दुकानदाराकडून अपमान..

हम्म.
पुण्यातले दुकानदार मात्र इतक्या खालच्या पातळीवर कधीच उतरत नाहित.

इतके ऐकून का घेतले..?

आपलापण आवाज चढू शकतोच की.

..आणि चांगले दुकान असेल तर फेसबुक वर त्यांचे पेज असेलच. त्यावर डिट्टेल लिहून आपल्या पाच पंचवीस मित्रपरिवाराला टॅग करा आणि त्यांना हे सगळे पसरवायला सांगा (यात त्या पेजलाही टॅग करा.)

ऐकावं ते नवलच! कुणीही माझ्या नवर्‍याला असं काही बोललं असतं तर त्याची खैर नव्हती हे खरं.. त्यामुळे माझा नवरा अपमानांना डरत नाही..!!

तुम्ही गप्प राहिलात ह्याचंच मला खुप आश्चर्य वाटतय..

परवाच म्हैसुर पॅलेस मध्ये सिल्क साड्याम्चे जे दुकान आहे तिथे गेलो.. मी एकीकडे काही वस्तु पहात होते तेवढ्यात सासुबाई साड्यांच्या काऊंटर वर गेल्या.. १५ व्या सेकंदाला तिथली बाई "घ्याय्चं असेल तर घ्या.. टाईमपास करु नका" असं म्हणाली.. तिचे उच्चार साबांना कळाले नाहीत. मी काही बोलले नाही फक्त "दुकान बंद होतय आई.. लवकर घ्या.. असं म्हणत आहेत त्या.." इतकंच बोलले.. तिनी पुन्हा हे वाक्य २ दा म्हणलं... मग माझी सटकली..

तिला शुद्ध हिंदी मध्ये झाडुन... तिच्या ३ वाक्यांची परतफेड झणझणीत ३० वाक्यांनी करुन मगच तिथुन निघाले...!!

पुढे Govt of India च्या दुकानात गेलो.. तिथे भीतभीत विचारलं की तुमच्या दुकानाची वेळ काय.. तर ती म्हणे "तुमची खरेदी होइस्तोवर!!!" असं पाहिजे....

"इथे एसीची हवा खायला येउ नये" अशी पाटी कुठे दिसत नाहिये बुवा असं म्हणून त्यालाच थोडा आणखी उचकावयचं :-)

मॉल मध्ये जाणे बंद करा.
गाद्या अंथरलेल्या जुन्या प्रकारच्या दुकानात जा.
मॉल मध्ये दुकानाच्या भाड्यानीच दुकानदार गांजलेले असतात, म्हणून त्यांची टाळकी सटकलेली असतात.

गुजराती दुकानदारांना बर्यापैकी माज /मस्ती असते असा अनुभव आहे,अर्थात सगळेच गुजराती दुकानदार तसे नाहीत.

मदनबाण.....
आजची स्वाक्षरी :- Is the U.S. Losing Saudi Arabia to China?

बोरिवलीत असं झालं हं! धाग्याचे शीर्षक पाहून दोन अक्षरी नाव असलेल्या एका शहराबद्दल आणखी एक धागा आला असं वाटलं होतं! ;)

योगीभाऊ, तुम्ही विनोद म्हणून लिहिलं आहे, पण असं बोलणार्‍या दुकानदाराला मी ३०च काय ३०० शब्द तेही मोठ्या आवाजात ऐकवून मगच बाहेर पडले असते!

हा वेळखाउ प्रकार टाळण्यासाठि ते आधीच ग्राहकाला त्याचं घेण्याचं बजेट/रेंज, चॉईस ई. विचारतात आणि त्या नुसारच साड्या/ड्रेस मटेरियल दाखवतात. तरीहि हा प्रकार टाळण्यासाठि ऑनलाईन शॉपींग करा ना. भरपुर व्हरायटि, वाईड रेंज आणि मुख्य म्हणजे हवा तितका वेळ हाताशी. हा आता घासाघीस करुन साडि घ्यायचा आनंद लुटायचा असेल तर मात्र नो पर्याय. मधे बायकोला अशीच एक आवडली म्हणून फ्लीपकार्ट वरुन साडि घेउन सरप्राईज केलं.

दुकानदारानं असं विचारल्यावर आपला आवाज चढवून उत्तर द्यायचं आणि नंतर काहीतरी उत्तर देऊन वातावरण हलकं करावं. इट वर्क्स.

