स्टोरी सलील ची ...

चांगला भाग.. काहीतरी वेगळे नक्कीच आहे सलीलमधे..

निराश होवून आत्महत्येचा पर्याय स्वीकारू पाहणाऱ्यांना सांगावेसे वाटते ,की अरे जरा या सलीलच्या आयुष्याकडे पहा

अरे रोज संध्याकाळी भूतकाळ खायला उठतो रे ...मग मी आणि बाटली .....बस....दुसरे आहे कोण आपल्याला?
विरोधाभास !

धड्याखालचे प्रश्न...

१. सलीलच्या बाबांनी नोकरी सोडली, हॉटेल टाकले, बुडाले मग त्यानंतर कुणाच्या नोकरीचा पगार रमी मध्ये उडवत?

२. वरच्या प्रश्नातील सर्व घटनाक्रमानंतर कापड गिरणी विकत घेण्याएवढे पैसे कुठुन आणले सलीलच्य बाबांनी?

३. गिरणी लिलावात निघाल्यानंतर मुलाला पाचगणीच्या बोर्डिंग स्कुलमध्ये घालणे कसे परवडु शकते ?

विशेष सुचना - या तिन्ही प्रश्नांचे उत्तर - सलीलच्या बाबां त्या काळच्या सरकारचे जावई होते, असे देउ नये.

४.परिस्थितीने कड्क परिक्षा घेतलेल्या भारतिय नागरिकांना १५ वर्षापुर्वी अमेरिकेत प्रवेश बंद होती,त्याचे त्याकाळच्या आंतरराष्ट्रीय राजकारणावरचे परिणाम सांगा.?

५. पंधरा वर्षापुर्वी गोवा ते क्युबा अशी थेट फेरी सर्विस होती, ती का बंद पडली, संदर्भासहित स्पष्ट करा.

६.अमेरिकेतील धाबे - निबद्ध लिहा. (निबद्ध हा शब्द साभार - व-हाड निघालंय लंडनला मधुन)

७. पंधरा वर्षापुर्वी सहा महिन्यात ५० हजार रुपये साठवणारा, दोन लाख उधार देउ शकणारा मित्र असणारा, नंतर १०-१२ वर्षे महिना १५००-२००० अमेरिकी डॉलर कमावणारा जर जगण्याचे वांदे झाले आहेत असे म्हणतो तर अमेरिकेतला सध्याचा महागाई सुचकांक किती असावा,सोदाहरण सिद्ध करा.

श्री. मंदार यांस, तुम्ही म्हणताय ते शंभर टक्के मान्य, पण पंधरा वर्षापुर्वी म्हणजे १९९७ च्या आसपास गोव्यात सहा महिने नोकरी करुन ५० हजार रुपये वाचवणे शक्य असेल तर गेलाबाजार महिना पगार १२ हजार रुपये आणि खर्च ४ हजार रुपये असा हिशोब होईल, मग १९९७ सालचे १२०००/- दर महिना जेंव्हा सोनं चार हजाराच्या घरात होतं दहा ग्रॅमला म्हणजे तिन तोळं सोनं घेता येईल एवढा पगार म्हणजे आजच्या हिशोबानं महिना टेक होम एक लाख रुपये झाले, आणि एक लाख रुपये टेक होम लग्न न करता ते देखील गोव्यात + दोन लाख = ५० तोळॅ सोने देउ शकेल असा मित्र म्हणजे आजच्या हिशोबाने १५ लाख उधार देउ शकणार मित्र या परिस्थितीला जर तुम्ही परिस्थीतीशी केलेला संघर्ष म्हणत असाल तर मग चांगली परिस्थीती म्हणजे काय असते सांगाल काय ?

लेख आवडला नाही. क्षमस्व.

जर ष्टुरी खरी असेल तर (कितीही वाईट वागले तरी) स्वतःच्या वडिलांना टाकून अमेरिकेत पळणार्‍या मित्राला माझ्यातर्फे एक वाजवाल का हो?

