्हणून नाईलाजाने का होईना पण मला घाबरण्याचे सोंग करावे लागले. पण खर तर माझ्याकडून ते आपोआप घडले.
To Be Continued.....