नातं

लेखात मांडलेला दृष्टिकोन रोचक आहे.

मैत्री, साहचर्य, स्नेह, भावनिक गुंतवणूक, प्रेम, आधार आदि अनेक गोष्टी अपेक्षीत असतात. हेच जर लग्नातून मिळत नसेल किंबहुना त्रासच होत असेल तर दुसर्‍या नात्यातून ते मिळवायला काय हरकत आहे? कारण प्रत्येकाला लग्न उधळून देता येईलच असे नाही.

असे असेल तर माणसे अशा लग्नसंबंधापासून दूर नक्की का जात नाहीत ? उपरोल्लेखित गोष्टी म्हणजेच लग्न असा माझा समज आहे. यापैकी काहीही अस्तित्त्वात नसेल तर लग्न नावाचे काहीच अस्तित्त्वात नाही. "उधळून" लावायच्या आधीच लग्न संपलेले आहे, इतकाच याचा अर्थ.

मुक्तक काही पचनी पडलं नाही..

अश्या गोष्टी समाजात घडतात .पुरुष प्रधान संस्कृती असलेल्या भारतात तर सर्वात जास्त .अर्थात येथे प्रतारणा करणारे बहुतेक करून पुरुष असतात .लग्न झाल्यावर काही वर्षात संसारात गोडी वाटत नसेल तर विभक्त होणे भारतातील अनेक स्तरीय कुटुंबव्यवस्थेत शक्य नसते .समाजात हा ट्रेंड नाही आहे .मग अश्या पुरुषांसाठी डान्स बार अथवा विवाहबाह्य संबंध असतो .कारण शरीर सुख हेच काही ह्या संबंधाचा स्त्रोत नसतो तर भावनिक दृष्ट्या त्यांना आधार हवा असतो .अगदी काही दशकांपूर्वी आपल्या कर्मठ समाजात सुध्धा रखेली असणे हे काही आपल्याला नवीन नाही .अर्थात आता स्त्री पुरुष समानतेच्या काळात महिलांकडून अश्या गोष्टी घडल्या तर नवल नसावे .
मी विवाहबाह्य संबंधाचे समर्थन करत नाही आहे .पण एखादी व्यक्ती आनंदी राहत असेल .व त्यात त्यांचे कुटुंब विभक्त न होता मुलांना पालक व त्यांचे प्रेम आधार मिळत असेल .तर त्याला कोण हरकत घेणार ? शेवटी समाधान मानण्यावर असते .जगात प्रत्येकाला आनंदी राहायचा अधिकार आहे .वल्ड इज नॉट इनफ (बॉंड सिरीज ) मधील एक पात्र म्हणते .' देअर नो पोइंत ऑफ लिविंग इफ यु कान्ट फील द लाइफ.
हेच वाक्य टायटल ट्रक मध्ये आहे . (जे गार्बेज ह्या स्कॉटिश गायिकेने स्वर बध्द केले आहे .)

प्रेम,मैत्री वगैरे छंद आहेत,लग्न म्हणजे नोकरी रोजगार आहे.छंद वगैरे ठीक,नोकरी हवीच, अशीच सबकॉन्शस प्रतिमा लग्नाची खोलवर झालेलीच आहे.

अर्थातच हे हवंहवंसं अटेन्शन,मैत्री,मानसिक गरज वगैरे केवळ ती व्यक्ती 'नवरा' नाही आणि बाहेर थोडावेळ भेटतात,म्हणून टिकून आहे. बाकी लग्न हे प्रेम करुन करा किंवा ठरवून. प्रेमाची पहिली तीव्रता कधीच टिकून राहणार नाही.

एकत्र नुसते राहू जरी लागले तरी आरुनफिरुन मागील दाराने अतिपरिचयात अवज्ञा,उपेक्षा,कंटाळा,रस संपणे,नात्याचे चिपाड होणे,पेप्सीतले बुडबुडे संपणे हे सर्व पुन:प्रवेश करेलच.हे सर्व नुसते एकत्र राहून.

