!! ~~ प्रतिमा ~~ !!

!! ~~ प्रतिमा ~~ !!

तो आकाशीचा सूर्य
लखलखत तळपणारा
सारे त्याचे दिवाने
त्याच्या तेजाने दिपणारे

कधी कोणी म्हणे
त्याला सागर
कधी त्याला उपमा
दिव्य तेजोनिधीची

सर्वांना मिळे प्रकाश
मिळे प्रेम जीवनाचे
आकाशच मग ठेंगणे
त्या जीवलगांचे

ती एक पणती
सारकाही दूरून न्याहाळायची
त्याच्या दिव्य प्रभेने
बावरून जायची

त्याच्या उगवतीला
नकळत आनंदाने सुखावायची
त्याच्या मावळतीला
तिही झाकोळून जायची

स्वत:शीच विचार करायची
मनमुराद स्वत:शीच हासायची
स्वप्नामध्ये त्या हिरण्मयाच्या
मग ती गुंगून जायची

ती इवलीशी पणती
तो गगनीचा तेजोगोल
काय करावे सुचेना तिला
होई जीवाची घालमेल

नभी अखंड तारका
त्यात प्रकाश हा इवला
दिसेल का? समजेल का
त्या आकाशीच्या राजसाला??

अखेर झालाच सामना
त्या दिवाकराशी एकदा
अधीकच गुरफटली त्याच्या
उबदार किरणात

आता प्रकाशच प्रकाश
अंध:कार संपला
तिच्या ज्योतीमध्ये
तोच प्रकाशीत झाला

येईला का सत्यात
तिचे स्वप्न इवले
त्या मित्राच्या
किरणात सामावायचे

- सोनाली घाटपांडे