चांदणं... तुझं

थांबलेली सांज,
कातरवेळ...
मनात तूच..
तसाच नेहेमीसारखा !
तेच जीवघेणं हसू ,
तीच बेफिकीरी.
त्या बेफिकीरीची भुरळ,
ते गुंतत जाणं...नकळत !!
ते बहाणे, ती धडपड, ती धडधड...
भेटण्यासाठी.
मग कबूली, ते उमजणं, समजून घेणं
तो बहर, तो मोहर....
सार्याल जगाचा विसर !
पावसातलं भटकणं,
चांदण्यातलं भिजणं,
कवितेतलं रमणं,
डायरीतल्या गुलाबाच्या पाकळ्या....
...
..
अन्‌ अचानक...
अचानक तुझं हरवणं ..
मग तुझं अस्तित्व
फक्त फ़ोटोतलं,
आठवणीतलं, स्पर्शातलं !
तो पाऊस, ते चांदणं, त्या कविता….पाकळ्या,
सारं काही पोरकं,
तुझ्याशिवाय !
आता सांज डोळ्यात,
रात्रीच्या प्रतिक्षेत
आणि रात्र.... रात्र तुझ्या चांदण्यात !

जयश्री अंबासकर