नदीकाठी सासूरवाशीण

अचूक निरीक्षण. कवी म्हणून थोडे स्वातंत्र घेतले आहे.
विरस झाला असेल तर क्षमस्व.

दुरूस्ती केली आहे. कृपया कशी वाटते ते सांगा.

मागे असल्याच वाटेने जाणारी (सासूरवाशीण नसणारी) कविता केलेली होती. पण तिचा कागूद काय गावंना झालाय. म्हून ही कविता केली. पण यात हिरवीन सासूरवाशीण होवून गेली. चालायचंच.

मधुमेहा विरुद्ध लढा

माझी जालवही

बाई जरी 'धुणे धुणारी ' असली तरी ती एक सासूरवाशीण आहे अन तिचे सासर माहेर अल्याड पल्याड आहे. या कवितेत ते महत्वाचे आहे. तरच कवितेत प्रवेश होवू शकतो. अन ग्रामीण भाग असो की शहरी भाग धुणे धुणे सामान्य गोष्ट आहे. (प्रतितयश मॉडर्न विचार, केवळ कामवाल्या बाईचीच प्रतिमा, नदीचे प्रदूषण हे विषय बाजूला ठेवून.) ग्रामिण भागात अल्याडपल्याड सासर माहेर असते. मी ते जवळून अनूभवलेय. नदीवर 'धुणे धुणे' हे केवळ 'धुणे धुणे' राहत नाही ते एक सुखदु:ख व्यक्त करण्याचे ठिकाण असते. काही बाया चहाडी करतात पण आपली हिरवीन येथे नदीशी गुजगोष्टी करते. त्यातूनच ती नदीशी बोलते. म्हणूनच पहीले कडवे अपरिहार्यपणे पहिल्यांदा येते.

गैरसमज तर कधीच नसणार! तुम्ही एवढी 'खुलके' प्रतिक्रिया दिली म्हणून मी ही हिरवीनचे मन उलगडवले.

बाकी तुम्ही एवढ्या मन लावून कविता वाचलीत यातच माझे कौतूक आहे.

अन प्रा. बिरूटे सर, राजेश सो. अन ताई मार्गदर्शनाबद्दल, प्रतिक्रियांबद्दल तुमचे जाहीर आभार.

मधुमेहा विरुद्ध लढा

माझी जालवही