लताबाई, माज, बाणा, पंगा वगैरे

छान लिहिलय...
फारच स्फोटक विषयाला स्पर्श केलाय...
किती काळ लेख राहील हिच शंका.

कवटी

नो कमेंट्स !! :> :$

छान लिहीलं. आहे. ओंकारप्रसाद नय्यर म्हणजे ओ.पी. नय्यर का? पण त्यांनी काय केलं होतं दिदीला?

पुण्याचे पेशवे
आम्ही हल्ली सहीत वाक्यं लिहिणं बंद केले आहे.
Since 1984

हाहाहा!!! जोरदार. लेखात मांडलेल्या विचारांशी बर्‍यापैकी सहमत आहे.

बिपिन कार्यकर्ते

आवडला !!!!!!!!!!

तिरकस फटके लै भारी! :)

एकदम समयोचित लेख असेच म्हणता येईल.सगळी कडे पैशाचच राज्य आहे.

वेताळ

मस्त रावसाहेब.
बर्‍याच नवीन गोष्टी समजल्या तर काही जुन्या गोष्टींच स्मरण झाल.

(लेखकाशी बहुतांशी सहमत)-गणपा

चिमटे घेत लिहिलेला लेख आवडला,
स्वाती

विश्वास बसत नाही !!

(आश्चर्यचकीत ) अमोल
--------------------------------------------------
भविष्याच्या अंतरंगात डोकावण्यासाठी इथे टिचकी मारा

मस्त लेख आहे..सुमन ताई ना कुजवले हे खरे..आजच्या जमान्यात लता व सुमन ताई असत्या तर सुमन ताईंनी दिदिला कच्चा खाल्ल असत..

वाह!
बायदवे, हा कुठं भेटला तुम्हाला? मामा काण्यांचे पुण्यातील होटेल कुठले?

लेखनाचे ;कर्ता कर्म क्रीयावद क्रीयाविशेषण असलेले शीर्षक समर्पक असावे असे वाटते.लेख विस्तॄत आहे. परंतु विस्तृत लिखाण म्हणजे जे काही सांगायचे आहे त्याचा गाभा सापडला असे नव्हे. विस्तृत लेखनाचा एक गुण आहे की जे काही सांगायचे आहे त्यापेक्षा बरेच काही नुसतेच चिवडले जाते. सकस पणा नष्ट होतो.
बरेचदा जे काही सांगायचे असते ते एका ओळीत सांगता येते पण नमनालाच घडाभर तेल जाळून होते आणि मुख्य प्रवेशाच्यावेळेस दिवटी विझते. तसे काहीसे झाल्यासारखे वाटते.
अर्थात प्रत्येक लेखाणातून सकस मजकूर दिलाच पाहिजे असे नाही.
सांगायचेच झाले तर "शेख करता है मसजीद में सजदे....उनका असर हो ये जरूरी तो नही"
असो. लिहिणाराने लिहीत जावे. वाचकानी ते वाचावे. निके ठेवावे. फुके फुंकूनी टाकावे असे समर्थानी म्हंटले आहेच
लेखाणातली पात्रे वास्तवाशी नाते सांगत असली तरी लिखाणातला मजकूर वास्तवाशी इमान ठेवून असेलच असे नाही.
प्रस्तूत लेखात जो वास्तवाचा लेखाजोखा घेण्याचा प्रयत्न केला आहे त्याचे नक्की प्रयोजन काय आहे ते संदीग्ध ठेवण्यात लेखक यशस्वी झाला आहे हा लेखाचा सर्वात मोठा गूण म्हंटला पाहिजे.
चिखल उडवायचा कसा उडवायचा नाही ते सांगतानाच चिखल उडवून दाखवायचा हा या लिखाणातील आणखी एक गूण.
लेखाच्या या गुणांबद्दल लेखकाचे अभिनन्दन.
अर्थात कविता जशी प्रसूत होईपर्यन्त वैयक्तीक असते ती एकदा लिहून झाली की सार्वजनीक होते.
तद्वत लेख लिहून होईपर्यन्त लेखाकाच्या मनातल्या सर्व गोष्ती झाकत दाखवत असतो. तो लिहून झाला की वाचकाना जे जाणवते तो अर्थात लेखाचा नसून लेखानाचा गूण असतो. असे दांते म्हणून गेला आहे
ब्रेख्त म्हणतो त्याप्रमाणे लेखनातून लेखक जे दाखवतो त्यापेक्षाही जे दाखवत नाही ते कितीतरी सांगून जाते.

काय भन्नाट शैली आहे लेखनाची. असं वाटलं समोरसमोर दोन अस्सल मराठी मित्र बोलत आहेत , ते ही व्यासंग, माहीती असणारे. एकमेकाना हार न जाणारे. असंच लिहीत रहा.
***************
आम्ही काय कुणाचे खातो
तो राम अम्हाला देतो

रावसाहेब लेख एकदम खुमासदार आहे. शालजोडीतले मारले आहेत.
तात्यासाहेबांच्या प्रतिक्रियेची वाट बघतो आहे.
लताबाई म्हणजे तात्यांचा जीव की प्राण.

