एकहार्ट

सआधे सोप्या भाषेतील कथन आवडले.

लेखन आवडले.
पॉवर ऑफ नाऊ या पुस्तकाबद्दल अगदी थोडेसेच ऐकण्यात आले होते.
तुम्ही करून दिलेली ओळख आवडली.

......... जगात आज एकमेव व्यक्ती आहे, एकहार्ट....
असहमत.

जगात अश्या हजारो-लाखो व्यक्ती असतील, परंतु त्यांनी पुस्तके वगैरे लिहिली नसल्याने वा त्यांचा गवगवा नसल्याने त्यांचेविषयी इतरांना कळत नाही.
माझ्या आयुष्यात अश्या काही व्यक्ती आलेल्या आहेत, आणि मी स्वतःबद्दलही असे म्हणू शकतो.

मलापण अगदी साधं-सोपं असलेलं सत्य गवसलेलं आहे, परंतु त्याचा उल्लेखही मी करत नाही आणि कुणाला ते पटवून द्यायच्या भानगडीतही पडत नाही.
ज्याला ते गवसलंय, त्याला सांगायची गरज नाही, आणि जोवर ते उमगत नाही, तोवर कुणीही पटवून देऊ शकत नाही.
वेळ आली, की ज्याचे त्याला ते उमगते.

एकहार्ट वाचावं लागेल.

अर्धवटराव

स्वतः एकहार्ट भगवान रमण महर्षी आणि जे. कृष्णमूर्ति यांचा आपल्यावर खोलवर प्रभाव आहे हे उघडपणे मान्य करतो. श्री. रमणाश्रमाला आणि रमण महर्षी यांचे वास्तव्य असलेल्या अरूणाचल पर्वताला भेट देणे हा त्याच्या भारतभेटीमागचा मुख्य हेतू होता.

या भेटीविषयी "The first pull to visit India was inspired by beloved Sri Ramana Maharshi, divine Indian sage. At his ashram, in the absence of his physical form, Essence spoke clearly, without words, pointing to the Love I had searched for in others most of my life." असे तो म्हणतो.

मराठीतः "भारताला भेट द्यावी अशी आंतरिक ओढ पहिल्यांदा मत्प्रिय श्री. रमण महर्षी या देवतुल्य भारतीय सत्पुरूषाच्याच प्रेरणेने मला लागली. त्यांच्या आश्रमात, त्यांच्या भौतिक देहस्वरूपाच्या अनुपस्थितीतही, नि:शब्दपणे (मौनस्वरूपात) (त्यांच्या शिकवणीचा) गाभा सुस्पष्टपणे बोलत होता. जवळजवळ आयुष्यभर मी इतरेजनांमधे ज्या प्रेमाचा शोध घेत होतो त्या प्रेमाकडेच तो इशारा करत होता".

(संदर्भः http://www.lyndacole.org/RamanaEckhart.html).

'भारतातली अध्यात्मिक बजबजपुरी' पाहून एकहार्टने अवाक्षरही उच्चारले नाही या दुर्दैवी निष्कर्षाला आधार काय?

बाकी मराठी वाचकांना एकहार्टचा परिचय व्हावा या दृष्टीने लेख उपयुक्त आहे.

मस्त मी पॉवर ऑफ नाऊ वाचलेले आहे, पण ते जेवढे वाचून समजले नव्हते ते आपला लेख वाचून जास्ती समजले.

छान लेख. मजा आली वाचून.

'पॉवर ऑफ नाऊ' वाचायला आवडेल.
भारतीय तत्वज्ञानाचा प्रामाणिक पाठपुरावा कुणी केला असेल तर तो एकहार्ट सारख्या परदेशियांनीच.
पॉल ब्रंटन हे यासारखेच आणखी एक व्यक्तिमत्व. त्यांचे 'हिमालय अन एक योगी' हेही पुस्तक असेच स्वनुभवावर आधरित कथन/संकलन आहे. सर्वस्वी वाचनीय.

