ते लोक होते वेगळे, घाईत जे गेले पुढे..

छान ! सुरेखच !!

--अवलिया

अद्भुत आहे हे सगळं तात्या... शब्द, आवाज, लय ... सगळंच... तू उलगडलंय पण छानच.

बिपिन कार्यकर्ते

आवाज मस्त आहे.

धन्यु!

फारा वर्षांपूर्वी (जेव्हा भारतात फक्त आणि फक्त दूरदर्शनच होते), सुरेशचंद्र नाडकर्णी यांनी भटसाहेबांच्या घेतलेल्या मुलाखतीचा कार्यक्रम झाला होता. ह्या कार्यक्रमात भटसाहेबांनी काही गझला मांडल्या होत्या. आज इतकी वर्षे होऊनही त्या कार्यक्रमाची आठवण ताजी आहे!

गझल गावी ती भटसाहेबांनीच!

जाता जाता = गेयतेच्या दृष्टीकोनातून पाहता, "जो शब्द मी तुला दिला" च्या ऐवजी "जो शब्द मी तुजला दिला", हे अधिक योग्य वाटते. मला वाटते. त्या कार्यक्रमातदेखिल भटसाहेबांनी "तुजला"असाच शब्द प्रयोग केला होता.

Doing what you like is freedom. Liking what you do is happiness.

इतकं सोदाहरण बर्‍याच दिवसांनी लिहिलंत
छान वाटली गझल ऐकायला.. येऊ देत अजून

ऋषिकेश
------------------
कोणीही जाहिरातीसाठी संपर्क न साधल्याने मीच माझ्या काहि आवडत्या ब्लॉग्सची जाहिरात करत आहे.
या आठवड्याचा ब्लॉग: मराठी साहित्य, लेखकः नंदन

रसग्रहण आवडले,
स्वाती

रसग्रहण आवडले,
स्वाती

भटसाहेबांनी गाण्याचं रीतसर शिक्षण घेतलेलं होतं असं मी वाचलं आहे.
सुरांचा, लयीचा अंदाज त्यांच्या व्यक्तिमत्वाचा एक अविभाज्य भाग होत्या त्यामुळेच त्यांच्या गजला ह्या एक अंगभूत लय घेऊनच येत.
गदिमांच्या कवितेत जसे शब्द चपखल असत, एकही इकडचा तिकडे करता येत नसे तसेच भटांच्या गजलेचे आहे. अचूक शब्द, एकही फिरवता येत नाही!

लेखातले काही खटकलेले - एवढ्या सुंदर रसग्रहणाच्या लेखात 'दुनियेला फाट्यावर मारतो हा मारवा ..' सारखे वाक्य दाताखाली कचकन खडा यावा तसे वाटते.
---------------------------------
वरती सुनील म्हणतात त्याप्रमाणे 'तुजला' असाच शब्द आहे.
संपूर्ण गजल अशी आहे -
---------------------------------
आता जगायाचे किती क्षण राहिले?

आता जगायाचे असे माझे किती क्षण राहिले?
माझ्या धुळीचे शेवटी येथे किती कण राहिले?

ह्रदयात विझला चंद्रमा .. नयनी न उरल्या तारका ..
नाही म्हणायाला तुझे हे आपुलेपण राहिले

अजुनी कुणास्तव तेवतो हा मंद प्राणाचा दिवा?
अजुनी मला फसवायला हे कुठले निमंत्रण राहिले ?

ते लोक होते वेगळे घाईत जे गेले पुढे ...
मी मात्र थांबुन पाहतो मागे कितीजण राहिले ?

कवटाळुनी बसले मज दाही दिशांचे हुंदके
माझे अता दु : खासवे काही न भांडण राहिले !

होता न साधा एवढा जो शब्द मी तुजला दिला
एकाच शब्दाला उभे आयुष्य तारण राहिले!

अवघ्या विजा मी झेलल्या, सगळी उन्हे मी सोसली
रे बोल आकाशा, तुझे आता किती पण राहिले?

ओसाड माझे घर मुळी नाही बघायासारखे
हे आसवांचे तेवढे अद्याप तोरण राहिले
--------------------------------

चतुरंग

होता न साधा एवढा जो शब्द मी तुजला दिला
एकाच शब्दाला उभे आयुष्य तारण राहिले!
ह्या ओळी मनाला भावल्या... जुन्या आठवणीना परत उजाळा मिळाला.

वेताळ

एक अविस्मरणीय अनुभव - उच्च प्रतीचं काव्य, समर्थ पेशकारी, आणि तात्यांचा रसास्वाद. त्यातल्या तांत्रिक खाचाखोचा कळत नाहीत पण

विलक्षण एकतानता, एकाग्रता..!

शब्दांवरच्या अतीव आणि हळुवार प्रेमापोटीच ते होतं.