लग्न करताना तरी आवडी शेअर करणारा अशा दृष्टीने कितीजण
(आणि जणी) स्थळ बघतात?त्या तर त्याचे "राहण्याचे स्थळ" पहात असतात. केवळ अमेरिकेच्या स्वर्गात तो तिला ठेवू शकेल म्हणून डाव मांडणा-या कमी असतील? आणि तो तरी काय पाहतो? गोरी सुंदर वगैरे हेच. if basis are these, तर मग नव्याचे दिन संपले की असे चष्मा नाकावर घेऊन अटेंशन किती वर्षे अपेक्षावे?

लग्न म्हणजे तर फार मोठा व्यवहार आहे. ते काँट्रॅक्ट आहे.बाकी लेख उत्तमच.

* साहचर्य, स्नेह, भावनिक गुंतवणूक, प्रेम, आधार या गोष्टी मैत्रीला परिपुर्ण करणार्‍या असुन मैत्रीचाच भाग आहेत. आता या मैत्री मध्ये नवर्‍यापासुन लपवण्यासारखे काय आहे? की खरेच काही लपवण्यासारखे आहे जे ईथे लिहीले नाही?

* कदाचित आत्ता नसेल पण भविष्यात असु शकेल या आशेपोटी लपवाछपवी चालली आहे? आत्ता विवाह तोडता येत नाही, पण जेव्हा वेळ येईल तेव्हा बॅकप असावा म्हणुन? (बॅकप भावनिक आधारासाठी, जमल्यास अधीक गोष्टींसाठी)

* की काही 'थ्रील' म्हणुन चोरुन भेटणे चालु आहे? पण पकडले गेली तर 'खाया पिया कुछ नही, गिलास तोडा बारा आना' अशी अवस्था.

आवडलं. शुचिताईंच्या लेखनाचं हे वैशिष्ट्य आहे की त्या जेव्हा लिहतात तेव्हा नुसतं पांढर्‍यावर काळं करत नाहीत, तर कथाविषय आपल्या समोर जणु प्रत्यक्ष घडतेयं असा मांडतात.

पुढील लेखनासाठी शुभेच्छा!

प्रत्येक नात्यात माणूस वेगवेगळा असतो.., वेगळा वागतो.

तुम्हाला आवडणारा हा मित्रं नवरा म्हणून कसा असेल? कसा वागेल ? माहित नाही .

सो फार सो गुड. कुढत / रडत स्वतःची प्रतारणा करत जगण्यापेक्षा मी नवर्‍याशी प्रतारणा करून जगणं स्वीकारलं आहे

हे फारसं आवडलं नाही

शेवटी -- known devil is better than unknown friend .

विचार करायला लावणारे व काळजाचे ठाव घेणारे मुक्तक आहे.माणुस हा कितीही झाले तरी एक प्राणी आहे व तो त्या वळणावर नक्कीच जाणार हे लेखिकेने अतिशय सुंदर शब्दात मांडले आहे.लग्न हा एक नात्याचा सोन्याचा पिंजरा आहे . हे सत्य खुप कमी लोकाना उमगते.विवाहबाह्य संबधाना नाके मुरडणार्‍या तथाकथिक समाज ठेकेदारांच्या तोडावर एक सणसणीत चपराक इथे नायिका मारते आहे.
विवाहबाह्य संबध चांगले कि वाईट ह्या गर्तेत अडकलेल्या नवोदिताना हा लेख योग्य मार्गदर्शन करतो (माझा मेल आयडी हवा असेल तर व्यनी करा).छोटयाच लेखात लेखिकेला बरेच प्रश्न विचारात घेता आले नाहीत तरी पुढील लेखात त्यावर लेखिका योग्य तो प्रकाश टाकतीलच.जीवनातले खुपच अभिजात व मौलिक मार्गदर्शन हा लेख करतो ह्या बद्दल कोणाचे ही दुमत नसावे.

