विहीर - कथा

गावाबाहेरच्या माळाजवळ सदूची चहाची टपरी होती . शेजारच्या रस्त्यावरून जाणारे वाहनचालक , प्रवासी हेच त्याचे
गिरहाईक. एरवी मोकळ्या वेळात सदू त्या माळावर चालणारे मुलांचे खेळ , दंगा पाहात बसे . त्या माळावरच एक जुनाट पडकी विहीर होती . एखादी खोडसाळ पोरे जर खेळताना त्या विहीरीच्या फार जवळ जात असेल ,तर , सदू त्या पोरांवर जोरात ओरडत असे " ए पोरांनो , त्या ईहिरीच्या जवळ जाउ नका . आरं , त्या ईहिरीमध्ये सात आसरा हाईती . त्या माणसाला भूलवून पार पाताळात घेऊन जातात . पळा तिथनं " . सदूच्या ओरड्यामूळे आणी त्या विहीरीच्या भीतीमूळे पोरं तिथून लांब पळून जात .
आज सदू खूप अस्वस्थ होता . त्या माळावर एका कारखान्याचे गोडाउन बांधले जाणार होते . कारखान्याच्या मालकाच्या भाडोत्री गुंडांनी आज दुपारी सदूला धमकी दिली होती " दोन दिवसात हि टपरी इथून हलव . नाहितर उभा गाडीन " . यामुळे सदू पार हादरून गेला होता . संध्याकाळी सगळी सामसुम झाल्यावर सदूने टपरी बंद केली . आणी तो चालू लागला .....त्या विहीरीच्या दिशेने .