केमिकल कॅस्ट्रेशन..

फीजिबिलिटी या एकमेव मुद्द्यावर मी गविंशी सहमत आहे. दर ३ महिन्यांनी हे उपद्व्याप कोण करणार? त्या मा*रचो*ला शोधायचे त्याला इंजेक्शन द्यायचे. मओर ती पीडा. त्यापेक्षा एकदाच सर्जिकल कॅस्ट्रेशन करुन टाका. प्रश्न मिटवा.

बाकी त्या हरामखोरावर कसली दया आणी माणुसकी दाखवायची? बलात्काराला सर्जिकल कॅस्टृएशन हा एकमेव पर्याय बलात्कारित मुलीला मानसिक दिलासा देइल. वाटल्यास त्याब सर्जिकल कॅस्ट्रेशनची जी काही औपचारिकता असेल तीदेखील करण्याची संधी त्या बलात्कारित मुलीला द्यावी आणि त्यावेळेस तो गुन्हेगार भुलीच्या प्रभावाखाली पण शुद्धीत असावा.

@उंदीर किंवा डास निर्मूलनासाठी त्यांना दर तीन आठवड्यांनी पकडून "चावण्याची इच्छा कमी करणार्‍या" द्रव्याचा ठराविक डोस त्यांच्या तोंडी घालत राहणं हे किती फिजीबल आहे याविषयी शंकाच आहे.>>> अनेक दृष्टीने अशी शिक्षा अमलात आणणे अडचणीचे आहे./सोईचेही नाही... त्यापेक्षा अश्या गुन्हेगारांना,खायला आहे पण तोंड नाही अशी शारिर अवस्था(ऑपरेशनद्वारे काढून टाकणे) करून सोडणं हीच योग्य शिक्षा होइल. ज्या एका विकृत मानसिकतेनी हे बलात्कारी एका व्यक्तिचं आयुष्य संपवतात,त्याच विकृत आनंदाला त्यांना आयुष्यभरासाठी पारखं करणं/मोहोताज करणं...हीच योग्य शिक्षा आहे.

"रेअरेस्ट ऑफ रेअर" गुन्ह्याला फाशी हा देखिल एक अगम्य विचार वाटतो.. शिक्षेची तीव्रता ही गुन्ह्याच्या गंभीरपणावर ठरली पाहि़जे.. गुन्हा घडण्याच्या शक्यतेवर (प्रोबॅबिलिटी) अवलंबून का असावी??

अगदी "ह्युमॅनिटी गेली तेल लावत" असं म्हटलं तरी असं म्हणता येईल की हे गुन्हेगार म्हणजे जणू उंदीर, डास असे निर्मूलनाचे विषय आहेत. अशा दृष्टीने सुद्धा.. उंदीर किंवा डास निर्मूलनासाठी त्यांना दर तीन आठवड्यांनी पकडून "चावण्याची इच्छा कमी करणार्‍या" द्रव्याचा ठराविक डोस त्यांच्या तोंडी घालत राहणं हे किती फिजीबल आहे याविषयी शंकाच आहे.
.्ए तर फक्त बलात्कारलाच नाही, सर्वच गुन्हे अन गुन्हेगारांना लागू होते.
मग इतर गुन्ह्यांमधे जर गुन्हेगार पीडिताचा सूड घेण्याची शक्यता असेल तर यातही आहे.

मला ही शिक्षा अव्यवहार्यही वाटते आणि अप्रस्तुतही. अश्या व्यक्तिंना काही काळ समाजापासून दूर ठेवणे (अर्थात तुरूंगवास) ही सध्याच्या कायद्यात असलेली तरतुद मला योग्य आणि पुरेशी वाटते.

