देहाला चोळून घेता...(एक लांबड)

देहाला चोळून घेता.. या ओळी अन्य एका कवितेत वाचल्या आणि वाटले, की देहाला चोळून घेण्याच्या विविध अवस्थांतील काही व्यक्तींचे मनोभाव कसे असतील? त्यातून सुचली ती कडवी टाकली. त्यात सुखासीनता, माज, निलाजरेपणा आणि अखेर विकलता या भावना आल्या. राहून गेलेल्या आणखी दोन अवस्था म्हणजे १) आई/बहीण/पत्नी यांनी मायेने घातलेली अंघोळ २) 'चेतवून अंग अंग' टाईपचा शृंगार.
शेवटच्या कडव्यामुळे उदासीनतेची छाया रेंगाळतेय खरी, पण तसंच तर जीवन आहे ना. कवी ना. धों. महानोरांच्या शब्दांत सांगायचं झालं तर

'जीवनाच्या या फुलाला
वेदनेचा गंध आहे
गंधवेड्या वेदनेला
रेशमाचा बंध आहे'