कॅलिडोस्कोप...

पेठकरः: उंच, काटकुळे सोनेरी काडीचा चष्मा आणि भारदस्त आवाज
अहाहा.... असे होणे मला किती आवडेल्..... ह्या विचारांनी झुरून झुरून मी जाड होत चाललो आहे.

मस्तच.....

प्राजुताई:......कविसारखे नाजुक,हळूवार मन....?

अहो, कवि'ण' च आहे की ती. आणि एक राहिलं...बडबडी :-)) मस्त गप्पा मारते...नॉनस्टॉप!!! एकदम आमच्यासारखीच आहे!

विकि: .........थोडक्यात काय?.....तुम लढो हम कपडे संभालते है!

हा: हा: हा: विवेकपंत...जबरान् टोला...न बघता स्वातीताईनं कसं काय ओळखलं बॉ तुम्हाला?

तात्या: डोक्यावर काळी टोपी, कोट, पांढरे धोतर्....कोटाच्या खिशात एक तपकीर ची डबी. ती सारखी ओढून, शिंक आली कि, म्हणतात्,अरे शिंच्या...

हे असं जर तात्या शिंगल माल्ट घ्यायला गेले तर देणाराच झीट येऊन पडेल. :-))))

वरदा: नुकतेच लग्न झालेली मुलगी. जी संसाराला सुरवात करत आहे.

:-) आणि ऑफिसमध्ये टाईमपास कसा करावा ह्या विचारात सतत गर्क :-))))))

पेठकरः: उंच, काटकुळे सोनेरी काडीचा चष्मा आणि भारदस्त आवाज, पण या आवाजाला कोणी घाबरत नाही.:)))

चूक...चूक...चूक !!!! स्वातीताई नापास!
पेठकर काका उंच, पण नो काटकुळे...
भारदस्त आवाज, पण बोलणं गंमतीशीर,
पण तरीही...त्यांच्याबद्दल थोडी भितीच वाटते बॉ!!! का ते नाही ठाऊक.

धमाल मुलगा: मुलींच्या गप्पा भरपूर, पण समोर आली कि त त प प होते.:))))
थोडक्यात काय?....लढाईच्यावेळी तोफेत पाणी.

स्वातीताईईईईईईईईईईईईईईईईईईईईईई SSSSSSSSSSS
बघून घेइन...बघून घेइन !

सगळ्यांची वर्णनं मस्त! :)

प्राजक्ताच्या फुलाप्रमाणे नाजुक, जरा धक्का दिला कि कोमेजून जाईल असे वाटते, तिककेच कविसारखे नाजुक,हळूवार मन....

अहो कसली आल्ये नाजूक? अहो तिने जरा घक्का दिला तर बिच्चारे आमचे काटकुळे जगदिशभावजीच कोलमडतात! :)

धमाल मुलगा: मुलींच्या गप्पा भरपूर, पण समोर आली कि त त प प होते.:))))
थोडक्यात काय?....लढाईच्यावेळी तोफेत पाणी.

अहो पण माझ्या माहितीप्रमाणे धमूने लढाई जिंकली आहे. मिपाच्या भावी सुनबाईशी मी अलिकडेच फोनवर बोललो आहे! ;)

तात्या: डोक्यावर काळी टोपी, कोट, पांढरे धोतर्....कोटाच्या खिशात एक तपकीर ची डबी. ती सारखी ओढून, शिंक आली कि, म्हणतात्,अरे शिंच्या.............(अगदी चार दिवस सासूचे सिरीयल मधील कोकणातील मामा सारखे)

आम्ही प्रत्यक्ष घालत नसलो तरी आमची मूळ वृत्ती ही धोतर-कोट-टोपीचीच आहे! :)

स्वाती दिनेशः हॅपी गो लकी. मस्त आपल्याच धुंदीत्..कोणी काही म्हणा आपल्यात काही फरक पडणार नाही. मला जसे वाटते तसे मी जगणार..

