दुष्काळ आणी पॅकेज: काही किस्से ३ (अंतिम)

अजून लिहा...

छानच लिहिलांय.

इस्कू बोल्ते अस्ली लेख.

जे लिवलयं त्ये खरच हाय..

मस्त लिहिलंय भाऊ

वाचलाय लेख, पण काय बोलायचे? कौतुक एकाच गोष्टीचं वाटलं की तुम्ही नावे घेऊन लिहिलयत सरळ!

लक्ष्यभेद - एकच शब्द पुरेसा आहे या लेखनावर प्रतिक्रियेसाठी.

प्रतिसादांकडे बघू नका.

उघडावी अनुभवांच्या शिदोरीची गांठ,
उत्तम मिपाकरांची होईल भेट,
दोन-चार प्रतिसादांची होइल चर्चा,
सोडू नये आपली दिनचर्या...

बाबा म्हणे....

शरद द्वयांना, त्यातही पवारांना उगाच विनाकारण आरोपीच्या पिंजर्‍यात उभं केलय.
शेती उत्पादनं जन सामान्यांना परवडणारी ठेवणं सत्ताधार्‍यांना आजही कंपल्सरी आहे. व शेतीचा बेभरोशेपणा देखील आज जसचा तसा आहे. मग त्यातुन एकीकडे एकाधिकार खरेदी, कृउबास, आणि दुसरीकडे शेतकर्‍याला पॅकेज याशिवाय गत्यंतर काय? दोन परास्पर विरोधी हितसंबंधांना सांभाळताना तारेवरची कसरत करावीच लागणार. आपल्या स्वार्थासाठि म्हणुन पॅकेज निर्मीती कोणि केली नसेल.
शेरकर्‍यांच्या व्होटबँकेची ताकत ओळखणे, तिला राजकारणाच्या मुख्य प्रवाहात आणणे यात गैर काय? आणि खरच पॅकेजचा सर्व पैसा पवारांनी हडप केला असेल तरी शेतकरी त्यांच्या मागे इतकी वर्ष उभा राहिला नसता.

ह्म्म..

परखड लिहिलंय. एक लहानशी शंका आहे. सिंचनावर खर्च दाखवला जातो तो नेमका कुठे जातो? एवढा मोठा भांडवली खर्च असेल तर त्यातून बंधारे बांधणे, शेततळी तयार करणे, तलाव साफ करणे काहीतरी व्हायला हवे ना?

सगळे वाचले. विसरायचा प्रयत्न करतोय.

मागे एकदा झी सिनेमावर सुशील कुमार शिंदेंवर एक सिनेमा पहाण्यात आला त्यात शरद पवारांच्या पात्राबद्द्ल जो काही प्रकार दाखवला मी अक्षरशः एक गोधडी भिजवली अश्रुंनी. मला रडुच आवरले जात नव्हते. काय उगा लोक शिंतोडे उडवतात झालं.

भेंडी लयच भयानक

Sahi chirfaad keliy.

व्यक्ति-पर मतांबद्दल माहिती नाही पण लेखनातील सजगता आणि तळमळ जाणवली.

नुकतेच साहेबांनी जाहीर सभा वगैरे घेउन या वर्षीचा दुष्काळ सर्वात तीव्र कसा आहे अशी प्रचाराची तयारी चालू केल्याचे कळते. जरी वस्तुस्थिती भीषण असली तरी सिंचन घोटाळा आणी आजवर एकुणात जल संधारणावर झालेला खर्च याचा जाब मागितला तर काय उत्तरे मिळतील?