मात्र अश्या केसेसची शक्य तितक्या त्वरीत आणि कोणाचीही हयगय न करता केलेली अंमलबजावणी, विशेष न्यायालये, पिडीत स्त्रीला सगळ्यांसमोर उत्तरे द्यायला लावण्याऐवजी थेट न्यायाधिशाकडे लेखी उत्तरे द्यायची सुट, शक्यतो स्त्री न्यायाधीशांकडे अशी केस सुपूर्त करणे असे उपाय अधिक प्राधान्याने करण्याची गरज वाटते.

अर्थात हे सारे 'रिस्पॉन्सिव्ह' कायदे झाले, घटना घडून गेल्या नंतरचे. ती घडू नये यासाठी अत्यावश्यक लोकशिक्षण, स्त्रियांना मानाचे स्थान समाजात मिळेल यासाठी हरेक प्रयत्न (जसे महिला आरक्षण बिल, खाजगी व्यवसायांच्या बोर्ड ऑफ डिरेक्टर्स मध्ये ५०% महिलांना आरक्षण, महिला सैनिकांना केवळ संचलनाला आणि दंगलींच्यावेळी महिला दंगलकर्त्यांना अटकाव करण्यापुरते न वापरता पुरूषांशी लढायला ट्रेन करणे आणि तसे करण्याची संधी देणे वगैरे वगैरे ) असे उपाय अधिक परिणामकारक ठरावेत.

पुन्हा एकदा तेच हिंसक विचार मांडतो क्षमस्व.
तुम्ही म्हणता तसा फास्ट ट्रॅक खटला भरावा.
गुन्हेगार दोषी आढळल्यास हात पाय कलम करुन, तसाच मरे पर्यंत तडफडत ठेवावा.

रीमा लागु यांचं "पुरुष" नाटक आठवल.

आरोप सिद्ध झाल्यास ७ वर्ष सक्त्मजुरी आणि त्या नंतर दोन्ही हात तोडा.
म्हणजे परत कुठल्याही स्त्रीवर हात टाकु शकणार नाही कितीही इच्छा झाली तरीही...

अशा १० / १५ केस मधील सगळ्या आरोपींना एकदम रस्त्यावर फटके हाणून ठार करावे . एकदाच असे २५ / ५० लोक तडफडत मेले कि परत कोणी असला गुन्हा करायला पुढे येणार नाही. आणि हो मोठ्या धेन्डा न पण . ( जसा गोपाल kanDa ) . संस्कार वगैरे झुठ आहे . जे चांगले आहेत ते कायमच चांगले असतात. आणि जी जनावर असतात ती कायमच जनावरे. संस्काराची बाळगुटी पाजून काही त्यांची माणसे होणार नाहीत . संधी मिळाली कि ते शिकार करणारच.

रासायनिक प्रक्रिया करुन कायमचा नपुंसक करण्याचा मार्ग असेल तर काही हरकत नाही. किमान आयुष्यभर आठवणीत राहील अशी शिक्षा मला वाटते, योग्यच आहे. वयोमानाने अशा अवस्थेला पोहचत असलेल्या लोकांना अशी शिक्षा देऊन उपयोग काय ? अशा विकृत लोकांवर एक वचक बसेल फक्त अशा शिक्षा देतांना कायद्याचा दुरुपयोग होऊ नये.

-दिलीप बिरुटे

कुठे त्यांना दर तीन आठवड्यांनी पकडून डोज देता ? आमच्या गावाकडे डायरेक्ट गोट्या ठेचतात सान्डाच्या, बैल बनवायला, तोच इलाज वापरावा..

त्याच काय आहे गवी, अगदी लहाणपणापासुन एका आळशी माणसाची मजेशीर गोष्ट ऐकत मोठे झालो आपण. पण तो बिनकामाचा,आळशी, गुड फॉर नथिंग माणुसही स्वप्नात सुद्धा बायकोला लाथ मारतो अन त्याची जी काय दुधाची हंडी, काचेची भांडी वा अंडी असतील ती फुटतात अन तो हळहळ्तो. त्याच्या त्या हळहळण्यावर हसताना आपल्याला त्याला बाय्कोला लाथ मारायचा काय अधिकार हा प्रश्न कधी पडलाच नाही. त्याचेच परिणाम. दुसर काय. ज्या बाईवर ही आपत्ती ओढवते तिची या दु:खातुन जन्मभरासाठी सुटका नाही याचा कोण विचार करणार हो? पण एका पुरुषप्रधान समाजात एका पुरुषाच खच्चीकरण ही फार वाईट गोष्ट बघा.