छान माहिती. धन्यवाद :)

अमोल केळकर

सर्व दुःखाचे मूळ देह हाच होय ॥

त्यातच देहाला दुखणे । म्हणजे दुःखाचा कळस होय ॥
मिठाचे खारटपण । साखरेचे पांढरेपण ।
यांस नसे वेगळेपण । तैंसे देह आणि दुःख जाण ॥
देहाने जरी सुदृढ् झाला । तेथेही दुःखाचा विसर नाही पडला ॥
सांवली जशी शरीराला । तैसा रोग आहे शरीराला ॥
रामकृष्णादिक अवतार झाले । परी देहाने नाही उरले ॥
स्वतःचा नाही भरवसा हे अनुभवास येई । परि वियोगाचे दुःख अनिवार होई ॥
देहदुःख फार अनिवार । चित्त होई अस्थिर ॥

देहाचे भोग देहाचेच माथी । ते कोणास देता येत नाहीत । कोणाकडून घेता येत नाहीत ॥
आजवर जे जे काही आपण केले । ते ते प्रपंचाला अर्पण केले । स्वार्थाला सोडून नाही राहिले ॥
अधिकार, संतति, संपत्ति । लौकिकव्यवहार, जनप्रीति, ।
या सर्वांचे मूळ नाही स्वार्थापरते । अखेर दुःखालाच कारण होते ॥
जो जो प्रयत्‍न केला आपण । तेच सुखाचे निधान समजून ।

कल्पनेने सुख मानले । हाती आले असे नाही झाले ॥
ज्याचे करावे बहुत भारी । थोडे चुकता उलट गुरगुरी ।
ऐसे स्वार्थपूर्ण आहे जन । हे ओळखून वागावे आपण ॥
प्रपंचात आसक्ती ठेवणे । म्हणजे जणू अग्नीला कवटाळणे ।
म्हणून आजवर खटाटोप खूप केला । परि कामाला नाही आला ॥

विषयातून शोधून काढले काही । दुःखाशिवाय दुसरे निघणारच नाही ॥
म्हणून प्रपंचाने सुखी झाला । ऐसा न कोणी ऐकिला वा देखिला ॥
ज्याची धरावी आस । त्याचे बनावे लागे दास ॥
दास विषयाचा झाला । तो सुखसमाधानाला आचवला ॥

ज्या रोपट्यास घालावे खतपाणी । त्याचेच फळ आपण घेई ॥
विषयास घातले खत जाण । तरी कैसे पावावे समाधान ? ॥
प्रपंचातील संकटे अनिवार । कारण प्रपंच दुःखरूप जाण ॥
आजवर नाही सुखी कोणी झाला । ज्यानी विषयी चित्त गुंतविले ॥

कडू कारले किती साखरेत घोळले । तरी नाही गोड झाले ।
तैसे विषयात सुख मानले । दुःख मात्र अनुभवास आले ॥
प्रपंचातील उपाधि । देत असे सुखदुःखाची प्राप्ति ॥
संतति, संपत्ति, वैभवाची प्राप्ती, । जगांतील मानसन्मानाची गति, ।

आधुनिक विद्येची संगति, । न येईल समाधानाप्रति ॥
प्रपंचातील सुखदुःखाची जोडी । आपणाला कधी न सोडी ॥
नामातच जो राहिला । नामापरता आठव नाही ज्याला ।
परमात्मा तारतो त्याला । हाच पुराणीचा दाखला ॥

माननिय संजय सांगतायत ते बरोबर कि माननिय एक्कु जी सांगतायत ते बरोबर?
कि दोघेही बरोबर?
कि दोघेही चुक?
???????????????
कानांनी जे ऐकतो तेच खर मानायच ?
कि डोळ्यांनी जे पहतो तेच खर मानायच ?
कि स्पर्शा ने होनाय्रा जाणिवेला खर मानायच?
कि आपल(स्वतःचे) मन जे सांगत तेच खर मानायच?
कि जे आपल्या अल्प बुद्धिला जे पटत ते खर मानायच?

