रस्ता ओलांडता

रस्ता ओलांडता

आठवते चतुर्थीला गणपतीच्या देवळात
आईचा हात धरून दर्शन घेताना
आठवते अजून तो भरगर्दीतला रस्ता
बाबांचा हात धरून ओलांडताना

आठवतं अंधुकसं पहिल्यांदा जेव्हा
आईनं शाळेत सोडलं होतं
आठवतं जेव्हा, माझ्या हट्टाखातर
बाबांनी खांद्यावर घेतलं होतं

देवळात असो वा रस्ता ओलांडता
किती सुरक्षित आहोत वाटायचे
खांद्यावर बसून बाबांच्या मला
आपण उंच झालो असे भासायचे

पुढे वयाने मोठा, देहाने उंच झालो
शाळा- कोलेजात जाऊन सुशिक्षित झालो
अन रस्ता पार करता करता जाणवले
आपण एकटेच फक्त आता पुढे आलो

आई बाबा जसे होते तिथेच राहिले
रस्त्याच्या त्या दुसरया बाजूला
मधेच कधीतरी आमच्यामधला तो
रस्ता मात्र काहीसा रुंद झाला

रूढी परंपरा जरी त्याच असल्या
तरी आचार-विचारांचा फरक पडला
घर, भिंती, खिडक्या त्याच असल्या
तरी पडदे व भिंतींचा रंग मात्र बदलला

कधी येतो प्रश्न माझ्या मनात
होईल का पुन्हा तो रस्ता अरुंद?
गडद निळ्या रंगाची एखादीतरी
शोभेल का घरातली खोली वा भिंत?

समोरचा दिवा मग हिरवा होतो
अन गाड्यांचा ओंढा पुढे वाहतो
आरशात मुलांना हसताना पाहत
मीही आपली गाडी चालवू लागतो

सुरेश नायर
http://sites.google.com/site/surmalhar/