अरे बाबा, शेवटी ती आमची शालेय मैत्रिण आहे म्हटलं! :)

वरदा: नुकतेच लग्न झालेली मुलगी. जी संसाराला सुरवात करत आहे.

हम्म! परंतु स्वयंपाकाच्या नावाने अजून बोंब आहे! आमचे जावई कसाबसा दोन टाईम डाळभात खाऊन दिवस ढकलताहेत असे अलिकडेच कळले! बाय द वे, वरदा थालिपिठं मात्र छान करते हो! :)

पेठकरः: उंच, काटकुळे सोनेरी काडीचा चष्मा आणि भारदस्त आवाज, पण या आवाजाला कोणी घाबरत नाही.:)))

चूक चूक चूक! अहो आमचा प्रभाकर हा एक नंबरचा डांबिस माणूस असून अंमळ सुदृढच आहे! :)

असो....

मीही वरील सगळ्यांची क्षमा मागतो... :)

आपला,
(धोतर कोट टोपीतला सुदृढ!) तात्या.

स्वाती दिनेशः हॅपी गो लकी. मस्त आपल्याच धुंदीत्..कोणी काही म्हणा आपल्यात काही फरक पडणार नाही. मला जसे वाटते तसे मी जगणार..
:-)

स्मायली येत नाहीयेत. अक्षरं अकारण ठळक होताहेत. काही गडबड आहे. नारायण... नारायण...
सरपंच जरा बघा इकडं. त्यातून भलते गैरसमज इतरत्र व्हायचे.

ह्याला कॅलिडोस्कोप नांव द्यायला हवे. व्यक्ती त्याच पण प्रत्येकाला त्यांची प्रतिमा वेगवेगळी दिसते.

छोटा डॉनः उंच, किरकोळ शरीरयष्टी, लांब केस, बोलताना सतत हसायची सवय...किंवा हसत हसत बोलायची म्हणा हवं तर!
एकाच वेळी निरनिराळ्या प्रकारचे उपद्व्याप करण्याची खोड आणि कौशल्य देखील. माणसं जमवायचं वेड. जाईल तिथे भोवती गराडा पडलेला...बहुधा हा प्राणी मिथुन राशीचा असावा!

आनंदयात्री: दिलखुलास माणूस. एक मर्यादा पाळून आचरट विनोद करण्याची सवय. 'आपून एकदम बिन्धास है भिडू' असं म्हणतानाही हा गडी आतून कुठेतरी थोडासा हळवा असावा असं वाटतं.

मनस्वी: अजुनही कॉलेजमधले रंगीबेरंगी दिवस विसरु न शकलेली नव-गृहिणी जशी असेल तशीच ही सुध्दा. गमतीदार बोलणं, मित्र-मैत्रिणींची मापं काढणं, खाजगीत चेष्टा करेल, पण चारचौघात मात्र बाजू घेऊन लढेल अशी असावी.
बाकी, तिच्या नवरोबांचं कसं होत असेल देव जाणे.
हीच्या बाबतीत बोलायचं झालं तर 'क्षणात अवखळ, क्षणात गंभीर, क्षणात लहानगी तर क्षणात वयस्कर' अशी झरझर रुपं बदलणारी एखादी लहान मुलांच्या गोष्टीत असते तशी एखादी व्यक्तिरेखा वाटते मला.

चतुरंगः अर्धगोलाकार फ्रेमचा चष्मा नाकाच्या मध्यावर, त्याच्यावरुन डोकावणारी मिश्किल नजर...हा माणूस नजरेसमोर आणायचा ठरवला तर मला फक्त एकच दृश्य दिसतं...अभ्यासिकेत बरीच पुस्तकं आहेत...तिथेच ठेवलेल्या रॉकिंग चेअरवर शुभ्र पांढरा कुडता-पायजमा चढवून हातात एखादं जाडजूड पुस्तक घेऊन बसलेला, आणि चेहर्‍यावर अस्फुटसं हसु असलेला एक मध्यमवयीन गृहस्थ आपल्याकडे पाह्तो आहे.