मंदार साहेब हे आधुनिक इसाप आहेत.
जुन्या इसाप च्या गोष्टी इसापनीती म्हणून प्रसिद्ध झाल्या.
लोकांनी त्यातील तात्पर्य , सत्त्व समजून घेतले.
तसेच आपल्या मंदार साहेबांच्या कथेबाबत आहे.
मंदार साहेबांचा नायक अमेरिकेत अनधिकृत रीत्या राहून जगण्याची उर्मी व प्रेरणा समस्त मिपाकरांना देत आहे.
आणि अधिकृत रीत्या आखतात आमचे केरळी बांधव ज्या नरकयातना भोगत ३० ते ३५ वर्ष राहून नियमितपणे भारतात अनमोल असे परकीय चलन पाठवून अर्थ व्यवस्थेला बळ पुरवितात. (त्यांच्याबद्दल काय मत आहे.)
हे माझे मत नाही ,मी फक्त निरीक्षण नोंदवले.

कथाविषय चांगल आहे, गोष्ट रोचक करण्याकरता थोडा अजून प्रयत्न केला पाहिजे होता. गोष्टीचा अजून कल्पनाविस्तार केल्यास मजा येईल. शक्यतो गोष्टीनंतर "बोध काय घ्यावा" हे लिहणे टाळलेत तर उत्तम.

मुर्खांसारखे जे "असे असते तर तसे का नाही झाले" विचारत आहेत त्यांच्याकडे दुर्लक्ष करणेही उत्तम.

आज पराची फाऽऽर आठवण येतेय. मिपा अगदी स्वतःच घर असल्यासारख हक्कान त्यांनी समजावल असत, "मंदार कात्रे, तुम्ही छान लिहिता, पण बोर्डावर जरा बाकिच्यांना पण येउ द्या. थोडी जागा शिल्लक ठेवा. तुमच लिखाण आठवड्याला एक अस टाका, म्हणजे आम्हा पामरांना ते वाचुन पचवुन प्रतिसाद द्यायला वेळ मिळेल".
हे सार सार सांगायला आमचा लाडका परा कुठे आहे?

माफ करा, पण ह्या कथेत आशाजनक, बोध घेण्यासारखं काय आहे ? परीस्थितीशी झगडून यशस्वी होणा-यांकडून काही शिकावं वाटल्यास, पण कठीण परीस्थितीपासून पळून नैराश्यात जगणा-यांपासून काय शिकावं आम्ही, असं तुम्हाला वाटतं ? बाकी पन्नासरावांशी बाडीस.
(अबोध) चिगो..

आत्महत्या करण्याला तुम्ही पळवाट म्हणाल तर नैराश्यात जगण्याला काय म्हणाल.

भलत्याच 'कात्रीत' सापडला म्हणायचा हा सलील .. :-) (वेंकट, आशिषप्रमाणे)

कथा मुळिच आवडलि नाही. पहिलीतील मुलान्चे धडॅ बरॅ असतात या पेक्शा.

मंदार स्प्ष्ट सांगतो कथा खुपच सरधोपट आहेत. त्या कथा वाटतच नाहित. सकाळच्या पैलतीर मध्ये अनुभव म्हणुन किंवा लोकमतच्या सातव्या पानावर बातमी म्हणुन खपेल असे वाटते पण याला कथा म्हणणे खुप जीवावर येते आहे.

असो. पुलेशु.

प्रयत्न स्तुत्य आहे. पण अधिक नाट्य आणि अलंकारीक भाषा आवडेल.

उत्तम !

एका हर-हुन्नरी नवोदित लेखकाची टर उडवण्यासाठी सर्वांनी धावून याव हे पाहून मिपाकर म्हणून शरम वाटली

शेम्फुल शाम्पेण

१५००-२००० डॉलर्स !जगण्यापुरते काम !

आयला ...
मग आम्ही तर दारिद्र्य रेषेखालीच म्हणायचं

असो..

पुढच्या लेख साठी शुभेच्छा

वा वा.. वाचनखुणा खाली साठवला आहे.

अरे ??? संपल पण इतक्यात सगळ्यांच बोलुन ????