चाळीतील आठवणी .....

वा! लेखमाला वाचनीय होणार हे नक्की!

पुभाप्र.

छोटा वाटतोय भाग, थोडे मोठे भाग टाकावेत ही विनंती .

वैतरणा ( मोडकसागर )वसाहत ?
१ -३ एप्रिल ७८ साली तिथे तीन दिवस राहिलो होतो १५रु देऊन .वैतरणाचं आख्ख रान फिरलो.मी आणि माझा मित्र दोघंच होतो सर्व गेस्ट हाऊस रिकामंच होतं

सुरुवात.. थोडे मोठे भाग येऊद्यात.

सलग ८ वर्षे चाळ अनुभवलेला
चाळकरी नाखुस

पुभाप्र.

आता विचार केला तर आश्चर्य वाटते कि गौडर,जोस ,शेख,वासवानी ,शहा हे चुकनही आमच्याशी हिंदीत बोलत नसत, आता हे शक्य आहे का

हे मात्र खरे. यापैकी बरेच जणांना मराठी येत असते. पण बोलायची इच्छा नसते. आजकाल तर फारच झालाय हा प्रकार. जो दुकान चालवतो त्याल पण केवढी घमेंड! मराठी अजिबात न समजल्यासारखी करतात. मी मुद्दाम मराठी बोलत राहतो. मग त्याला समजून ग्यावंच लागतं.

और आन्दो :)

पुभाप्र!!

गौडर,जोस ,शेख,वासवानी ,शहा हे चुकनही आमच्याशी हिंदीत बोलत नसत, आता हे शक्य आहे का?

आता हे शक्य नाही कारण आडनांव बघून आपणच हिंदीत सुरु होतो. सिक्वेरा, पठाण, बागवान आडनावं असलेले आपल्या इतकंच शुद्ध मराठी बोलताना ऐकले आहेत. आपणच वेगळ्या भाषेत सुरु झाल्यावर समोरचा मराठीत बोलेल अशी अपेक्षा का करावी बरं?

छान लिहित आहात, जरा मोठे भाग येऊ द्या.
पुभाप्र

सुरुवात छान झालीये. वाचतोय.

और आन्दो.

(माळकरी)

पुढचे भाग जरा मोठे टाका.

वसाहतींचे विश्व हे एक वेगळेच विश्व असते. वसाहतीलगतच्या परिसराशी त्याचा संबंध असतोही आणि नसतोही.

बालपणीचा एक मोठा कालखंड अशा एका मोठ्या वसाहतीत काढला आहे. त्यामुळे वाचायला मजा येतेय.

पण हा भाग खूपच त्रोटक वाटला.

पुभाप्र.

चाळींच्या आठवणी कितीही रम्य असल्या तरी १० बाय १५ च्या खोलीत आईबाप, भावंडे बाहेर हॉलमधे झोपणार आणि नवीन लग्न झालेले जोडपे केवळ मधे एक पडदा टाकून किचनच्या खोलीमधे अंधारात घाईघाईने शरीरधर्म उरकणार. अशी अनेक दांपत्ये होरपळली आहे आणि म्हणुन दादर, गिरगाव सोडून लांब उपनगरात पळाली आहेत हे वास्तव कटू असले तरी पचवायलाच पाहिजे. त्यामुळे प्रायव्हसी हवी हा नखरा नाही तर एक गरज आहे एवढेच.
बाकी चाळीतच वयाची सुरुवातीची २५ वर्षे काढल्यामुळे इतर भावनांशी सहमत.

धर्मराजमुटके +++१

मला चाळ हि संकल्पनाच सहन होत नाही … नशिबाने बालपण गोरेगाव मध्ये फळात मध्ये गेल्याने आणि त्यात पण भावाबरोबर स्वताची छोटी का होई ना खोली असल्याने चाळीतील व्यक्ती स्वान्त्नत्र्याचा संकोच - मी कल्पना करू शकत नहि. काही इतिहासातील घोष्टी संपल्या तेच बरे

छान लिहिताय, पुभाप्र पण थोडे मोठे भाग येऊ द्यात.
(एकदम टाइप करणं जमत नसेल वेळेअभावी किवा इतर कारणांअभावी तर लिहिलेलं मॅटर तुम्ही स्वतःला व्य नि करुन ठेवा किवा जीमेल ला मेल करून ठेवा आणि पुरेसा मोठा लेख झाला की प्रकाशित करा..)
स्वाती

छान लिहिताय, पुढील लेखनास शुभेच्छा , भिवंडी आणी पडघाच्या मधला भाग म्हणजे तुम्ही सेंट्रल लाईनच्या वैतरणा बद्द्ल बोलत आहात. मला वेस्टर्न लाईन ला असलेली वैतरणा माहीतीये.

वैतरणा नदी त्र्यंबकेश्वर ते कसारा डोंगर रांगेतून वाहत येते आणि वेस्टर्नलाइन वरच्या वैतरणा स्टेशनजवळून ती पुढे आठ किमीवर समुद्राला मिळते.याच नदीवर तीन धरणे आहेत.खाली पडघ्याजवळही कॅालनी आहे.मोडकसागर(वैतरणा)धरण ठाणे जिल्ह्यात असले तरी मालकी मुंबई महापालिकेची आहे.

येऊ द्या अजून! चाळीतल्या अडचणी वगैरे खरेच आहे, पण तुमच्या बालपणच्या आठवणी आहेत. तुमच्यासाठी ठेवा आहे तो. लिहा तब्बेतीत. शिवाय मिपाचे बहुसंख्य वाचक त्यानंतर बर्‍याच वर्षांनी जन्मलेले असल्याने थोडा आधीचा काळही त्यांना अनुभवता येईल.

लिहा.

मस्त लिहिलंय
पुढील भागाच्या प्रतीक्षेत