वर्ष एक झाल सखे
गुलाबाचा सण होता
दोन मने जोड्णारा
एक वेडा क्षण होता
फुललेल्या गुलाबाला
एक फुल दिल होत
लाजुनिया फुल वेड
बावरुन गेल होत
मनामध्ये होती भीती
काटे त्याचे बोचतिल
नकाराचे शब्द तिचे
कायमचे टोचतील
पण माझ्या गुलाबाला
नव्हतेच मुळी काटे
डोळ्यांनीच बोलणारे
होते वेडे फुल माझे
वर्ष एक गेल कस
कळलच नाही काही
गुलाबाच्या गंधातच
गुंतुनिया मन राही
प्रतिक्रिया
26 May 2008 - 2:03 pm | चेतन
पण माझ्या गुलाबाला
नव्हतेच मुळी काटे
डोळ्यांनीच बोलणारे
होते वेडे फुल माझे
इथे थोडसं नाद चुकतोय असं मल तरी वाटतयं
पुलेशु
(काटे टोचण्याला घबरणारा) चेतन
26 May 2008 - 2:39 pm | पुष्कराज
धन्यवाद
29 May 2008 - 7:29 am | अरुण मनोहर
चेतन --->
पण माझ्या गुलाबाला
नव्हतेच मुळी काटे
डोळ्यांनीच बोलणारे
होते वेडे फुल माझे
इथे थोडसं नाद चुकतोय असं मल तरी वाटतयं
सुचवू का?
पण माझ्या गुलाबाला
नव्हतेच मुळी काटे
डोळ्यांनीच बोलणारे
माझे फुल वेडे वाटे
कसे???
28 May 2008 - 6:39 am | फटू
फुललेल्या गुलाबाला
एक फुल दिल होत
लाजुनिया फुल वेड
बावरुन गेल होत
खूप छान लिहिली आहे कविता... तेव्हढा अनुस्वार कसा लिहायचा हे जाणकार मिपाकराकडून शिकून घ्या...
पुन्हा,
सतीश गावडे
आम्ही इथेही उजेड पाडतो -> मी शोधतो किनारा...
28 May 2008 - 8:06 am | मदनबाण
पण माझ्या गुलाबाला
नव्हतेच मुळी काटे
डोळ्यांनीच बोलणारे
होते वेडे फुल माझे
हे मस्तच.....
(गोड-गुलाबी)
मदनबाण.....
30 May 2008 - 12:43 am | वरदा
पण माझ्या गुलाबाला
नव्हतेच मुळी काटे
डोळ्यांनीच बोलणारे
होते वेडे फुल माझे
मस्तं....