व्हिडीयो कोच..

भारी प्रवास!

Sandy

खिक्क...मुंबैच्या लोकांचा व्हिडीओ कोच वेगळा असतो ;)

अकोला-अमरावती, अकोला-अकोट-परतवाडा अश्या चालणाऱ्या २x२ YS ट्रॅव्हल्स ला त्यावेळेस तोड नव्हती. आता पार भंगार झाल्या त्या.
त्यांची प्रवासी गोळा करण्याची पद्धत पण भारी होती, "बस २ जन बाकी अभी निकलेगा गाडी" म्हणत २ तासांशिवाय जागची हलायची नाही बस.
बाकी आजकाल त्या स्लीपर कोच मधले सिनेमे पण बंद झाले.

वाट पाहीन पण एसटीनेच जाईन ! अशा विचाराचे वडील असल्यामुळे असा प्रवास कमी झालाय.अगदी नाईलाज असला तरच खाजगी बसने प्रवास होत असे. तरी वर लिहीलेली प्रत्येक गोष्ट अनुभवलेली आहे.

मस्त लिहिले आहे. फारसा खाजगी बसने प्रवास केला नसला तरी वाचायला मजा आली.

मस्त.

आवडेश!

असले प्रवास कमी केले आहेत पण तरी थोडे फार अनुभव आहेत. त्यामुळे भावना पोचल्या.

.......व्हिडिओ कोच मधून केला.पण तो शेवटचाच.

एक क्षण पण शांतता लाभली नाही.

लेख छान....

काय असेल समजत नाही पण ज्या ज्या वेळेस व्हिडीऑ कोच ने प्रवास केलाय त्या त्या वेळेस रामसे ब्रदर्स चेच पिक्चर हमखास पहायला मिळायचे.
मग तो प्रवास पुणे बंगलोर , मुंबई सातारा , पुणे इंदोर , पुणे बडोदा असला तरीही.

मी २००९ साली गोव्यास गेलो होतो कोचने. नशिबाने व्हिडियो नव्हता. रात्रीचा प्रवास असल्याने झोपेत बराच वेळ गेला. गाडी व्यवस्थित चालवली. पण एकंदरीत परिस्थिती बघून परत कधी कोकणातनं रस्त्याने रात्रीचा प्रवास करायचा नाही असं ठरवलं. रात्री रेल्वे पकडून बरं पडतं. खाजगी वाहन पण नको वाटतं. अगदीच तातडीची वेळ आली तर आकाशमार्ग आहेच.

-गा.पै.

कोन्डुसकरने नागपुर ला कामानिमित्त गेलेलो आहे..२-२ सिनेमे बघायचो.

दुय्यम दर्जाची असली व्यवस्था म्हणजे असून अडचण नसून खोळंबा अशीच आहे.

हप्ते अर्थसंबध असल्यानेच मराप काही कारवाई, अटकाव करीत नाही हेच खरे दुखणं आहे

लेख उत्तम

"बापसे बेटी सवाई"

यावर विश्वास असलेला पांढरपेशा मध्यमवर्गीय नाखु

पुण्याहून नागपूर ला जायला महाराष्ट्र एक्सप्रेस नावाची, दगडुशेठ च्या कृपेनं पुण्यातून कधीतरी निघून पुढच्या ३६-४० तासात कधीतरी नागपूर ला पोहोचण्याची रेल्वे च्या सोयीच्या (!) काळात, संध्याकाळी ४ वाजता पुण्यात बसून, दुसर्या दिवशी सकाळी १० पर्यंत नागपूरात पोहोचवणार्या प्रसन्न ट्रॅव्हल्स ने एके काळी चांगलच मार्केट कॅप्चर केलं होतं. प्रायव्हेट गाडी ला प्रसन्न हा प्रतिशब्द झाला होता (फोटोकॉपी ला झेरॉक्स म्हणतात तसं).

