अनाकलनीय... (शतशब्दकथा)

काही तरी अकालनिय नक्की होते त्या वाड्यात. नविनच आलेल्या अमरला जाणवायचे ते, त्यात रात्रीच्या भयानतेत तो गुढ आवाज, काम करणाऱ्या सदूने पण शिफातीने टाळले होते त्याला...
अचानक झोप चावळली त्याची, कुठेतरी खुट्ट झाले होते नक्की . तोच. हो.. परत तोच ड्रावर उघडल्याचा आवाज.. पुढे काय होणार त्याला माहित होते. पण हेडफ़ोन वर गाणी लावून टाळणा-या त्या गुढ आवाजाचा आज छडा लावायचाच ठरवले त्याने, क्षणभर शातंता व तो जीवघेणा आवाज सुरु झाला. ठक..... ठक....
उजाडेपर्यन्त बोबडी वळली होती त्याची. धडपडत सदूची खोली गाठली त्याने. सदू दिसताच कसाबसा स्फ़ुटला तो... ते आवाज.... ते आवाज..... श्य.... श...
.....
....

...खिन्नपणे म्हणाला सदू ........ शंभरच होते ना ? मेला, तेव्हासुद्धा शतशब्दकथा लिहावी म्हणून झपाटलेला होता बिचारा....