चौरंग करा !!!

कारण दर ३ महिन्याने गुन्हेगार सापडायचा कुठून? पेरोलवर सुटलेले कितीतरी परत सापडत नाहीत. शिवाय हा अगदीच तात्पुरता उपाय झाला. त्यातूनही ही मंडळी डॉक्टर्सकडे संधान बांधून या शिक्षेची वासलात लावतील ही शक्यताच भारतात जास्त. तुरुंगात ठेवून केमिकल्स देण्यात काय हशील आहे?

प्रत्येक गुन्हा, गुन्हेगार यांची पार्श्वभूमी, गुन्ह्याची तीव्रता, पीडित महिलेवर झालेले शारीरिक/मानसिक/सामाजिक परिणाम हे सगळं विचारात घेऊन शिक्षा दिली पाहिजे. नाहीतर अरुणा शानभाग व्हेजिटेटिव्ह स्टेटमधे आणि तिला असं हतबल करणारा ७ वर्षं काढून मोकळा असले चीड आणणारे प्रकार होतात. घरातल्या माणसाने बाप्/भाऊ जवळचे नातेवाईक यांनी केलेल्या गुन्ह्याना जास्त कडक शिक्षा असली पाहिजे कारण तो विश्वासाघात असतो.

दिल्लीच्या केसमधल्या मुलीने आपल्या गुन्हेगारांना शिक्षा व्हावी असा विचार आईकडे लिहून दिल्याचं वाचलं. निदान मरणार्‍याची शेवटची इच्छा तरी पुरी झालीच पाहिजे. या ६ गुन्हेगारांपैकी एकजण अल्पवयीन आहे आणि जास्त गंभीर गुन्हा त्याच्या माथी मारून बाकीचे कमी प्रमाणातल्या शिक्षेवर सुटून जातील अशीच चिन्हे आहेत. बलात्कार करताना तो अल्पवयीन नव्हता का?

बलात्काराला फक्त ७ वर्षे तुरुंगवास ही शिक्षा फार अपुरी वाटते, तशीच असल्या समाजविघातक प्रवृत्तीना कशाला आमच्या टॅक्सच्या पैशांवर पोसत रहायचं असंही वाटतं. तालिबानी शिक्षा नको खरी पण अशा माणसाला पूर्णपणे समाजातून बहिष्कृत करणे हे समाजाच्या हातात आहे.

खर तर बलात्कार करणार्‍याचे लिंग कापणे हिच शिक्षा योग्य आहे.
लिंग कापुन बलात्कार करणार्‍याच्या पुरुष्यत्वाच्या त्याच्या भावनेच खच्चीकरण करुन त्याला जगायला लावायच हीच शिक्षा योग्य आहे त्याला व तसे करु पाहणार्‍या प्रत्येकाला त्यामुळे एक जरब बसेल.

कालच बघितलेल्या ( फ्रान्स मधील १७८६ साली घडलेल्या 'नेकलेस अफेयर' या घटनेवरील) सिनेमात असे दाखवले आहे, की शिक्षेखेरीज गुन्हेगाराने जो गुन्हा केला असेल, त्याचे चिन्ह गरम लोखंडाच्या साच्याने त्याच्या शरीरावर कायमचे उमटवले जायचे. कपाळावर वा गालावर "बलात्कारी" असे कायमचे गोंदवले जाणे, ही कल्पना कशी वाटते?