१. ऊटीच्या हॉटेलमध्ये जेवायला संध्याकाळी थोडा उशीरा गेल्यावर एकदमच ऑर्डर द्या किचन बंद करणार आहे असं मालकानं सांगितलं. जेवायला लागलो आणखी एक रोटी मागवायचं ठरलं.
सांगितलं तर चिडून म्हणे आपको पेहलेही बोला था एक ही टाईम ऑर्डर दो.
म्हटलं गलती आपकी है, तो अचंबित.
म्हटलं खाना अच्छा बनाया इसलिये भूख बढ गया, मै क्या करु. आप खाना क्यु अच्छा बनाया?
तो खुश. नंतर मालक आमच्याशी गप्पा मारत बसला. आपका वाईफ मेरा दोस्त के बेटी जैसे दिखता है वगैरे...

२. कालच्या दिवाळीत कपडे खरेदीसाठी गेलो असताना दुकानदाराची बायको माझा मुलगा दंगा करत होता म्हणून ओरडली. शांतपणे वहिनी असं अज्जिबात ओरडू नका म्हणून सांगितलं, तिनं देखील नाही नाही मी त्याला नाही म्हणाले काही वगैरे केलं.
खरेदी करण्यासाठीचा वेळ आणि पैसा इथं कमी लागतो असा अनुभव असल्यानं पटकन खरेदी करुन निघालो. विषय संपवला. दुसरं दुकान शोधणं, तिथं घासाघीस करणं वगैरे करण्यापेक्षा मला 'तेव्हा' ते बरं वाटलं.

तात्पर्यः दुकानमालक काहीही कारणानं 'कावलेला' असू शकतो. त्याचं ओरडणं आपल्यावर व्यक्तीशः घेऊ नये. आपलं काम करुन निघावं.

आमच्या दुकानात एसी खायला, आराम करायला आलात तुम्ही. तुम्ही काय खरेदी करणार?"

हे जरा अतीच झालं. बाकी मबा बोलतो ते काही चूक नव्हे. मुंबैच्या दुकानांत मराठी गिर्‍हाईक पाह्यलं तर, "और व्हरायटी चाहिये तो महेंगा मिलेगा". असं ऐकवलं जातं. म्हणजे मराठी माणसांची ऐपत नसतेच की काय महागडं घालायची अशी ओव्हरऑल समजूत झालेली दिसते. एका मित्राला तर 'आप मराठी हो ना इसलिये सस्ता दिखा रहा था' असं ऐकवलं होतं , आता बोला !!

बाकी तुम्ही म्हणजे फारच शांततेत घेतलेत. मी असतो तर सरळ सांगितलं असतं, "एसीची हवा खायला तुझ्या दुकानात यायला लागावं इतके वाईट दिवस नाही आले माझे!!"

अशा वेळी मराठी बाणा जरुर दाखवावा.
मुंबईत एक 'बार्बिक्यू नेशन' मधे बराच वेळ स्टार्टर खाल्ल्यावर, तिथल्या वेटरने आम्हाला आगाऊपण, मेन कोर्स पण असल्याची आठवण करुन दिली. त्याच्या मॅनेजरला बोलावून त्याची खरडपट्टी काढली आणि खुन्नसमधे पुन्हा भरपूर स्टार्टर्स मागवले, खाताना जास्तीतजास्त वेळ घालवला आणि मेन कोर्स न घेता त्याचे डेझर्टसचे काऊंटर खाली करुन टाकले.

च्यायला, काही हुकलेले लोक असे दुकानदार झालेले असतात म्हणजे यांच्या डोक्यातच काही तरी प्रॉब्लेम असतो. म्हणजे कटकटी वगैरे असं काही किंवा सकाळपासून ग्राहकच आले नाहीत, आले असतील तरी ते टाईमपास वाले आणि मग एखादा ग्राहक हातातून सुटतोय असं लक्षात आलं की अशा भडक माथ्याचे दुकानदार काहीही बोलू शकतात. पण, असं कोणी बोललं की त्याला ''तुझ्या दुकानात कपड्यावर काही सोनं फ्री मिळतं म्हणुन आलो नव्हतो'' किंवा ''इथे कपडे नीट मिळणार नव्हतेच असं मित्र म्हणत होतेच ते खरं आहे '' ''असा अनुभव येणारच'' असं काही तरी त्याच्या तोंडावर फेकूनच घरी जावं. फुकट दुकानदाराचं ओझं घरी घेऊन जाऊ नये. उलट त्याच्या समोरुन जेवढं हसत खिदळत जाता येईल तेवढं जावं. पन्नास पन्नास रुपयाचे दोन आईसक्रीम घेऊन खात खात त्याच्याकडे पाहात जावं. सालं त्याला त्याच्या बोलण्याचा त्रास झाला पाहिजे आणि आपण बदला घेतलाच पाहिजे याचा आपल्याला आनंद.