पण खूप महत्वाचा आहे, विशेषतः आजकालची जगण्याची धावपळ, शर्यतीत पुढे राहण्याची अहमअहिका, त्यातून संवादाला मिळणारा कमी वेळ, टीव्हीसारख्या सवतीचं किंवा सवत्याचं घरावर होणारं आक्रमण, निव्वळ चंगळवादावर आधारलेली सुखाची कल्पना, पब मध्ये तीन तास नाचलो, पाच पेग दारू प्यालो, सिगारेटी फुंकल्या, बेहोश होऊन घामाच्या धारा पुसत ठणठणणार्‍या कर्कश संगीतावर नाचलो म्हणजे मला अमाप सुख मिळाले अशा हास्यास्पद कल्पना...अशा कित्येक बाबींमुळे आपआपसातला संवाद कमी होतोय. शिवाय नैसर्गिक उर्मी, बदलाची ओढ, आयुष्यात काहीतरी वेगळं असण्याची धडपड यामुळे अशी अनामिक ओढ पुरुषाला किंवा स्त्रीला कुणाकडे तरी ओढत असावी. ही ओढ नैसर्गिकच असावी असे वाटते. शेवटी माणूस हा एक प्राणी आहे. पण माणूस हा बुद्धीमान प्राणी आहे म्हणून कुठे थांबायचे, कुठली लक्ष्मणरेषा ओलांडायची नाही हे ठरवता आले म्हणजे मग काही प्रॉब्लेम येणार नाही असे वाटते.

आवडलं.

Only except for:

>>>>>>>>>>>

कुठली लक्ष्मणरेषा ओलांडायची नाही हे ठरवता आले म्हणजे मग काही प्रॉब्लेम येणार नाही असे वाटते.

>>>>>>>>>>>
Question:

कुठली लक्ष्मणरेषा नाही ओलांडायची ?

शारिरिक ओलांडली तर प्रतारणा,वाईट.मनांची ओलांडली तर मर्यादा राखली असे ?

मुक्तक आवडलं.

काल्पनिक असल्यामुळे ठीकच आहे. :) प्रत्यक्ष असेल तर 'तोल ढळत नाही ना?' यावर बारीक लक्ष ठेवणे चांगले. कारण त्या व्यक्तीच्या "आहारी जात असल्याची" चिह्ने दिसत आहेत. विशेषतः चोरून भेटण्याची कृती.

चोरुन भेटुन लपाछप्पी,सागरगोटे वगैरे खेळ देखिल ते खेळता येतात म्हटल.

मुक्तक चांगले...

>>वयोमानपरत्वे त्याला चाळीशी लागली आहे, टक्कल सुद्धा पडलं आहे. पण मला याने काहीही फरक पडत नाही. किंबहुना तो तसा नसता तर मला लहान, उपरा, परका वाटला असता.

हे आधी बरोबर वाटले पण तो बॅचलर आहे हे वाचल्यावर वरील वाक्य विचित्र वाटले. या नात्यातून नक्की काय हवे आहे हा प्रश्न पडला. 'कुगार'पणा करणार्‍या स्त्रीला असा पुरुष नक्कीच पसंत पडणार नाही आणि एक मित्र म्हणून संवेदनशील आणि स्त्रियांचे मन समजून घेणारा हवा असेल तर ते गुण एका बॅचलर (तेही चाळिशीच्या) पुरुषात कदापिही सापडणार नाहीत.
हे नातं नसून स्त्रीच्या बाजूने एक रूटीनच्या कंटाळ्यावरची रिअ‍ॅक्शन किंवा इन्फॅच्युएशन किंवा सेवन यिअर इच असण्याचा संभव अधिक वाटतो आणि पुरुषाच्या बाजूने एक फ्लिंग.