नुसती शिक्षा वाढवत नेण्यापेक्षा मूळ रोगावर उपचार करा. विकृती निर्माण का होते याचा शोध घ्या. आयटेम साँग्सचा लहान मुलांच्या मनावर (आणि तरुणांच्याही) काय परिणाम होतो त्याचा विचार करा. समाजाचे मनस्वास्थ्य जेंव्हा मोठ्या प्रमाणावर ढळते तेंव्हाच अशा घटना वाढीस लागतात.

नव्वद ट्क्के वेळा पुरूषांची चुक हे मान्य असले तरीही कायद्याचा दुरूपयोग उरलेल्या दहा ट्क्क्यांसाठी होऊ नये हेही तेवढेच महत्त्वाचे.आपण सुचवत असलेले उपाय योग्य असले तरी याद्वारे त्या व्यक्तीची हिंसक व्रुत्ती वाढून एक स्त्री याला कारणीभूत आहे म्हणून समस्त स्त्रीवर्गाला तो त्रास देऊ शकतो. याचा अर्थ या घटनेचा संताप नाही असे नव्हे, पण कायदा संतापाच्या भरात नाही तर पूर्ण विचारांती व्हायला हवा.
शेवटी कायदा गुन्हा घडल्यानंतरच्या शिक्षेसाठी आहे, तो होणारे गुन्हे किती रोखेल हे महत्वाचे आहे. दिल्लीतील त्या घटनेनंतरही रोज पेपरमध्ये त्याच बातम्या दिसतात. ही व्रुत्ती कशी नष्ट करायची हेच कळत नाही.

सध्या होणारी शिक्षा ही कमी कालावधीची आहे. उदाहरण द्यायचं झालं तर एखाद्यानं २० वर्षाचा असताना बलात्कार केला आणि त्याला दहा वर्षाची शिक्षा झाली तर ३०व्या वर्षी तो नालायक तुरुंगातून बाहेर पडणार. ३० हे काही जास्त वय नाही. बचेंगे तो और भी करेंगे प्रकार होईल. एरवी गुन्ह्याची तीव्रता बघून शिक्षा होत असेल पण बलात्कारासाठी सगळ्यांना एकच शिक्षा म्हणजे आयुष्यभर तुरुंगात डांबणे. नाहीतर अगदी तीस वर्षांच्या शिक्षेनंतर ५० वर्षाचा म्हातारा तुरुंगातून बाहेर येऊन पुन्हा असलेच गुन्हे करायला मोकळा. शिवाय इतके वर्षात तुरुंगात कोणाच्या सहवासात राहतो देवजाणे! असलेच लोक आजूबाजूला असले तर करून सवरून मोकळे राहण्याचे कसब शिकायचा.
कॅस्ट्रेशन केल्यावर भावनांचा निचरा झाला नाही म्हणून जर आणखी भयानक पद्धतीने तो राग इतरांवर निघाला तर आणखीच प्रश्न उभे राहतील. एकतर तुरुंगात कायमस्वरूपी डांबून ठेवा किंवा मारून टाका. नाहीतरी लहान मुलींवर अत्याचार करून मारून टाकताना जी विकृती उफाळून येते किंवा स्त्रीचे कधीही भरून न निघणारे शारिरीक, मानसिक नुकसान होते त्यापुढे ही शिक्षा काहीच नाही. उगीच ते दर तीन महिन्यांनी इंजेक्षन वगैरे मुद्दा बाद करावा. आम्ही आमच्या ट्याक्सचे पैसे अश्या कारणासाठी खर्च करणार नाही. त्यापेक्षा जल्लादाला बोलावले की काम तमाम. तसेही त्याला काही काम नसते. सटासट फाशी द्यायला लावायची. पण असे होणार नाही हो. अनेक आमदार, खासदार, उद्योगपती, व्यापारी, नट, दिग्दर्शक, निर्माते यांची पोरे, नातेवाईक, ते स्वत: कायद्याच्या अंमलबजावणीसाठी आत गेले की पंचाईत. त्यापेक्षा त्या सामान्य जनतेला, पोरीबाळींना मरू द्या की!