बायको सोबत असल्यावर आपण जे नरमाईचं धोरण घेतो ते अजिबात घेऊ नये. होऊ दे आपला कितीही अपमान पण दुकानदाराचा अपमान केल्याशिवाय जायचंच नाही. (हानामारीवर यायचं नाही) बायको घरी येऊन बोलली पाहिजे, काय कमाल हो तुमची इतकं कशाला बोलायचं त्याला... ( इथे आपण जिंकलेलो असतो) द्याट्स ऑल युवर ऑनर.

-दिलीप बिरुटे
(हिशेब चुकते करायचा नाद असलेला)

इथे दुकानदार (विशेषतः साड्या विक्रेते ) यांचा पण सहानुभूतीपूर्वक विचार कुणीतरी करावा . एक पुरुष च दुसऱ्या पुरूषाच दुख समजून घेणार नाही तर कोण ? निम्म्याहून अधिक दुकान खाली उतरवल्यावर ' तुमच्या दुकानांत काही variety च नाही ' अस म्हणून निघून जाणार गिऱ्हाईक बघितल्यावर मन शांती न ढलायला तो इसम संत महापुरुष असावा लागतो . त्यापेक्षा पुरुष गिऱ्हाईक बरे . १० मिनिटात समोर जे नग आहेत त्यातलं एक पसंद करून काहीही घासाघीस न करता बाहेर पडतात . हा जरा आपला 'devil 's advocate वाला मुद्दा बर का .

एक महत्वाचा सल्ला देतो योगी , पटला तर घ्या नाहीतर सोडुन द्या :

मी यावेळी हिच्यावर जरा ओरडलो," तुला आवडली असेल तर घे ना साडी. कशाला यांचे शिव्याशाप ऐकतेस?".

आयुष्यात कधीही कधीही परक्यासमोर घरच्या माणसावर अन त्यातही विशेषतः पत्नीवर कधीही ओरडु नका . That's how the weak men behave , strong men always stand for their family .

मी तर कित्येकदा आपल्याच माणसाची चुक आहे हे खणखणीत स्पष्ट दिसत असुनही फॅमीलीची बाजु घेवुन कचकचीत भांडलो आहे ...

ऑल्वेज रिमेमंबर : फॅमिली फर्स्ट :)

योगीजी, तुम्ही पहिले आपले मोराल आणि करेज वाढवा.
यासाठी एक किलो पुणेकर, अर्धा किलो कोल्हापूरकर आणि छटाक सातारकर यांचा काढा उकळवून दोन कपाचा एक कप करावा व रोज सकाळी घ्यावा .

नुकतेच मुंबईतल्या, मरीन लाईन्सच्या एका मोठ्या दुकानात, लग्नाच्या खरेदीसाठी जाण्याचा योग आला. सर्व बायका एकीकडे खरेदीत मग्न होत्या. आम्ही पुरुष, एकाबाजूला उभे होतो.दुकानातील एक वरिष्ठ सेल्समन, सारखा, थोड्या थोड्या वेळाने,'काय चाललंय काय?' असे म्हणत होता. आधी आम्हाला वाटलं की तो आम्हाला उद्देशूनच बोलतोय. पण नंतर त्याला तसे बोलायची संवयच असावी, हे लक्षांत आले. त्यामुळे आम्हीही दुर्लक्ष केले.

अशावेळी डोक शांत ठेउन नडायचे असते.

माझ्या घराजवळ असलेल्या एका हार्डवेअर दुकानदाराने असाच माझा अपमान केला होता. मी त्याच्या दुकानातून खुर्चीला बसवायची रबरी बुचं घेतली होती. त्याची साईज चुकीची निघाली म्हणुन बदलायला गेलो तर त्याने माझी अक्कल काढली होती.