आमच्या कॉलेज जवळून एका खाजगी कंपनीच्या गाड्या निघायच्या. आमच्या चहाच्या टपरीवर, मागच्या बाजूच्या नळावर ती बस निघण्याआधी कंपनीचा माणुस 'बिसलरी' च्या बाटल्या भरून त्या सील करत बसलेला असायचा. नंतर बर्फानं भरलेल्या घमेल्यात त्या बाटल्या ठेवायचा. :)

खाजगीकरणाची माझी एकदम जुनी आठवण - गोवा मुक्तीकरणानन्तर एक वर्षाने गोवा "बघायला" गेलो होतो. शाळेतल्या मित्राचा मोठा भाऊ आधी वर्षभर भारतीय सैन्याचा भाग म्हणून तिथे होता, तो आमच्या बरोबर होता. अनेक लहान मोठ्या - Hino, Mercedes अशा त्याकाळातल्या अनोळखी आणि एकदम "चकाचक" असलेल्या ४०-५० "शिटान्च्या" वाहनापासून ते धडधडत आणि धडपडत चालणार्‍या ८-१० "शिटान्च्या" वाहनापर्यन्त सगळीच वाहने - खाजगी प्रवासी वाहनान्तून आम्ही तीघे ५-६ दिवस उभे आडवे गोवाभर फिरलो. आम्हाला जिथे जायचे होते त्या गावातच नव्हे तर त्या ठिकाणाच्या जवळात जवळ आम्हाला पोचवायचे हे आधीच वाटाघाटीने ठरवून आम्ही वाहनात बसत असू आणि पुढे मार्गस्थ होण्याकरता रस्त्यावर कुठेही येताना दिसणारे प्रवासी वाहन थाम्बवत असू. खाजगीकरणामुळे मिळालेली जवळ जवळ "door to door service" नन्तर कधीच अनुभवली नाही.

असा व्हिडिओ कोच प्रवास केला होता 98 साली.
मुंबई ते नाशिक, म्हात्रे पेन कंपाउंड दादर ते नाशिक.
साल्याने दादरचा टिळक पुल चारदा पार केला आणि तितक्याच वेळा एलफिंस्टन स्टेशन पण दाखवले. सीटा भरल्या पाहिजे ना!
उशीर होतो आहे बोललो, तर हायवेवर कव्हर करू बोलला.
शहेनशाह पिक्चर लावले होते. पण एकदा हाइवे पकडला चालकाने तेव्हा शहेनशाह पिक्चर राहिला बाजूला, बादशाह आपला ड्रायव्हर होता. जी तूफान गाड़ी हाणली, मधला एक सूसू ड्रॉप सोडला तर अख्खा वेळ आपला पायलट एक्सीलेटरवर उभाच होता .

असा व्हिडिओ कोच प्रवास केला होता 98 साली.
मुंबई ते नाशिक, म्हात्रे पेन कंपाउंड दादर ते नाशिक.
साल्याने दादरचा टिळक पुल चारदा पार केला आणि तितक्याच वेळा एलफिंस्टन स्टेशन पण दाखवले. सीटा भरल्या पाहिजे ना!
उशीर होतो आहे बोललो, तर हायवेवर कव्हर करू बोलला.
शहेनशाह पिक्चर लावले होते. पण एकदा हाइवे पकडला चालकाने तेव्हा शहेनशाह पिक्चर राहिला बाजूला, बादशाह आपला ड्रायव्हर होता. जी तूफान गाड़ी हाणली, मधला एक सूसू ड्रॉप सोडला तर अख्खा वेळ आपला पायलट एक्सीलेटरवर उभाच होता .

एक जुनी आठवण झाली. 1995 च्या आसपास चिमुर नागपूर तीन वेळा आणि नागपूर चिमुर तीन वेळा व्हीडीओ कोच असायची. तीन तास प्रवासात एक चित्रपट पुर्ण पाहून व्हायचा. बरेच चित्रपट त्या प्रवासात पाहून झाले.
नाश्त्यासाठी एकच स्टेप, उमरेड समोर उदासा स्टापवर पोहे मिळायचे .आम्ही त्याला हळदपोहे नाव दिले होते, गर्दीमूळे आलेया भोगासी निव्वळ हळद मीठ टाकलेले चना रश्श्यासोबत मस्त लागायचे.

मिथुनचे कैक फालतू पिक्चर बळे बळे बघाया लावले या व्हिडीओ कोच वाल्यांनी. लेख भारी लिहिल्याव.