जर त्या माणसाच्या शरीरात 'तशी" कोणती क्रियाच झाली नाही तर तो त्याला वंचित कसा होणार?

खरं तर बलात्काराच्या केसेस मधल्या गुन्हेगारांना त्यांच्या वयाच्या ८० वर्षांपर्यंत सक्तमजूरीची शिक्षा योग्य वाटते. त्यामुळे त्यातून बाहेर आल्यानंतर त्याच्याकडून पुन्हा असा गुन्हा घडण्याची शक्यता नसेल. शिवाय मधून मधून इतर टग्या गुन्हेगारांबरोबर डांबून ठेवावं !

शिक्षेखेरीज गुन्हेगाराने जो गुन्हा केला असेल, त्याचे चिन्ह गरम लोखंडाच्या साच्याने त्याच्या शरीरावर कायमचे उमटवले जायचे. कपाळावर वा गालावर "बलात्कारी" असे कायमचे गोंदवले जाणे, ही कल्पना कशी वाटते?
१०० % सहमत !
बलात्काराचा व अपहरणाचा खटला अतिशय फास्ट ट्रॅकने कमीतकमी ३-४ महिन्यातच संपवावा व त्याचा निकाल अतिशय व्यापक पातळीवर प्रसिद्ध करावा .

खच्चीकरण शब्द वाचल्यावर पहिल्याने मला वाटले की तापलेल्या शिगा घेऊन बैलाचे करतात तसं करणार की काय ? असो.
फाशी दिली तरी खूप झालं. सरकारकडून किंवा कायद्याकडून फार्शा अपेक्षा नाहीतच.

अपराधींच्या घरच्यांना अपराधींच्या समोर ठार करता येइल का? कायद्याने.

लिंग कापा xxxx चे

सध्याच्या कायद्याने काय साध्य होईल याची अनेकांना कल्पना नाही असे वाटते.

ही केस जमल्यास जरूर वाचावी असे सुचवते.
http://www.rediff.com/news/report/review-of-crucial-rape-murder-verdict-...

त्यातील न्यायाधीश श्री. गांगुली यांचे "The mood and temper of the public with regard to the treatment of crime and criminals is one of the unfailing tests of the civilization of any country. A calm, dispassionate, recognition of the rights of the accused .. mark and measure the stored-up strength of a nation, and are sign and proof of the living virtue in it." हे म्हणणे मला पटते.

अशा निर्घॄण गोष्टी घडून गेल्यानंतर आणि सुरुवातीचा संताप ओसरल्यानंतर नंतर आपण अशा व्यवहारास कायमचा पायबंद बसावा म्हणून काय करतो हे महत्त्वाचे आहे असे वाटते.
गुन्हेगारांना शिक्षा कडक आणि वेळच्यावेळी होणे महत्त्वाचे आहे असे वाटते.
दुसरे एक असे सुचते की भारतात अनेक लहान उद्योग आहेत, तसेच प्रायवेट कंपन्या बर्‍याच आहेत. अशा लहानमोठ्या तसेच सरकारी कंपन्यांमधून काम करणार्‍या स्त्री- आणि पुरुष कर्मचार्‍यांकडून होणारे गैरवर्तनाचे प्रसंग कमी करण्यासाठी कामाच्या निमित्ताने संबंध येणार्‍या इतर व्यक्तींशी सामान्य व्यवहार कसे करावे याचे काही ठराविक संस्थांकडून शिक्षण देणे बंधनकारक करता येईल. यामुळे बलात्कार थांबतील असे नाही, पण निदान त्याबद्दल जाणीव तयार होईल. काहीच नाही तर त्यातील काही लोकांकडून होऊ शकेल असे गैरवर्तन (अंगचटीला जाणे, सहेतुक स्पर्श, चाळे, अश्लील बोलणे) तरी काही प्रमाणात आटोक्यात येईल असे वाटते. बर्‍याचदा अशा प्रकारे लोकांना असे वाटत असते की त्यांना कोणी पाहत नाही.