<ये दिल मांगे मिनिमल!>

आणि कुढत-कुरवाळत बस
तुझ्या समृद्ध प्राचीन इतिहासाच्या मढ्याला ...!

मस्तच
+११११११११११......

मस्त जमलंय हो प्यारेजी. प्राचीन इतिहासाचे मढे विशेष आवडले.

वा क्या बात .. चांगलं जमवलंयस रे..

गुड वन..

आवडले.

जाता जाता.

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

ये ना पुढे. अन दे..!!

माझी लाळावलेली जीभ वाट बघतेय..
त्या तुपाळ वाफाळ बिर्याणीची जी भोगीन मी जिव्हेच्या हजारो रुचिकलिकांनी..
टरकावून टाकेन तिच्या तोंडावरची ओली कणीक
फोडत फोडत अल्लद तिच्या अनेक थरांना...

आणि मी म्हणेन आणखी आग हवी मला आता...ग्रेव्ही कुठाय.?!

मी वाट बघतोय मी तिची, जी करेल शांत ही ढेरीतली लसलस..
आणि खाऊ घालेल माझ्या बेबंद स्वाहाकारी क्षुत्पीडितात्म्याला..

फपफपून उठेल जिची वाफ, अशा धगीसासहित भाजेल... आता कधीही...!

आणि मलाही लाज वाटणार नाही माझ्या दाताखाली भरडल्या जाणार्‍या रसदार कलेजीची...

एक दम बिर्यानी म्हणजे ठासून भरलेल्या मसाल्याची हंडी असते...

एक चमचा म्हणजे यज्ञकर्म नाही.

एका चार घासांच्या चर्वणात तुला आग लागत असेल तर....

तर जा अन चाप.. रस्त्याकडेच्या चायनीज गाड्यावरचे लॉलीपॉप..

आणि घेत बस तुझे काढे चूर्णे अन अरिष्टे रात्रीच्या अंधारात...!

लेखन एन-आय-आर चष्म्यातून केल्यासारखे भासले.

अशी लोकशाही जिच्यामध्ये पुरून उरेल अन्न, द्रौपदीच्या थाळीसारखं... कुणासाठीही...कधीही...!

क्या बात है..

क्लास..!

अभ्यास, गृहपाठ आणि व्यक्तिमत्व विकासाच्या ओझ्याखाली पिचलेल्या मुलाचे मातृवात्सल्याला आव्हान -

आई, ये ना पुढे. ये..!

माझ्या लाखो पेशी वाट बघतायत..
त्या एक्सबॉक्स व्हिडिओ गेम कन्सोलची जो मी मनमुराद खेळेन नजरेच्या हजारो कोनांतून..
भिरकावून टाकेन माझ्या अस्तित्वाला त्याच्या अ‍ॅनीमेशनच्या वावटळीत
गुंतेन अलगद त्यातल्या क्लिष्ट मिशन्समधे...

मी म्हणतोय उन्हाळ्याच्या सुट्टीत तरी थोडा मोकळा वेळ देत जा मला ...!

मी वाट बघतोय त्याची, जो करेल मोकळे आतून बंद झालेले झरे
आणि न्हाऊ घालेल मला अन माझ्या बेबंद अल्लड अस्तित्वाला..

सतत उसळतील ज्याच्या लाटा, अशा समुद्रासारखा यावा तो... कधीही...!
आणि मलाही आता लाज वाटणार नाही माझ्या अपूर्ण गृहपाठाची...

ये.., ये ना पुढे. दोन प्रेमळ डोळ्यानी - निरपेक्ष प्रेमाचे मूर्तिमंत प्रतीक होउन ये...!

एक पोर म्हणजे भरभरून ओसंडणार्‍या चैतन्याचा महाप्रपात असतो...

आईसक्रीमची एक कँडी म्हणजे 'ट्रीट' नाही.
क्रिकेट अ‍ॅटॅक्सच्या एका कॅटमधे तुझी माया संपत असेल तर....

तर जा बघ.. सिनेमाच्या पडद्यावरचेच मातृवात्सल्याचे आलाप..
आणि हसत-कवटाळून बस
माझ्या प्रगतीपुस्तकातल्या तथाकथित गुणवत्तेला व्यक्तिमत्व विकासाच्या नकली उजेडात...!

आता इकडे पण आलात काय.
कविता आवडली.
बाकी आम्हाला तरी आवडतं ब्वा न कुढता त्या प्राचीन इतिहासाच्या मढ्याला कुरवळत बसायला.

गवि, बॅट्या, मुव्वा आणि प्यारे तुम्ही सगळे भारी आहात.
(बास्स का आता प्यारे?) ;)

>>आणि कुढत-कुरवाळत बस
तुझ्या समृद्ध प्राचीन इतिहासाच्या मढ्याला ...!

टाळ्या..

सगळी विडंबन जोरात!!!

मूळ कविता तर आवडलीच... पण तिने इतर कविंच्या स्फुर्तीची दारे खोलून जो हसण्याचा महापूर आणला त्यांत वाहून गेलो आहे... वाचवा, वाचवा !!!

खणखणीत, निव्वळ विडंबनाहून उत्तम.

मू वा यांचे व्हर्जनही आवडले.

तुपाळ वाफाळ बिर्याणी तर.. अहाहा!

आवडली रे.

मला प्यारे, गवि, मूकवाचक आणि वाघुळशास्त्री सगळ्यांच्याच कविता आवडल्या. निव्वळ विडंबनापेक्षा जास्त काहीतरी आणि खर्‍या आयुष्याच्या जास्त जवळ जाणार्‍या.

भारीच... सगळेच पेटलेत ;-)

शी बै!
कैतरीच!!