कथेतील नायिकेला प्रेम .. भावनात्मक गुंतवनुक .. मैत्री .. आधार ..स्नेह हे तीच्या नवर्याकडुन मिळत नाही .. म्हणुन ह्या सर्व गोष्टींमुळे ती दुसर्या पुरुषाकडुन हे मिळवत असतानाचे तीचे चित्रण छान दाखविले आहे ..
आवडले ..

परंतु नविन साथीदार हा मित्र म्हणुन या सर्व गोष्टी देतो आहे .. कारण मित्र हे नातच खुप ग्रेट आहे .. ते कधी कधी पती या नात्यापेक्षा ही श्रेष्ठ ठरते .. परंतु येथे मैत्रीच्या पलीकडील आकर्षण ही आहे .. आकर्षणं हे मैत्री नावाच्या कमळात असलेला काळसर भुंगा आहे .. त्या मैत्रीची गोडी तो शोषुन घेवु शकतो .. ह्या गोष्टीची जान ही नायिकेने ठेवले पाहिजे असे वाटते ...

अवांतर :

लग्न म्हणजे काय ? पुण्यात राहत असताना फार तर कात्रज - हडपसर वाला नवरा चालेल .. कींवा ठाण्यात राहताना फारतर कल्यान - डोंबीवली चालेल असे दृष्टीकोण बदलले पाहिजे ..
सिनेमा गृहात अंधारात हातात हात घेवुन पाहिलेले चित्र आणि उजेडात ..संसारात एकमेकांत निभवायचे नातं हे नक्कीच वेगळे असते, हे जाणले पाहिजे
पुरुषाने ही शरीरापलीकडे ..गोर्‍या कातडि कडे न बघता .. मनाचा ठाव घेणे गरजेचे आहे.. आणि हे ज्यांना जमते तेच खर्या मैत्रीचा अर्थ पाहु हि शकतात ..
वेगवगळी नाती हि अशेच असतात ... एकमेकात गुंतलेले .. पती हे नातं ही असेच आहे .. मित्र.. सखा .. नवरा .. वडिल .. या सर्व नात्यांचे मिश्रण म्हणजे पती ...

योग्य पती/पत्नी होणे म्हणजे सर्व नात्यांचे रेशमी धागे जपण्यासारखे आहे असे वाटते ..

---------------

मुक्तक काल्पनिक असले तरी समाजात वास्तवात जे घडते ते समोर मांडण्याची रिस्क लेखिकेने घेतली आहे. त्याबद्दल अभिनंदन!!

माझे व्यक्तिशः निरिक्षण असे आहे की काहीकाळानंतर असा तथाकथित मित्र देखील बेचव ठरतो आणि या मुक्तकात लग्नाचे जे झाले आहे तेच अशा मैत्रिचे होते.

आगे क्या होता है?

मग पुढे असलेच मित्र शोधण्याची गरज (!) निर्माण होते... ( चटक लागते? )

आणि मग पुढे बसणारे अनेक शिक्के पचवायला तयार व्हावे लागते.

लिखाण आवडलं, विचार पटलेच असं नाही.

असा कोणी मित्र असण्यात वावगं मला तरी वाटत नाही. पण कथानायिकेने ही गोष्ट नवर्‍याला सांगितली नसेल तर मात्र मला ते चूक वाटतं; (म्हणजे असा कोणी माझा मित्र असेल तर ते माझ्या नवर्‍यापासून लपवून ठेवणार नाही). अर्थात कथेत नवर्‍याला ही गोष्ट सांगितली आहे, वा नवर्‍यापासून लपवली आहे असा स्पष्ट उल्लेख नाही.