संजयजी यावर आपण टप्या टप्याने बोलु

सत्य गवसण्यासाठि पाप आणि पुण्य याचा कहि संबंध असतो का?
तुम्हाला ते गवसल कारण तुम्हि पुण्यवान
व मला ते जाणवत नाही म्हणजे मी पापी अस मानायच का?

मग त्याला जाणवलं की ती सर्वव्यापी वैश्विक शांतता बाहेर नाही, त्याच्या आत आहे. बाहेरची आणि आतली शांतता अचानक एक झाली, त्याचं सारं भय संपलं, तो सिद्ध झाला!

अगदी खरं आहे बघा. उगाच लोक वैश्विक शांततेच्या पोकळ पुंग्या वाजवित असतात.
आमची तर इच्छा आहे माणसाने आतून शांत रहावे. बाहेर मग किती का युद्ध होईनात किती का रक्ताचे पाट, मांसाचा चिखल होईना.

वरील वाक्यंच फक्त पटली .

माझा पुढील प्रतिसाद हा प्रामाणिक असून क्रुपया त्यात उपहास शोधण्याचा प्रयत्न करू नये.

मला अध्यात्माबद्दल थोडेबहुत कुतूहल नेहमीच होते. मी एकाहार्ताचे 'पावर ऑफ नाऊ' तसेच ओशोंची काही
भाषणे ऐकली. दोन्ही मला रटाळ आणि कंटाळवाणी वाटली. काय बोलताहेत तेच कळत नवते. क्षीरसागर
साहेबांचे लेखांबद्दल देखील तेच, पण त्यांच्या लेखान्वरची साद प्रतिसादाची जुगलबंदी वाचायला मात्र मजा येते.
पण त्यांच्या लेखनामधून एक मुद्दा वारंवार येतो तो म्हणजे अध्यात्म कशासाठी? शांत, आनंदी मनाने
जगण्यासाठी.. मला वाटते कि म्हणूनच कदाचित जे लोक आधीच शांत, आनंदी आयुष्य जगात आहेत त्यांना
ह्याच्याशी रिलेट करता येत नाही.
म्हणजे असे बघा कि प्रेमात पडण्याआधी सर्व प्रेमगीते, विरहगीते काय मेलोड्रामा आहे असेच वाटते.. पण
प्रेमात पडल्यावर मात्र ह्या कवीला माझ्या मनातल्या भावना नक्की कशा कळल्या ह्याचे आश्चर्य वाटते.
तसेच काहीसे अध्यात्माचे असावे.. अशांत मनाला आपली उत्तरे अध्यात्मात मिळत असावीत. शांत मनाला
असे प्रश्नच पडत नसल्याने हा बुवा काय बोलतोय तेच कळत नसावे..
मला अध्यात्म न समजण्याचे ही एक शक्यता असू शकते.. दुसरी शक्यता माझ्या (सुमार) बुद्धीशी संबंधित
असल्याने त्याबद्दल विचार करत नाही :)

ही शक्यता म्हणून मान्य आहे पण कोणतही वर्तमानपत्र उघडा, टीवी ऑन करा, सामाजिक किंवा जागतिक परिस्थिती पाहा. " लोक आधीच शांत, आनंदी आयुष्य जगात आहेत" आणि म्हणून "त्यांना ह्याच्याशी रिलेट करता येत नाही." हे खरंय का बघा.
हे मान्य. माझा प्रतिसाद वैयक्तिक होता. तुम्ही किंवा ओशो, एकहार्ट बिन महत्वाचे लिहिता असे म्हणायचे नवते. ते मला अपील का होत नाही याची केलेली कारणमीमांसा होती. मला डायबिटीस नाही म्हणून डायबिटीसवर उपचार करणारे डॉक्टर मुर्ख ठरत नाहीत.