कै. दारासिंह यांना सादर संगीतमय श्रद्धांजली,

तरी म्हणलं दारासिंग जाऊन इतका वेळ झाला तरी अजून सुतकी धागा कसा नाही आला....

पण विंगकमांडर तुम्हाला सलाम!
उगाच फेफरातली बातमी इकडे छापून उगाच स्वतः ची धागा संख्या वाढवण्यापेक्षा तुम्ही अनोखी श्रद्धांजली अर्पण केलीत.

त्या वयात बघितलेले दारासिंग चे सिनेमे म्हणजे मर्मबंधातली ठेव.
अर्थात त्यातील फक्त मारामारीच बघायची असे. नायिकेच्या मागे बागेत वगैरे गाणे म्हणताना बघून हसू यायचे:
http://www.youtube.com/watch?v=EEQBZmcUdm8&feature=results_video&playnex...
(सिनेमा: 'नसीहत' संगीत: ओपी नय्यर)

त्याकाळी दारासिंग आणि ओपी नैय्यर ही आमची दैवते.
दारासिंग यांनी 'नसीहत' हा सिनेमा केला, तेंव्हा "हम कुश्तीके बादशाह है, आप संगीतके बादशाह हो" असे म्हणून ओपींना संगीतासाठी पाचारण केले.
'नसीहत' मधील आणखी एक गाणे:
http://www.youtube.com/watch?v=dC6s1NJJZO0

दारासिंग 'फिल्मोग्राफी:
http://cineplot.com/dara-singh-filmography/

पै. दारासिंग ला श्रद्धांजली.

अर्धवटराव

आजच्या पिढीला शर्ट काढणारा सलमान फारच आवडतो.
पण

सलमान बिलमान जन्मलेसुद्धा नव्हते तेंव्हा हा "ही मॅन" त्या काळात हे करीत होता. विश्वास बसणार नाही ना. हे बघा.

दारा सिंग यांना विनम्र श्रद्धांजली!!!! ते अजरामर आहेत.

आपण दिलेलेल दुवे खासच. (शेवटचा दुवा गडबडला आहे) दारासिंगची खास ओळख रामानंद सागर यांच्या रामायणातल्या मारुती पासून झाली. फिल्म इंड्रष्ट्रीतला सर्वात शक्तीमान माणूस दारासिंग असे एक चित्र मनात असलेले अनेक असतील. तगडा माणूस दिसला की 'दारासिंग' दिसतोय, असे म्हटल्या जायचे. असो.

दीर्घकाळ स्मरणात राहणारा हरहुन्नरी कलाकार. माझीही भावपूर्ण श्रद्धांजली.

-दिलीप बिरुटे

आम्ही त्याना थेट रामायणातच पाहिलं..
चे पु वर अशी श्रद्धांजली वाहिली जातेय..

आठ दहा वर्षांचा असताना अहमदनगरला दुकानांच्या फळ्यांवर, भिंतीवर चिकटवलेली 'दारासिंग - रंधावा यांची जंगी कुस्ती अमुक अमुक ठिकाणी अमुक तारखेला" अशी पत्रके वाचलेली आठवतात. त्यावेळी कधी ते बघायला गेलो नाही. पुढे काही सिनेमातून दारासिंग दिसले. परंतु ते कृष्णधवल सिनेमे सध्याच्या तरुणाईने बघितलेले असण्याची शक्यता नाही. त्यानंतर त्यांची मोठी ओळख पुन्हा रामायण मालिकेतला हनुमान अशीच झाली. त्या भूमिकेत ते अगदी चपखल वाटले होते आणि त्यांनी कामही मनापासून केले होते. जब वी मेट सारखा एखादा सिनेमा, कधी दूरदर्शनच्या जाहिराती असे अधूनमधून कुठे ना कुठे ते दिसत रहात. एक प्रामाणिक आणि सच्चा कलाकार गेला.