पिवळा डांबिसः चेक्सचा कोट, त्याच्या खांद्या-कोपरावर लेदरचे पॅचेस, एखादा दांडगा कुत्रा पायाशी घुटमळत असलेला, वय साधारण ४५-५०...चेहर्‍यावर करारी भाव, आपण होऊन बोलणार नाही...पण एकदा का बोलायला सुरुवात केली की समोरच्याला वेडं करुन सोडायची हातोटी. शक्यतो विषय आपण सुरु करायचा नाही...पण त्यावर प्रतिक्रिया मात्र एकदम जबरदस्त टाकायच्या असं काहीसं हे व्यक्तिमत्व.
========================================

उरलेले जमतील तसे लिहिनच...ज्यांना भेटलो आहे त्यांच्याबाबत लिहिण्यात काही हशील नाही...ते ह्या धाग्याशी सुसंगत ठरणार नाही!

वरदा: नुकतेच लग्न झालेली मुलगी. जी संसाराला सुरवात करत आहे.

लाजले बरं का मी.......
हम्म! परंतु स्वयंपाकाच्या नावाने अजून बोंब आहे! आमचे जावई कसाबसा दोन टाईम डाळभात खाऊन दिवस ढकलताहेत असे अलिकडेच कळले! बाय द वे, वरदा थालिपिठं मात्र छान करते हो! :)

ओ तात्या अख्खा पंचपक्वांन्नाचा स्वयपाक तोही ८ माणसांचा ४ तासात केला होता मी....अजुनही स्वयपाक म्हणाल ना तर एकदम फटाफट, मराठी वेजीटेरिअन कुठचीही डीश सांगा .. फक्त नवीन पदार्थ येत नाहीत मला म्हणून विचारत असते. ..एकदा याच जेवायला बोटं चाटत रहाल. ...इथे वैताग येतो कारण सवयीच्या गोष्टी मिळत नाहीत लहान पणापासुन विळी वापरली इथे येऊन त्या सुर्‍या वापरायला कंटाळा येतो. पण काय करणार केली सवय. ...

स्वगतः तात्या खरच येतील की काय..आधीच स्वाती, प्राजु, पेठकर काकांना फोन करुन नीट रेसिपी विचारुन ठेवेन..:))))

स्वातीताई राजेश...
(स्वाती राजेश ताई जरा चुकल्या गत वाटतं )
कॅलिडोस्कोप...उत्तम..
एक एक प्रतिसाद वाचून ह. ह. पू. वा..
पिवळ्या डांबीस हा प्राणी कोण आहे हे बघायलाच पाहिजे..
केशवसुमार
(स्वगतः- जालावर आधीच आपल प्रकाशचित्र चिटकल होतं म्हणून बर नाहीतर ह्या लोकांनी आपल काय माकड केलं असत...)

:-) आणि ऑफिसमध्ये टाईमपास कसा करावा ह्या विचारात सतत गर्क :-))))))

परफेक्ट! पण हल्ली कमी करते विचार...मि. पा. कशाला आहे...प्रत्येक लेखाला प्रतिक्रिया दिली की वेळ नक्की संपतो.......

अरे तुम्हा मुलांना काय शाळा, अभ्यास, होमवर्क काही नसतं कारे!...
या कार्ट्या पण तसल्याच! घरात आईला जरा काही मदत करतील तर शपथ!!
:))))

चेक्सचा कोट, त्याच्या खांद्या-कोपरावर लेदरचे पॅचेस, एखादा दांडगा कुत्रा पायाशी घुटमळत असलेला, वय साधारण ४५-५०...चेहर्‍यावर करारी भाव, आपण होऊन बोलणार नाही...पण एकदा का बोलायला सुरुवात केली की समोरच्याला वेडं करुन सोडायची हातोटी. शक्यतो विषय आपण सुरु करायचा नाही...पण त्यावर प्रतिक्रिया मात्र एकदम जबरदस्त टाकायच्या असं काहीसं हे व्यक्तिमत्व.
हा, हा, हा!!!:))
कसं ओळखलंत हो?