काही लोकांना खरच 'मोठ' होण्याची गरज आहे अस वाटतय.

गणपाशी १०००% सहमत.

:)

फिर मिले सुर मेरा तुम्हारा मध्ये लतादीदी नाही.... १५ मिनिटे सगळं गाणं संपेपर्यन्त वाट पाहिली..... शेवटी कळलं यात लता नाही... !

***************************
प्रातरग्निं प्रातरिंद्रं हवामहे प्रातर्मित्रावरुणा प्रातरश्विना: l
प्रातर्भगं पूषणं ब्रह्मणस्पतिं प्रातः सोममुत रुद्रं हुवेम ll

मस्त !

दादा कोंडकेंचे चरित्र 'एकटा जीव' वाचले आहे का कुणी?

- गणा मास्तर
भोकरवाडी (बुद्रुक)

भन्नाट लेखनशैली..लताबाईंविषयी नवीन माहीती मिळाली.

दादा कोंडकेंच्या"एकटा जीव" या पुस्तकातही लताबाईंचे कुजकट वागणे दाखवले आहे. कोल्हापुरच्या जयप्रभा स्टुडिओच्या व्यवहारात त्यांनी कसे भालजी पेंढारकरांना नाचवले(की रडवले) ते लिहीले आहे.

खादाडमाऊ

लताताई बद्दल आदर आहेच.
पण त्यांचे काही वागणे बघुन मन दुखावते. देवाने/देवीने देवासारखेच वागावे.
विशेषतः भालजी पेंढारकर याच्याशी केलेले वर्तन.

जास्त बोलत नाही.
येथे. लताताई बद्दल बोलायला मनाई केली आहे.
http://www.misalpav.com/node/9955#comment-159006

लेख आवडला.
काही गोष्टी ऐकून होते काही नवीन समजल्या.
फटके मस्त दिलेत!

रेवती

मार्मिक लिहीलय.. पण लताबाईंकडून चांगलं गाणं आपण घेतो त्यांना त्याच चौकटीत बघावं.. त्यांच्याकडून अधिक वेगळे (उदा. अत्युत्तम स्वयंपाक) अपेक्षित करणे योग्य ठरेल का? तद्वत, समोरच्या माणसाकडे चांगलं काय आहे ते बघावं, घ्यावं, उपभोगावं.. ती व्यक्ती ही माणूस आहे त्यामुळे तिच्याकडेही सगळे षडरिपु असणारच.. तिला देवत्व देताच कामा नये नाहीतर मग असा अपेक्षाभंग होतो.. तसच दुसर्‍यात दिसणारे ते षडरिपु उगाळत बसण्यातही अर्थ नाहीच.
आता लताबाईंनी सुमनबाईंना पुढे येऊन दिलं नाही हा व्यावसायिकतेचा भाग झाला.. पण आमच्या सारख्यांना दोन्ही प्रिय आहेतच (त्यांच्या आवाजाकरता) :)
माझा ब्लॉग - उपास मार आणि उपासमार

प्रकाटा

नाण्याच्या नेहमीच दोन बाजू असतात. शेवटी लताबाई त्याही माणूस आहेत आणि माणसाने माणसासारखेच वागले तर त्यात नवल काय?
हे सगळे असूनही, त्या जिथे आहेत तिथे केवळ सामान्य माणूस नतमस्तकच होऊ शकतो..
लेख आवडला हे वेगळे सांगायला नको.
- प्राजक्ता
http://www.praaju.com/

हा लेख नक्की लताबाईंवरच आहे का लताबाई प्रतिकात्मक आहेत हे ज्याने त्याने ठरवावे. काहिहि विषेथ/थेट न बोलता बरंच काही गप्पांमधे सांगणारा हा लेख भ न्ना ट!!!!!!!!!

ऋषिकेश
------------------
इथे दुसर्‍यांच्या ब्लॉगची जाहिरात करून मिळेल. योग्य बोलीसह संपर्क साधावा.

माझा मतलब मिठाईशी आहे हलवाई कसा का असेना.

ह्मम्मम...
मालक अंमळ इतरत्र बिज्जी असल्याकारणानेच चिखलफेक+'वस्तुनिष्ठ' विचारांचा लोलक/इ./इ. असेला लेख इथे टिकून राहिला.
त्यांच्या देवस्थानांवरच्या टिका/उपहासाला 'जनरल'-ई डायर ट्रिटमेंट मिळते.

