माझेच घर टाळून नभातून मेघ निघाले होते
माझ्या दु:खाने माझे अंगण कधीच न्हाले होते
मी कोरडवाहू मातीमध्ये बाग फुलवला हसरा
तू फुले वेचता केवळ काटे मला मिळाले होते
क्षण एक जरासा थांब जीवना तुला न्याहळू दे ना
पाऊल तुझे अन माझे सोबत कधी न आले होते
मी डोक्यावरती छप्पर येण्यासाठी धडपड केली
अन पायाखाली जमीन येता सर्व उडाले होते
आयुष्य असावे कसे मला ही जाणिव झाली जेव्हा
तोपर्यंत 'जीतू' जीवन माझे जगून झाले होते
....रसप....
१० जून २०१२
http://www.ranjeetparadkar.com/2012/06/blog-post_10.html
प्रतिक्रिया
10 Jun 2012 - 9:03 pm | पक पक पक
मस्त मस्त खुप छान ... :) आवड्ले :)
पण हे 'जीतू 'काय प्रकरण आहे रे भाउ...?
11 Jun 2012 - 10:59 am | रसप
धन्यवाद!
गझलच्या भाषेत त्याला 'तखल्लुस' म्हणतात. कवी आपलं नाव 'तखल्लुस' म्हणून शेवटच्या शेरात गुंफतो. ह्या शेराला 'मक्ता' म्हणतात.
मी 'जीतू', 'जीत', 'जितू' असे तखल्लुस घेत असतो.
11 Jun 2012 - 11:05 am | अमोल केळकर
मस्त : शेवटचे कडवे छानच :)
अमोल केळकर
11 Jun 2012 - 11:20 am | जेनी...
गझलेला दिलेल नाव अतिशय आवडलं.........
11 Jun 2012 - 4:19 pm | अत्रुप्त आत्मा
वा वा वा..! झकास रे एकदम. :-)
11 Jun 2012 - 6:00 pm | गणेशा
मस्त आहे गझल आवडली.
माझेच घर टाळून नभातून मेघ निघाले होते
सुंदर आहे एकदम ही ओळ.
मतल्यामुळे माझ्या काही ओळी आठवल्या
12 Jun 2012 - 11:09 am | रसप
धन्यवाद!
18 Jun 2012 - 3:19 pm | वेणू
क्षण एक जरासा थांब जीवना तुला न्याहळू दे ना
पाऊल तुझे अन माझे सोबत कधी न आले होते>> अतीव सुंदर!
मी डोक्यावरती छप्पर येण्यासाठी धडपड केली
अन पायाखाली जमीन येता सर्व उडाले होते>> अहाहा..! अप्रतीम शब्द गुंफलेत, फार आवडला हा शेर!
धन्यवाद!!
19 Jun 2012 - 5:50 pm | पैसा
काही काही ओळी फारच छान आल्या आहेत!
20 Jun 2012 - 9:04 am | अरुण मनोहर
क्या बात है!
20 Jun 2012 - 9:25 am | मदनबाण
अप्रतिम !