जे न देखे रवी...

स्वतःचे स्वरूप ,पाहू दे मज डोळा
नाही मी भोळा , कळेल मज .

जाऊ दे मला , माझीया आत्म्याकडे
अन्य कुणीकडे , कळेल निजरूप???

पहीला मी खादाड , नंतरचा आसक्त
त्यानंतर अजून काही (?), भ्रम हा गेला !

आसक्ती हे मूळ , त्यावरी अनंत बांडगूळ
वेगवेगळे खूळ , पोशिले मी आवडीने .

ऐश्या निरंतराची , आहे मज गाठी
याशिवाय पाठी , नाही काही !

कलंक

स्वत: धरला
घरचा पलंग
म्हणे नागपूरचा
तुम्ही कलंक

धोका दिल्याने
तुम्ही,त्यांनी
केला हा चंग
फिरवले मोहरे
झालात दंग

पार्टी फोडून
केले हो नंग
वाचवेल कोण
तो तैमूरलंग?

थांबवा आता
बोलणे सवंग
भेटा मग त्या
ममतास वंग

झुंजूमुंजूचे नभोनाट्य
क्षितिजावर रंगत जावे
सूर्यबिंब दवबिंदूंमधले
अलगद खुडून घ्यावे

त्या बिंदूंची रेष केशरी
लवलवती बनवावी
मावळतीची चांदणनक्षी
तिने हळू डहुळावी

स्पर्शाने अलवार विस्कटून
अवघी चांदणनक्षी-
-विरघळेल, त्या विरघळण्याला
एक विदेही साक्षी

राजधानी Express
-------------------------------------------

कशी धावते..राजधानी पाहा ..
हॉर्न वाजवत..वेगात...सुसाट
वार्यालाही मागे टाकणारा.
वेग तिचा तो अफाट..

वेगाशी स्पर्धा करता तिच्या..
थकुनि जाती पळती झाडे..
HiTech तिचे इंजिन अवजड..
धुरांच्या रेषाही न हवेत सोडे..

रस्त्यावरून या तू
चालू नकोस आता
निक्षून ती म्हणाली
हातात हात होता

(आला सुवास तोच
ती बैसता समीप
पण साठवू कसा तो
मन क्षुब्ध, हात कंप)

हळवे जुने तमाम
तू आठवू नको ते
कसलाच अर्थ नाही
उरला न जीव तेथे

नाही मी राहिले ती
तूही आता निराळा
वेड्या मनास लागे
वेडा निरर्थ चाळा

आज लै दिसांनी मिपावर आलो अन समोरच प्राचीताईची कविता दिसली मग काय हात शिवशिवायला लागले
प्राचीताई नेहमी प्रमाणे या बालकाला उदार अंतःकरणाने क्षमा करतीलच...

चाल "ए दिल मुझे बता दे" लैच फिट बसते, नाहीतर "मेरे ढोलना सुन" थोडीफार ओढाताण करुन, किंवा "दाटून कंठ येतो" किंवा "तु सप्तसुर माझे" च्या चालीवर म्हणावी,

अंतरीचा ठाव माझ्या
अजून मी घेतोच आहे
अनंत जन्मांचे हे देणे
अजून मी देतोच आहे

वृक्ष छाया तापलेल्या
धरणीला देतोच आहे
पोळलेल्या हृदयावर मी
ती छाया घेतोच आहे

धीर देऊन भ्यालेल्यांना
मीही तरी भितोच आहे
अमृताच्या प्याल्यातूनही
विष मी पितोच आहे

अस्पर्शित संध्याकाळ
घनव्याकूळ हे आकाश
मेघांना भिडतो वारा
तुटती थेंबांचे पाश

वाळूत गिरविली स्वप्ने
लाटांनी पुसली जाती
हलकेच उतरतो चंद्र
तिमिराच्या पंखावरती

क्षितिजाने सूर्याचा
मग हात घेतला हाती
अंबरात नक्षत्रांच्या
त्या स्निग्ध बावऱ्या ज्योती

प्रेरणा : ओळखा पाहू

कॉलेजात
झब्बा, जीन्स अन कोल्हापूरी
चप्पल घालून निवांत
हिरवळ पहात
गप्पा मारत
कट्ट्यावर बसायचो ते दिवस
अचानक आठवले अन
चला बरेच दिवसांत
कोल्हापूरी चप्पल आणली नाही
म्हणुन आणावी असे ठरवतो तोच...
बाबा, मला नवे बुट आणायचे आहेत पैसे द्या जरा
म्हणून पोराने हुकुम सोडला