स्त्री-पुरूषांचीही मैत्री होणं सहाजिक आहे, आणि समीरसूर म्हणतात त्याप्रमाणे सुप्त आकर्षणामुळेही अशी मैत्री होऊ शकते. त्यात अनैसर्गिक काहीही नाही. पण मैत्री मैत्रीच्याच पातळीवर ठेवणं आणि सर्वच नातेसंबंधांमधे आवश्यकतेएवढी पारदर्शकता ठेवणं हे जास्त महत्त्वाच!

वर लई भावनात्मक आणि सात्विक कॅटेगिरीतले प्रतिसाद आले आहेत. स्त्रियांच्या थोड्या अनप्रिडेक्टेबल मनोवृत्तीचा विचार केला तर थोडे वेगळे निष्कर्श काढता येतात.
१. स्त्रीयांना पुरूषांना कंट्रोल मध्ये ठेवायला आवडत. ज्यांना कंट्रोल करायला अवघड असत असे पुरूष अजून जास्त आवडतात. पण ज्यादिवशी ती त्याला मुठीत आणते, थ्रील संपलेलं असत कदाचित. आणि जर कथेतल्या स्त्रीचा पती पत्नीची प्रत्येक गोष्ट बिनविरोध ऐकणारा असेल तर तो फार इंटरेस्टींग प्राणी नसेल. मग कंट्रोल करायला कुणी ईंट्रेस्टींग सापड्ला की त्याच्यावर वर्चस्व मिळवायची धडपड. स्मार्ट स्त्रियांच्या बाबतीत हे जास्त होतं. कारण त्यांना नेहमी काही ना काही आवाहन हव असतं. चाळीसाव्या वर्षीही लग्न वगैरे असल्या कचाट्यात न पडणारा स्वच्छंदी प्राणी म्हणजे भारीच आवाहन असणार. आणि त्याच कामच्या वेळी तिला भाव न देण पण इतर वेळी हसवण ही सगळी त्याच्या वांड असण्याची लक्षण. किती ताणायचं ते परफेक्ट माहीत असणारा माणूस.
२. चोरून भेटणे वगैरे गुंता: आपल्या पतीला उगाच इनसेक्युअर फील होउ नये म्हणून घेतलेली एक काळजी असू शकते.

हो आणि आता त्या नात्यामध्ये लक्ष्मण रेखा काय ती त्याच ओलांडण. जरा जास्तीच अतिरंजक वाटल. जर आयुष्यात कधी एखादी बाई बॉस म्हणून मिळाली तर तिला हो ला हो म्हणायचा गाढवपणा करू नका, सुरुवातीला छान जमेल पण काही दिवसान ती एकतर दुसर्या इंट्रेस्टींग एम्प्लोयीवर खूष होईल किंवा तुमचा गुलामासारखा वापर करेल.

आज कल चे लव हे असेच असते, हे पचवणे त्या नावाचा चित्रपट पाहताना जड गेले; पण हा लेख वाचून ते पटवून घ्यायला अजिबात कष्ट पडले नाहीत. सैफ अली खानच्या प्रेमापोटी लग्न झालेल्या दिवशीच नवर्‍याचा त्याग करणारी आणि तो करताना "चाहिये तो मैं वापस आकर तुम्हें सॉरी बोलुंगी" असे नवर्‍याला ऐकवणारी दीपिका पडुकोण हे जर आजच्या स्त्रीचे प्रतीक असेल, तर संपलेच. सध्या तरी तिला (पक्षी त्या व्यक्तिरेखेला) आधुनिक स्त्रीचे प्रतीक न समजता अपवादच समजतो आहे. स्त्रियांच्या मानसिक सशक्तपणाचे, कणखरपणाचे गुणगान आजवर ऐकून होतो; पण लेखातील स्त्रीच्या विचारांनी या गुणगानाचा पुनर्विचार करायला भाग पाडले.
(प्रेक्षक)बेसनलाडू

