कविता पिंपळपान

घरट्याच्या अवती भवती
पाऊस थेंबांची गर्दी
मी मिटून घेता दारे
पाऊस करी मूकगान
ही कविता पिंपळपान!

म्हटले या पावसाला
मन हळवे नकोच सोडू
भिजवूनि जा चिंब मनाला
मग लाभे पाऊस-दान
ही कविता पिंपळपान!

वा! वा!

हळवे झालात गुरुजी आज.

छान जमून आलीय.

''घरट्याच्या अवती भवती
पाऊस थेंबांची गर्दी
मी मिटून घेता दारे
पाऊस करी मूकगान
ही कविता पिंपळपान!''

केवळ सुरेख. लेखनाचा पोत सुधारतोय. लिहित राहा.

-दिलीप बिरुटे

आवडली.

सुंदर कविता ! लिहीत रहा.

भावविभोर कविता,आवडली आहे.
लेकाने कवीला नैसर्गिक कार्यापासून निसर्गाच्या सानिध्यात नेलेले आहे.

वाचकांची पत्रेवाला नाखु

छान झाली आहे
पैजारबुवा,

विडंबन
ही कविता पिंपळपान याचे विडंबन करण्याचा प्रयत्न

कविता सुचत नाही
मन ही रितेच काही
लिहू काय? म्हणता म्हणता सापडले भोला पान
ही कविता पानच पान !

चुना चुना आग झाली
रेष रेषा बोलू लागली
न खाता आले कैसे
मज लेखणीस भान
ही कविता पानच पान!

हे असेच असते सारे
न खाता हलते सारे
पाचोळा नसता कोठे
गर्द लालच होते पान
ही कविता पानच पान!

टपरीच्या अवती भवती
खवय्यांची अतूट गर्दी
तो मिटून देता पाने
करीतो मूकगान
ही कविता पानच पान!

म्हटले या पानवाल्याला
पान हळवे नकोच सोडू
भिजवूनी दे खवय्याला
मग लाभे दानच दान
ही कविता भोला पान!
===×====×====×===×===
संत्रुप्त

कविता सुचत नाही
पान ही रितेच काही
लावू काय? म्हणता म्हणता
सापडले ओले पान.
हे १२०-३०० फुलचंदपान!

थेंब थेंबा जाग आली
रेष रेषा बोलू लागली
ना लावता आले कैसे
या चुन्यास भान?
हे १२०-३०० फुलचंदपान!

हे असेच असते सारे
ना सुचता हलते वारे
किवाम नसता का कोठे
गर्द जागे होते रान
हे १२०-३०० फुलचंदपान!

ठेल्याच्या अवती भवती
पिचकाऱ्यांच्या थेंबांची गर्दी
मी मिटून घेता दारे
गिर्हाईक करी मूकगान
हे १२०-३०० फुलचंदपान!

म्हटले या काथ्याला
मन हळवे नकोच सोडू
भिजवूनि जा चिंब पानाला
मग लाभे तारेचे दान
हे १२०-३०० फुलचंदपान!
===×====×====×===×===
अतृप्त..पानवाला

फोटोसहीत कवितेचे पान!
जमलं
जमलं
१२०% जमलं.

हे असेच असते सारे
ना सुचता हलते वारे
पाचोळा नसता कोठे
गर्द जागे होते रान
ही कविता पिंपळपान!

आवडले. :-)

सुरेख!

सुरेख आहे कविता.

विडंबनांंपेक्षा मूळ कविताच सरस वाटते.

विडंबनंसुद्धा मजेशीर!

पावसाबरोबरच गुर्जींचीसुद्धा दमदार हजेरी !
बंधुद्वयांची जुगलबंदी फारा दिवसांनी पहायला मिळाली.
वेल्कम रे लीलाधरा

सुरेख, छान आहे कविता... आवडली

परंतु आत्मु बुवांची कविता आणि विधी नाही, कुंथणे नाही, तांब्या नाही ... छे चुकल्या चुकल्या सारखे वाटतेय.

थोडी कसर भरून काढावी म्हंतो

पिंपळाच्या पानावर तांब्या
अजून ओततो ग ...
डब्बा टाकताना मिरची
अजून सलते ग !

गुर्जी नेहमीच छान लिहितात,
पिंपळपानापेक्षा नागवेलीत अधिक रंगतात हे सत्य.