ले गई दिल 'दुनिया' जापानकी..१२

याआधी: ले गई दिल 'दुनिया' जापानकी..११कोबे

आज हवा मस्त होती . संध्याकाळी फिरायला बाहेर पडलो.सगळीकडे हिरवळ आणि रंगीबेरंगी फुलं!आम्ही ८/१० जणं हसत खिदळत चाललो होतो.वाटेत एक सुंदर चर्च लागलं.उत्सुकतेने डोकावलो तर तिथे एक लग्न लागत होतं.त्या वर्‍हाड्यांच्या घोळक्यात डोकावलो, हिरवळ दिसल्यावर बागडलो,रानफुलांचे गुच्छ करून किती वेळ हातात धरून चालत होतो.आपल्याला इथे ओळखणारं कोणी नाही ह्या जाणिवेनं सगळेच आपापली कायदेशीर वयं,हुद्दे,पत सारे विसरून रोप वे त बसलो. उंच उंच झुल्यातून सगळ्या कोबे शहराचं दर्शन घडलं.वरती हर्ब गार्डनला गेल्यावर तर समोर पसरलेला अथांग सागर आणि त्याच्यावर वसलेली पोर्ट आयलंड आणि रोक्को आयलंड पाहिली.ह्यातल्या पोर्ट आयलंडवर दिनेशची कचेरी होती.तिथे जायला मॅगनेटवरची बिनड्रायवरची गाडी किवा मग सरळ रस्त्याने बस किवा मोटारीने जाता येतं आणि बोटीनेही जाता येतं. र्डोंगर फोडून, त्या मातीदगडांची भर समुद्रात घालून तयार केलेली मानवनिर्मित बेटंच ती ! जागेची कमतरता कमी करण्याचा हा प्रयत्न! मॅनमेड आयलंड वरचं ते मॅन मेड साम्राज्य पाहताना थक्क व्हायला होतं.त्यामागचे अथक परिश्रम,ध्यास जाणवतो.खरंच,जागेची टंचाई,असलेली जमीन रेताड आणि पहाडाची,चोहोबाजूनी सागराने वेढले आहे आणि धरणीमाता कंप पावत कधी धक्के देईल ह्याची शाश्वती नाही ,त्यात भर म्हणून की काय दुसर्‍या महायुध्दातली होरपळ.. सार्‍या सार्‍यावर मात करून,राखेतून भरारी घेणार्‍या फिनिक्सचे वंशज वाटतात हे जपानी! मनातल्या मनात त्यांच्या विजिगिषु वृत्तीला सलाम करून उतरण्यासाठी परत एकदा रोप वेत बसलो.

सीगल हार्बर हे कोबे बंदराच्या तीरावरचं दुमजली दुकान! सायकल,मोटारींचे टायर,घरं सजवण्याचं सामान, गाद्याउशांपासून पलंगांपर्यंत सारे काही घडीचे,फोल्डींग! वेगवेगळ्या प्रकारचे गालिचे,जाजमे, मनमोहक दिव्यांचे प्रकार,सुंदर वॉलपेपर, पडदे, सहलीसाठीचे तंबू,प्रवासाला लागणार्‍या पिशव्या,ट्रंका,पाठीवरच्या पिशव्या,पोटपिशव्या,कमरेचे कसे, प्रसाधनसाहित्य, घड्याळांपासून कॅमेर्‍यापर्यंत आणि रेडिओपासून टेपरेकॉर्डर,टीवीपर्यंत सारे काही तिथे सुखाने नांदत होते.
तळमजल्यावरील एका कोपर्‍यात अनेक प्रकारची झाडंझुडुपं विक्रीला होती तर दुसर्‍या कोपर्‍यात वेगवेगळे प्राणी!जपान्यांमध्ये श्वानप्रेम जरा जास्तच दिसलं. घरे लहान लहान पण माणसांच्या बरोबरीने घरात कुत्र्यांची संख्या! त्या कुत्र्यांच्या पिल्लांचे लाड तर स्वत:च्या पिलाहूनही जास्त करत असावेत.केसाळ कुत्र्यांच्या वेण्या घालून त्यांना रिबिनी काय बांधतील,स्वेटर काय घालतील, इतकेच नव्हे तर त्यांना बूटही घातलेले पाहिले.एका ठिकाणी तर खास कुत्र्यांसाठी उपाहारगृह पाहिले.म्हणजे मालकाने आपल्या टॉम्या नाहीतर खंड्याला घरातली भाकरी,मटण खाऊन कंटाळा आला म्हणून हाटेलात न्यायचे? आणि आवडीचा खाऊ द्यायचा? स्वतः तो कसे खातो आहे हे कौतुकाने पाहत बसायचे आणि नंतर बिल देऊन ,त्याची रपेट करवून घरी यायचे?सगळीच मजा!तर कुत्री,मांजरं,ससे, त्यांची घरकुलं,त्यांचे वेगवेगळ्या प्रकारचे खाण्याचे पुडे,अनेक प्रकारचे पक्षी ,त्यांचे झोकदार पिंजरे पाहता पाहता एका ठिकाणी आम्ही थबकलोच,आणि थोडे हबकलोही! तिथे चक्क घुबडं विकायला ठेवली होती.छोट्या पिलांपासून पूर्ण वाढलेली,ध्यानस्थ बसलेली घुबडंच घुबडं!चक्क हातावर पोपट घ्यावा तसं घुबडाच पिलू घेऊन किमती विचारणं चालू होतं. पूर्ण वाढलेल्या घुबडाची किंमत ... १६ लाख येन!!!ऐकूनच चक्करायला झालं.इथे घरा,दुकानांच्या बाहेरही बर्‍याच ठिकाणी लाकडाच्या, चिनीमातीच्या घुबडप्रतिमा ठेवलेल्या दिसतात.घुबडाला अत्यंत शुभ मानून आपल्या घर अथवा दुकानाबाहेर,अंगणात घुबडाच्या प्रतिमा ठेवतात ही मंडळी.काय गंमत आहे? आपण ज्याला दिवाभीत,अशुभ मानतो तेच घुबड इथे शुभ मानलं जातं!गंमत वाटली!

कोबे टॉवरच्या पायथ्याशी हार्बरलँडच्या रेलिंगवरुन समुद्र पाहताना काळोख दाटायला लागला होता. पैलतीरावरचे लुकलुकणारे दिवे,पूलावरच्या दीपमाळांचे वार्‍याने हलणारे दीपझुले दिसत होते.मन आणि डोळे भरून ते पाहत असतानाच 'ती' आली.ती आली,आम्ही तिला पाहिलं आणि आम्हाला तिने जिंकलं!तीच ती 'कॉनगार्टो' फेरीबोट! पूर्ण दीपमाळांनी श्रॄंगारलेली ,आपल्या अंगाखांद्यावर सानथोरांना बागडू देणारी कॉनगार्टो समुद्राच्या लाटांशी लडिवाळपणा करत,पाणी कापत समुद्रात जाऊ लागली.२.३० ते ३ तासांची आवाजी बेटांपर्यंतची ही फेरी असते.तिथे असलेला 'सस्पेन्शन ब्रिज' सप्तरंगाची उधळण लक्षलक्ष दिव्यांनी करत असलेला साक्षात दीपमालांमध्ये बसून पाहणं ,खरच एक विलक्षण अनुभव आहे.त्याच मंतरलेल्या अवस्थेत घरी आलो.