काळरात्र....!!!!!

लहानपणापासून पहात होतो मी तिला
लोक सांगायचे कि ती वेडी आहे
खायला काळ आणि भुईला भार अशी
एक बिन अकलेची घोडी आहे

मेंदूने असहकार पुकारला असला
तरी शरिराने आपल कर्तव्य बजावलं होतं
तिच्या निरागस मनाला न जुमानता
तिला ज्वानीच्या बाजारात आणलं होतं

एका ओल्या काळरात्री गावाच्या वेशीवर
ती भांबावलेली सैरभैर रडवेली दिसली
मला पहाताच " आई गर्दीत हरवली"
निरागसपणे सांगुन दात विचकून हसली

अश्याच संधीच्या शोधात मी देखील होतो
म्हटलं मनात की शिकार आयतीच गवसली
क्षणातच तिच्या गोबर्‍या गालावर वळ उमटले
मुस्काट दाबून तिला झुडूपांत फरफटवली

पाऊस आता बेभान कोसळत होता
मला अडवायला जिवाचे रान करत होता
त्याच्या राज्यातले हे वासनेचे कौर्य पाहुन
चंद्र ही ढगांच्या आड तोंड लपवत होता

बर्‍याच वेळाने तो बिभीत्स खेळ थांबला
धरणी हळहळली,आसंमतानेही निषेध नोंदवला
त्या विटंबित झालेल्या कलेवराची
निर्जीवता बघुन माझ्याही काळजाचा ठोका चुकला

सावरताच स्वतःला घडलेल्या कृत्याची सल बोचली
आपल्या पापाचा पुरावा तिथेच गाडुन धूम ठोकली
थोडे दिवस चाललेली गडबड बिनबोभाट थंडावली
त्यावेळी मी ही सुखावलो "चला नसती ब्याद टळली"

त्या रात्री केव्हातरी गडगडाटाने दचकून जाग आली
पाहिल तर बाहेर पाउस अन कोपर्‍यात ती उभी होती
विजेच्या लखलखाटात ओठांवर गहिर हास्य नाचवत
थिजलेल्या डोळ्यांनी पहात, दात विचकून हसत होती.