माझ्या मते पिवळा डांबिस काकाना चष्मा असावा.....
फक्त वाचायचा बरं का! आता चाळिशी उलटल्यावर चाळिशी लागणारच ना!!:))

मलाही काही व्यक्तिरेखा रंगवायला आवडतील पण सध्या काही चांगलं सुचत नाहिये...

मंडळी, तसा काही जणांचा कॅलिडोस्कोपिक लूक मी वर मांडलाच. पण मुद्दामच एका व्यक्तिला त्यातून वगळले होते...
कोण असेल ? ओळखा!

प्रमोदकाका देव : आडनावात देवत्व, आणि नावात 'प्रमोद', काय बोलायचं ह्यांच्याविषयी आम्ही पामरांनी?
एकदम शांत, धीरगंभीर ऋषीतुल्य व्यक्तिमत्व असावं हे!एखाद्या प्रचंड वैतागलेल्या, चिडलेल्या माणसाला ह्यांच्या शेजारी बसवावं...पाच मिनिटात तो बर्फाच्या लादीवर बसवल्यासारखा गारेगार होऊन जाईल.
आवाज खर्जातला असावा, चेहर्‍यावर प्रेमळ भाव, नजरेत आश्वासकता, फ्रेन्च किंवा बुल्गानिन कटची दाढी असावी, आणि चेहर्‍यावर मंद स्मितहास्य!

असेच आहेत का हो आमचे हे गुरुदेव, प्रमोद्रोणाचार्य?

काय पण एकेकाची कल्पनाशक्ती आहे!
धमु अरे हे अर्धसत्य आहे. खरा स्वभाव कळायला "संगतीला आणि पंगतीला" असावं लागतं!
एकच म्हणतो..... काय भुललासी वरलिया रंगा!
आता दाढीचं म्हणशील... तर ते आमचे तसे छायाचित्र जालावर चढवलेले आहे... त्यामुळे तो अंदाज(आहे? की कॉपी करतो आहेस?) बरोबर आहे.
बाकी सगळा आनंदी आनंद(नावातही आहे म्हणा) आहे.

मराठी भाषा हा माझा प्राणवायू आहे

विजुभाऊ : रुबाबदार ,देखणा लूक, देव आनन्द सारखे केस. सन्जय दत्त सारखी तब्येत, अमिताभ सारखा घनगंभीर आवाज्,अमिर खान सारखे खट्याळ डोळे ,पु लं सारखा हजरजबाबीपणा , कुशाग्र बुद्धीमत्ता , हातात चिरुट किंवा पाईप ,जीन्स , ब्लेझर( झोपताना सुद्धा)
हे सगळे मला माझ्या व्यक्तीमत्वात हवं आहे. ( आयला एवढ्यात आमचे व्यक्ती चित्र संपले सुद्धा? आपल्यास्वतःबद्दलसुद्धा यापेक्षा जास्त कल्पना करता येत नाही ....करा लेको चैन. खा शिकरण रोज)
खरी परिस्थिती:पण सांगा विजुभाऊ या नावाला हे सगळे शोभतं का?
स्वगतः आमच्या हातात पाईप आला तर तोही फुटका नळ दुरुस्त केल्यावर घरातुन गंजका पाईप बाहेर टाकुन या असे सांगितल्यावरच येतो.
असो..... आपल्यास्वतःचे काल्पनीक आरश्यात चित्र पहाणारा विजुभाऊ

वा मस्त वर्णन आहे
प्रतिमा अगदी डोळ्यासमोर येतात व जणु ख-याच आहेत असे वाटते

सुंदर कल्पना विलास

मस्तच
अजुन येवु द्या