त्या वेळी तर मी त्याला चांगले सणसणीत उत्तर दिलेच पण त्या नंतर जवळ जवळ महिना दोन महिने मी त्याच्या दुकानात जाउन विचारायचो "लोणी आहे का?" सुरुवातीला तो वैतागला. नाही म्हणायचा. मग नंतर नंतर तो भडकायला लागला. मी दुकानात येताना दिसलो तरी ओरडा अरडा करायला लागायचा. "पोलीस कंप्लेंट करेन असे म्हणायचा"

तो भडकला तरी मी त्याला शांत पणे म्हणायचो "तुला माहित आहेना मला अक्कल नाहीये ते? मग कशाला चिडतोस. नाहिये लोणी तर नाही म्हणुन सांग"

नंतर नंतर तर मी त्याच्या दुकानावरुन जाताना नुसते "लोणी" असे मोठ्यांदा म्हणुन पुढे जायचो आणि तो मला शिव्या देत बाहेर यायचा. हळु हळु गल्लीतल्या सगळ्या पोरांना पण हे कळले. मग तो दुकानदार कुठेही दिसला तरी "लोणी" असा आवाज यायचा. आणि तो दुकानदार वेड्यासारखा दिसेल त्याला शिव्यागाळ करत सुटायचा.

बरेच दिवस हा प्रकार चालला होता. त्याने माझ्या घरी सुध्दा तक्रार केली होती व माझ्या बाबांनी पण मला या वरुन ताकीद दिली होती पण तो पर्यंत फार उशीर झाला होता, त्या तक्रारीचा काहिही उपयोग झाला नाही, मी चिडवायचा बंद झालो तरी बाकिचे बरेच दिवस त्याला चिडवतच होते.

तुम्ही पण असेच काहीतरी करा. त्या दुकानात जाउन "लंगोट आहेत का" अशी चौकशी त्याच माणसाकडे करा. तो नाही म्हणाला की कसले फालतु दुकान आहे म्हणुन त्याचा जमेल तेवढा पाणउतारा करायचा. शेवटी त्याने समजा कंटाळुन लंगोट मागवले तर "हे असे नको रेशमी हवेत" किंवा "पांढरे नकोत लाल हवे" असे सांगायचे. पाणउतारा करण्याचा कार्यक्रम चालुच ठेवायचा.

वाटल्यास तुमच्या मित्रमंडळींना सुध्दा या मज्जे मधे सामिल करुन घ्या.

त्याचा संताप एनजॉय करा आणि चिकाटीने त्याला सतावत रहा. बघा एक दिवस तो तुमची बिनशर्त माफी मागेल. निदान परत अशा पध्दतीने कोणाशी बोलायची हिम्मत तरी करणार नाही.

(एका रिक्षावाल्यालाही असाच एकदा धडा शिकवला होता पण ते पुन्हा केव्हा तरी)

पैजारबुवा,

पुरूषांनी बायकांबरोबर दुकानात गेल्यास सर्व सुत्रे आपल्या हातात ठेवावीत म्हणजे मनस्ताप होत नाही.
आपल्या चपला /पादत्राणे बघून दुकानदारास खरेदीशक्तीचा अंदाज आलेला असतो.
मुख्यगोष्ट सर्व साड्या सूरतहून येतात. तिथे मिळणारी पाचशेची (लेबल किंमत)साडी येथे घासाघीस करून १९००ची पंधराशेला मिळते वर नवऱ्याला एसीची हवा फुकट.
आणखी माहिती हवी आहे का ?

नवऱ्याने बायकोबरोबर साडीखरेदीला जाताना असे कृपया वाचावे.

तुम्ही दुकानदाराशी वाद घातला नाही हे योग्यच केले . कारण त्या तसल्या फालतू दुकानदारांची तितकीही लायकी नसते . त्यांना चपलेने मारले तर आपलीच चप्पल खराब होते . त्यापेक्षा अशा दुकानदारांची दखल न घेणे , त्यांना वाद घालण्याइतपतही जास्त भाव न देणे हेच तुम्ही योग्य केले . असे मॉल , दुकाने यापुढे टाळनेच उत्तम . यांवरुन प्रेटी वुमन मधला जुलिया रोबेर्ट्सचा ड्रेस खरेदीचा प्रसंग आठवला . इतर दुकानात भरपुर ड्रेस खरेदी करुन जिथे अपमान झाला त्या दुकानात जाउन खिजवायचे - वेरी बिग मिस्टेक ...