एक भुताचा अनुभव

नोंद : लेखा चा उद्देश अंधश्रद्धा ला खतपाणी घालणे नाहि.

तेव्हा मी महाविद्यालय मध्ये शिकत होतो तेव्हाची हि माझी गोष्ट आहे. पहाटे लवकर उठून व्यायाम शाळेत जाण्यासाठी मी माझे गजराचे घड्याळ एक तासाने पुढे करून ठेवत असे, जेणे करून ५ वाजता गजर वाजला तर मी ४ वाजताच उठून एक तास अभ्यास करून फ्रेश होऊन मग ५ वाजत व्यायाम शाळेत जाईल असा होता.
सकाळी लवकर ४ ला उठणे खूप जिकरीचे आणि अवघड वाटे म्हणून हि खटाटोप केली होती.
असो, त्या दिवशी पण मी नेहमी प्रमाणे ५ वाजताचा गजर वाजताच उठलो, पण आदल्या रात्री मित्रांसोबत चिवडा खात खात खूप खमंग भुतांच्या गप्पा मारल्या होत्या. तसेच त्या दिवशी अमावस्या आहे हे पण गप्पातून कळले होते. या विचारात असतानाच मी हे विसरून गेलो कि माझे घड्याळ मी एक तासाने पुढे करून ठेवले आहे आणि ५ वाजले म्हणून तसाच माझी सायकल घेऊन व्यायाम शाळे कडे निघालो. 4 वाजताचा अंधार रोजच्या पेक्षा जास्त वाटत होता, कारण माझा समज मी ५ वाजता बाहेर आलो होतो असा होता. मनात आज अमावस्या आहे आणि रात्रीच्या भुतांची गप्पाची आठवण होती आणि त्या मुळे मनात आधीच भीती होती.
आणि घराच्या गेट बाहेर येताच माझे पाय एका नारळावर पडले, नीट बघितले तर कोणी तरी गेट बाहेर कुंकवाचे गोल करून त्यात नारळ लिंबू ठेवले होते. तिथेच मनात एकदम भीती वाटली . पण व्यायाम ला जाणाऱ्याने कशाला भ्यायचे असा विचार केला आणि तसाच पुढे निघालो , आज रस्त्यावर माणसे पण खूपच कमी दिसत होती.
एक मन म्हणत होते घरी वापस जाऊन मस्त ताणून झोपावे , पण तसेच सायकल चालवत राहिलो आणि मुख्य रस्त्यावर आलो .
तेव्हड्यात रस्त्यावर समोर एक विरुद्ध दिशेने बंद टेम्पो उभा दिसला, आणि जसे जसे पुढे जाईल तसे टेम्पो विरुद्ध दिशेने हळू हळू पुढे येत आहे असे वाटले. टेम्पो चा आवाज तर येत नव्हता, म्हणून वाटले मला भास होत असेल . पण नीट निरखून बघितले तर लक्षात आले, कि टेम्पो खरंच हळू हळू पुढे येत होता. मला वाटले चालक हळू हळू टेम्पो चालवत पुढे घेत असेल. पण जवळ जाऊन समोरून टेम्पो च्या केबिन मध्ये सायकल वरूनच बघितले तर आत कुणीच दिसले नाही आणि टेम्पो तर पुढे येत होता.
मग मात्र माझे सायकलचे पँडल मारणारे पाय एकदम थंड पडले, आणि मनात एकदम भीती वाटून आली, कि आज अमावास्याचे भुताटकी होईल आपल्याला .
रात्री भुतांच्या गप्पा मधले हर एक किस्सा आठवून मन अजूनच घाबरले, सगळीकडे अंधार होता. टेम्पो मधले भूत आता आपल्याला दिसून आपले काही खरे नाही असे वाटू लागले. बंद टेम्पो विना चालक कसा काय पुढे जात आहे हे कळेना, मन एकदम सुन्न झाले, आमवासची पहाट त्यात रस्त्या वर कुणी चिट पाखरू नाही, धड-धड एकदम वाढली . टेम्पो विना चालक पुढे येत होता, तरी पण मी सायकल दामटली , आणि जसा टेम्पो क्रॉस केला तेव्हा टेम्पो मागाहून चालक आणि त्याचा सहायक टेम्पो ला ढकलत असलेला दिसला, तेव्हा लक्षात आले कि बंद टेम्पो विना चालक कसा पुढे चालला होता आणि एकदम सुटकेचा श्वास टाकला आणि पुढे गेलो. आलेला अनुभव आठवूं स्वतःचेच हसू आले.