माझे काका (स्वर्गीय), मामा (दोघे) प्रत्यक्ष, बाबा अप्रत्यक्ष (चुलत भावाला थेट मार्गदर्शन) शेतकरी असून माझे कार्यक्षेत्र शेतीस निगडीत आहे. कृषि पाईप, ठिबक सिंचन, शेत तळी साठी अंथरायचा कागद, शेतमाल बांधण्याचे प्लॅस्टिक कागद बनवण्याचे यंत्रसामुग्री उत्पादन /विपणन हे माझे कार्यक्षेत्र.
तर असा थेट शेती/शेतकरी/पाऊस/शेतमालाचे उत्पादन व शेतकरी बांधवांची मिळकत इ. इ. चा प्रभाव जाणुन या धाग्यावर मत मांडतोय/माहिती पुरवतो.
नुसतीच बिकट नाही तर भयानक अवस्था आहे सध्या. बरं कसे, तर कोरडवाहू शेताचे क्षेत्रफळ जास्त आहे याबाबत कुणाचेही दुमत नसावे म्हणजे "लागत ज्यादा उपज कम", महाराष्ट्रात पर्जन्य छायेचा प्रदेश (मराठवाडा, सोलापूर, उस्मानाबाद ते पार वर वाशिम, परभणी इ इ. हा वाढतंच चाललाय (त्यातंच भर म्हणून अवेळी पाऊस-जानेवारी, मार्च मधील गारपीट) अस्मानी संकट गडद होत चाललेय. शेतमजुर मिळेनासे झालेत, कमी बेभरवशाचे उत्पन्न कौटुंबिक कलहाला कारणीभूत ठरतोय. नेमकं पीक हाताशी येण्याच्या वेळेस अवकाळी पाऊस शेतक-याला आयुष्यातुन उठवतोय.
शेतमाल पुरवणारे कारखानदार सबसिडी चे पैसे सरकार कडून वेळेवर मिळत नाहीं म्हणून बनविण्यास अनुत्सुक (ISI ) प्रमाणित एेवजी ज्यात नफा व भेसळ जास्त असते असे उत्पादन शेतक-याला नाईलाजाने खरेदी करावे लागते. बरं नुसते खरेदी करुन भागते का तर नाहीं, पुढे ते शेतात लावायचे तर मजुर /यंत्र अनुप्लब्ध, उपलब्ध असले तरी (भाड्याने) हंगामात मिळेलंच याची काही शाश्वती नाहीं. कारण नेमक्या तेवढ्याच कालावधीत सर्वांना तेच काम असते व यंत्र/चालवणारे अव्वाच्या सव्वा आगाऊ भाडे मागणार. वीजेचा लपंडाव म्हणजे लाचारीचा कळस, सरकार वीज देणार उपकार केल्यासारखे रात्री ८-१०-१२-२-४ वा कधीही (सक्तिची रात्रपाळी), कुटुंब कल्याण योजनेच्या प्रसारामुळे घरात फुकट राबणारे मनुष्यबळ कमी, गडी काय शेतात वीजेच्या वेळापत्रकानुसार (जे बेभरवशाचे-दोघे-वीज व गडी), स्थानिक राजकारण, गटतट, हेवेदावे, सरकारी कर्मचारी कडुन शेतक-याच्या अज्ञानाचा फायदक घेऊन केलेले सात बारातील फेरफार, भावकीतील नावे चढवणे/वगळणे याचे प्रलंबित तंटे/खटले (नुकसान भरपाई मिळवण्यासाठी अनेक मालक पण कागदोपत्री वारसा सिद्ध करायचा तर इतर वारसदारांकडुन विरोध /असहकार) मग मदतीस पात्र/अपात्र च्या यादीत नावे घुसवणे त्यासाठी पुढारी पिल्लावळची मनधरणी, जात-पात, जीर्ण होत जाणारी घरे, जमिनीची घटत जाणारी उत्पादन क्षमता, वाढते क्षार, ७००-१२०० फूट खोल गेलेली भूजल पातळी असे १ ना हजर प्रश्न ज्याची तयार उत्तरं उपचाराची गोळी कुणाकडेच नाहींत.
आजची शाळा (काही पदवीधर) शिकलेले शेतीच्या कामास अनुत्सुक व कुचकामी, करायचा दबाव आला तर बनचुके, शेतकरी जावई नको म्हणनारे सदस्य /नातेवाईक, शिक्षणाने/TVने वाढलेले सामाजिक /आर्थिक भान व सलणारी विषमता, यामुळे वाढते नैराष्य परिणाम प्रचंड पराभूत/हतबल मानसिकता आणि शेवट आत्महत्या.