श श क २०२२

चिमाजीअप्पा भलतेच खूष होते. बऱ्याच दिवसांनी कंबरेच्या चामडी पट्ट्याची खरेदी करण्यास निघाले. गेली सतत सात वर्षे पोटाच्या उजव्या बाजूचे दुखणे सहन करीत शेवटी महागडी शस्त्रक्रिया करून उजवे मूत्रपिंड व ऍपेंडिक्स काढून घेतले. दुखण्यापोटी बरेच बुवा, साधू, गंडे, गुरु, तांत्रिक, मांत्रिक, वैद्य, डॉक्टर झाले होते. खिशाला चांगलाच चुना लागला पण पोटदुखी आता शस्त्रक्रियेनंतर थांबली होती.

लहानगा शंकर्‍या आज खुप खुश होता. गणपती विसर्जनाची मिरवणुक त्याच्या बैलगाडीतुन निघणार होती. रात्रभर त्याला गाडी सजवायचेच स्वप्न पडत होते.

"काळेभोर, लांबसडक केस म्हणजेच स्त्रीचं खरं 'सौंदर्य'!" ब्युटीपार्लर मध्ये नवीनच आलेली स्वप्नाली इतर मुलींशी गप्पा मारताना म्हणाली. गर्दी नसल्यामुळे सगळ्याच निवांत होत्या. एक मुलगी पार्लरमध्ये आल्यावर गप्पा थांबल्या.
"माझे केस कमी करायचेत!"

कमरेपर्यंत कमी केल्यावर म्हणाली, "अजून थोडे".

थोडा वेगळा मस्त खांद्यापर्यंत कट; तरीपण आरशात बघून म्हणते, "यापेक्षा कमी!".

पैशाचा धूर निघतो माझ्या बंगल्यातुन. दिसतो सगळ्यांना, पण त्याकडे वाकड्या नजरेने बघायची हिम्मत नाहि कोणाची. सरकारी यंत्रणेत योग्य ठिकाणी तेलपाणी, आमच्या कम्युनिटी लॉबीचा सपोर्ट, आणि रक्तातच असलेला बिझनेस सेन्स... असा मी स्वाभावीक बिझनेस बादशाह.

कितीतरी दिवस सोफिया सरळच पडून राहायची.
ऊन तिला सहन व्हायचं नाही आणि रात्री कधीकधी तर पायही वाकडे व्हायचे.

आज व्हॅलेंटाईन डे.
तो आज येणार अशी कुजबुज तिच्या कानी पडली होती.
याच दिवसाची वाट बघत तिनं कितीतरी रात्री एकटीनं काढल्या होत्या.
आज मात्र तो येऊच नये असं तिला मनोमन वाटत होतं.

अखेर तो आलाच.
लिलीची पांढरी फुलं घेऊन!!!

आठवणी उलगडून बसतो,
तुझे फोटो पाहताना
अन हात थरथरतात,
जुने मेसेजेस वाचताना

फोटोज डिलीट करताना,
उसवलेल्या जाणिवांना जपताना,
तुझा नंबर ब्लॉक करतो,
नंबर पाठ असताना

तुझ्या आठवणींच्या रोपट्याचा
वटवृक्ष झालेला असतो
मी त्या वटवृक्षाखाली
का बरं फुलं शोधत बसतो?

"या; काय हवंय ? "
"चहा?"
"नको"
"कॉफी?"
"नको मला तू पाहिजे"
"काय ?"
"हो आदेश आलाय"
"कोणाचा ?"
"आज संध्याकाळी तू या खुर्चीतच शेवटचा श्वास घेशील. "
त्याला घाम फुटला त्यांन मागं वळून घंटी वाजवली. समोर बघतो तर कुणीच नाही.

तो कंटाळला होता ती असंबद्ध आणि सततची बडबड ऐकून. मागचे शंभर वर्षे तो इथे पोस्ट होता. वेगवेगळ्या भाषा पण तोच हिंसकपणा आणि तीच चर्चा. सुरुवातीला त्याला वाटलं की चुकांतून आणि इतिहासातून शिकतील पण कसलं काय.

इथे इतिहासाचं चक्र असतं एवढं मात्र त्याला कळलं.

त्याला जेव्हा पोस्ट सोडायचा आदेश आला आणि ते ही पोस्ट कायमची मोकळी ठेवत आहेत असं कळलं तेव्हा त्याला हर्षवायू झाला.

नेहमी वेंधळेपणा करतो म्हणे! एखाद्या वेळेस चावी किंवा ग्रोसरी गाडीत राहिली म्हणुन लगेच?

त्याने आठवणीने गाडी रिवर्स लावली, वायपर्स उभे करुन ठेवले. शॉवेल आणि ब्रश ट्रंकमधुन घेताना त्याला मागच्या वेळची फजिती आठवली. दोन फुट बर्फ आणि हत्यारं सगळी गाडीच्या ट्रंकेत!

रात्रभरात गुडघ्याइतका बर्फ पडला होता. अर्धा तास आधीच उठुन समीर खाली गेला.