(व्यायामप्रेमी)रंगासिंग

त्याकाळी खूप प्रचंड बॅनर लागायचे, ज्यात अमूक कोणी 'नकाबपोश' परदेशी पहिलवान आला असून त्याने दारासिंगला आव्हान दिलेले आहे.... असे असायचे, मग पेपरातून बातम्या, की दारासिंगने सांगितले, की आधी रंधवाशी (दारासिंग चा लहान भाऊ) लढ, त्याला हरवलेस, तर मी लढेन..वगैरे.त्या 'नकाब पोश' चा बुरखा कुस्तीत फाडल्यावरच कळायचे (म्हणे) की तो कोण आहे....
आम्हाला हे सर्व बघण्याची भयंकर उत्सुकता असायचे, पण लहान असल्याने जाता येत नसे.
त्या काळीसुद्धा जाहिरातबाजी कशी चालायची, हे आता कळते, तेंव्हा सर्व खरे वाटायचे.

थोडे अवांतरः तेंव्हा गावोगावच्या बँडवाल्यांना शंकर जयकिशन इ. कडून पैसे मिळायचे म्हणे, फक्त त्यांचीच गाणी वाजवावीत म्हणून.... याबद्दल कुणाला माहिती आहे का?

जुन्या सिनमांची पोस्टर्स इथे बघा:
http://www.oldindianarts.in/2010/11/indian-vintage-movie-posters-part-3....

दारासिंग आणि रंधावा ह्या बंधूद्वयामुळे फ्रिस्टाईल कुस्तीतला 'ड्रॉप किक' हा प्रकार कळला. तसेच कुस्तीला हिन्दीत 'दंगल' म्हणायचे त्याचीही गंमत वाटायची.
त्याकाळी सरदार वल्लभभाई पटेल स्टेडियमवर कुस्त्या व्हायच्या. त्याची भित्तीपत्रके मुंबईभर लागायची. 'नकाबपोश' आणि 'नकाबपोशका नकाब उतारुंगा|' असली आव्हानं वाचून बाहू फुरफुरायचे (पण तेवढ्यापुरतेच). स्टेडियमवर जाऊन कुस्त्या पाहण्याची चैन परवडण्यासारखी नसायचीच. तेंव्हा सौदागर नांवाचे एक पंच होते. दोन्ही मल्ल भिडले आणि कांही चुक झाल्यावर शिट्टी वाजवून त्यांना दूर करायचे आणि पुन्हा नवी फेरी सुरु व्हायची. ह्या प्रकारात जर मल्लांनी पंचांचे ऐकले नाही, एकमेकांना सोडले नाही तर सौदागर स्वतः 'ड्रॉप किक' मारून त्यांना सोडवायचे असे ऐकले होते.
दारासिंगची 'ड्रॉप किक' आणि 'डेथ लॉक' ही दोन जबरदस्त अस्त्र होती.

चित्रपटसृष्टीत कृष्ण-धवल कालखंडात विविध अभिनेत्र्यांबरोबर दारासिंग ह्यांनी झाडांभोवती पकडापकडी खेळत गाणी म्हणताना चांगला अभिनयही केला आहे.

उतारवयात अभिनय करताना त्यांना गुडघ्यांच्या त्रासाने ग्रासले होते. त्यामुळे त्यांच्यावर कॅमेरा असताना ते एकाच जागी उभे राहून संवाद म्हणीत. सोफ्यावर बसणे, उठणे, चालणे अशी दृश्ये नसत. त्यांना डोकेदुखीचाही त्रास होता त्यावर त्यांची 'मॅग्नेट थेरपी' चालू होती.

असो. लहानपणापासूनचा आवडता मल्ल आणि तरूणपणी कौतुक करावेसे वाटायचे असा नट हरपला.

अलीकडील मुलाखतीत दारासिंग यानीच सांगितलेले दोन किस्से

म्हातारपणी मल्लांची फार वाईट अवस्था होत असे म्हणून मी फिल्मची ऑफर स्वीकारली .निर्मात्याला
मी विचारले मी अ‍ॅक्शन करतो पण अ‍ॅक्टींग? कोण करणार ? पहिल्या पाच चित्रपटात मला दुसर्‍याचा आवाज घ्यावा लागला , कारण मला उर्दू अजिबात येत नव्हते व त्यावेळी उर्दू मिश्रित हिंदीच चालत असे.

एकदा मी एका मारामारीत मधे पडलो तर त्यातील एकाने विचारले " तू स्वता: ला काय दारासिंग समजतोस काय ?"

जय हनुमान