मार्मिक लेख आवडला.
कलाकाराची कला पहावी. वर म्हंटल्याप्रमाणे देवपण दिले तरी व्यक्तीत स्वभावदोष असतातच.त्यात आश्चर्य वाटण्यासारखे काही नाही.
भेंडी
P = NP

माज आहे, मराठी बाणा, पंगा हे सर्व ख्ररं मानलं तरी त्यांच्याकडे जो स्वर्गीय आवाजाचा गुण आहे त्यापुढे ह्या सर्व गोष्टी म्हणजे अगदीच क्षुल्लक . नाहीतर कुजकट वागणे सहन केल्यावरही (?) लोक पाय धरायला का जात असतील .
माणूस म्हटला की चुका होणारच. आणि एवढ्या उंचीवर पोहचलेल्या माणसाच्या किरकोळ चुकांची चर्चा पण जरा जास्तच होते.

- अश्विनी

प्रत्येकाच्या आयुष्यात पितळी तांबे येतातच.

माणसांना देवत्व देणारे खवळतात.

देवांना माणसाळवणारे संतोषतात.

देवांना त्यांच्या जागी, आणि माणसांना त्यांच्या जागी ठेवणारे हवे आहेत.

लताबाईंसारखी सोलकढी अख्ख्या मंगेशकर घराण्यात कुणीही करत नाहीत. आणि साडी पांढरी असली, तर किनारीवरून किंमत ठरवावी.

-- मिसळभोक्ता
(आमचेकडे सर्व प्रकारच्या आनंदांवर विरजण घालून मिळेल.)

आम्ही फक्त बाजारातून कॅसेट आणून ऐकायचे काम करतो..आमाला यातलं काय माहित नाय...ते सगळं देव (आणि सगळे प्रतिसादकर्ते) जाणे.

फक्कड लेख आहे... आवडलाय... :)

लिखाणाचा बाज "टंग इन चीक" आहे हे खरे; पण एकंदर हा "वग" पुरता जमला नाहीसे वाटले.
लताबाईंच्या गायकीबद्दल आणि कलाबाह्य वर्तनाबद्दल काही नवे मुद्दे देण्याचा प्रस्तुत लिखाणाचा उद्देश असेल असे वाटत नाही; कारण या सर्व बाजू आता अनेक पिढ्या हिरीरीने मांडत आलेल्या आहेत. यापुढचे सगळे चर्वितचर्वणच ठरावे. त्यामुळे राहिला मुद्दा "अंदाजे बयाँ"चा. मौका, दस्तूर, साकी (नुक्त्याचे तंत्र विसरतोय !) ये सब था लेकीन.... मज्जा नाही आली राव.

लताबाईंच्या गायकीबद्दल आणि कलाबाह्य वर्तनाबद्दल काही नवे मुद्दे देण्याचा प्रस्तुत लिखाणाचा उद्देश असेल असे वाटत नाही; कारण या सर्व बाजू आता अनेक पिढ्या हिरीरीने मांडत आलेल्या आहेत. यापुढचे सगळे चर्वितचर्वणच ठरावे.

सहमत. आम्ही लताच्या गाण्याचे फॅन आहोत, कदाचित लताचे नसू..

टमटमचे इंजिन बसवावे तसे काहीसे झाले राव. पुलेशु.

(पितळी लोट्यातून दूध घेणारा)चतुरंग

खास संजोपशैलीतील लेख!
अवांतर- प्रतिक्रियेत जुने हिशोब चुकते होतील हे भाकीत आमी कवाच वर्तवल होत
प्रकाश घाटपांडे
आमच्या जालनिशीत जरुर डोकवा.

वा वा! छान छान!

आता फक्त हा लेख, सर्प्राईझ गिफ्ट की मेड टू ऑर्डर म्हणायचा? तेवढे सांगा की. ;-)

-------------------------------------------
ह्यांचा तर मसंस्थवरचा सर्वात जुना "दोस्ताना" हो मंडळी!

लेख आवडला.

अभिज्ञ.

अगदी झक्कास.

हे राज्यं व्हावे ये तो श्रींची इच्छा.

आहेच पण लेकी बोले सुने लागे सारखा प्रकार असावा की काय? :)

भारीच की ! संदर्भ शोधणे आले

'लताबाईंचा फक्त आवाज स्वर्गीय आहे, बाकी स्वभावगुण सामान्य माणसांसारखे असू शकतात' हे लोकांना कळेल तो सुदिन!!

इतकी धुळधाळ उडवुन झाली.
मग लता मंगेशकरांच्या आयुष्यातील हे सुवर्णपर्व का झाकुन ठेवल.
राजसींग च लता च्या आयुष्यातील स्थान हे ही महत्वाच नाही का ?

सन्जोप रावान्ना परत इथे (किंवा कुठेही) लिहिते करण्यासाठी काय कराव लागेल ब्वा????

राव साहेबांच्या लेखणीचा परम भक्त,
जिन्क्स