मित्रत्त्वाचे नाते, जोडीदार (नवरा/बायको) म्हणून असलेले नाते आणि निव्वळ आकर्षण यांचा सारासार विचार न होता मोठी गल्लत होते आहे की काय, असे वाटून गेले. मागे एकदा विवाहबाह्य संबंधांवरील धाग्यावर कोणीतरी 'जोडीदाराच्या माहितीबाहेर आणखीही कोणी (प्रतिजोडीदार म्हणून) आयुष्यात असणे काही गैर नाही' याचे समर्थन केले होते, तेव्हा खूप मोठा धक्का बसला होता. वर कोणीतरी म्हटल्याप्रमाणे 'मर्यादा' फक्त शारीरिक पातळीवर असेल आणि ती ओलांडणे पाप वाटत असेल, तर तो फार संकुचित विचार आहे. शरीराने मर्यादा ओलांडली नसेल, पण मनाने आधीच ओलांडली असेल, तर तेथेच जोडीदाराबरोबरचे नाते संपले आहे, असे म्हणण्यात काय गैर आहे? असो.
(विचारवंत)बेसनलाडू

'मनाचा ब्रेक उत्तम ब्रेक' हे सहजच आठवले. लेखात वर्णन केलेल्या फुलपाखरी नात्यामागे सुसाट धावणार्‍यांनी लक्षात ठेवावे असे.
(स्मरणशील)बेसनलाडू

लिहिण्याची शैली नेहमीप्रमाणेच छान.

पण खरे तर 'मैत्री' म्हटली की तिथे 'स्त्री-पुरुष' फरक असतो का मला अजून कळले नाहीये.
म्हणजे स्त्रियांची मैत्री स्त्रियांशी असली तर चालेल आणि पुरुषांशी असली तर उगीचच तिथे 'लैंगिकतेची किनार' जोडली जाईल (किंवा उलट ), असे प्रत्येकवेळेस का गृहीत धरायचे?
ज्यांची मैत्री आहे, ते, व जे 'बाहेरून' बघतायत, ते, अशा सगळ्यांचाच हा गोंधळ दिसतो.
कथानायीकेची मनस्थिती अशीच गोंधळाची वाटतेय. (अगदी वास्तववादी आहे! अशी मनस्थिती अनेकांची असते).विरुद्धलिंगी व्यक्तीशी असलेली मैत्री 'मैत्री' साठी आहे, की अजून कशासाठी हे जोपर्यंत व्यक्तीला स्वतःला समजत नाही, तोपर्यंत 'गिल्ट' पण सुरुच रहाते. कथानयिकेचा 'मित्र' बेपर्वाईएनी वागतो, हे 'चालते', पण नवरा बेपर्वाईनी वागला तर चालत नाहे, यातूनच खरे तर, नवरा-बायकोचे नाते खरच किती 'खोल' आहे हे कळते. त्यामूळे ही 'मैत्री' नसून 'बंडखोरी' वाटते!

शिवाय पती-पत्नी दोघांनीही जोडीदाराकडून उगीचच अती-आदर्श वागणुकीच्या अपेक्षा ठेवल्या तर हा गोंधळ वाढतच जातो.

मला वाटते, acceptance जितका जास्त, तितके नाते समृद्ध.

म्हणुन मी बरी न माझा नवरा बरा... नकोच ते मित्रबित्र्....हवित कशाला ती नसती लफडी.
पटत नसेल तर सरळ घटस्फोट घ्यावा नाहितर ग्पगुमान घरात बसावे :(
नान्स जरा जिमेलवर ये रे ;)

=)) =))

नातं मैत्रीचं वाटलं नाही, दोघेही एकमेकांचा वापर करीत आहे असे वाटले.

शुचिंची फ्यांटसी आवडली

आता पुढच्या लेखात त्यानी विवाहित पुरुषानी दुसर्‍या विवाहित स्त्रीयाना कसे पटवावे ह्याबद्दल फॅण्टसी लिहावी अशी विनंती करतो.कारण अश्या लेखाची खुप आवश्यकता आहे.